Struggles and secrets #2

Hoofdstuk 1 Naar Villa Malfidus

¿•¿

P.O.V. Gulia

Vandaag zou ik naar Villa Malfidus gaan. Ik was al de helft van de vakantie bij mijn vader geweest en de andere helft zou ik als dooddoener bij Villa Malfidus zijn.

Ik heb geen idee hoe ik dat ga doorkomen, aangezien Draco nog steeds niet weet dat ik een dooddoener ben.

De bel gaat. Ik sleur mijn hutkoffer mee naar beneden en maak de deur open.

'Hey' zeg ik.

'Hallo Gulia' zegt Sneep. 'Hallo Remus'

'Sneep' knikt mijn vader en ik draai me om.

'Doei pap' zeg ik en ik geef mijn vader een knuffel.

'Let je een beetje op jezelf?' vraagt mijn vader en braaf knik ik. Na een tijdje laat ik hem los en loop ik met Sneep mee.

'Gulia' zegt Sneep voor we verdwijnselen.

'Ja' zeg ik.

'Deze vakantie moet je het vertellen, aan Draco. Ik weet nog niet wanneer. Voor die tijd moet je altijd je masker op hebben. Je uhm... Je slaapt namelijk bij hem op de kamer'

Dat sloeg in als een bom. Ik moet altijd mijn masker op hebben. Het is natuurlijk fijn dat ik vaak bij hem kan zijn maar zo wil ik het niet. Ik ben bang voor zijn reactie, als hij weet dat ik het ben. Misschien wil ik het wel helemaal niet vertellen, maar ik weet dat het beter is.

Ik doe mijn masker op en pak Sneeps hand vast. Op dat moment word ik van de grond afgerukt.

We komen aan bij Villa Malfidus. Vandaag krijgt Draco zijn dooddoenersteken. Ik huiver bij die gedachten. Ik weet dat hij het niet wilt.

Jeegers, Fenrir, Korzel Sr. en Kwast Sr. staan bij de poort. Ze begroeten ons en nadat Sneep het wachtwoord heeft gezegt laten ze ons naar binnen. Jeegers en Fenrir geven me tegelijkertijd een knipoog. Ik ril ervan. Serieus, wat moeten ze van me?! We gaan in de woonkamer zitten terwijl iedereen een voor een aan komt druppelen.

Voldemort komt binnen en meteen staat iedereen op. We buigen met z'n allen tegelijk en Draco komt ook voorzichtig achter Voldemort binnen gelopen. Hij is nerveus, dat zie ik meteen. Ook zie ik aan zijn ogen dat hij dit echt niet wil.

'Vandaag,' zegt Voldemort en meteen wordt het stil. Hij loopt naar het midden. 'Zijn jullie getuigen van de inweiding van onze derde Malfidus. Draco kom maar'

Voorzichtig schuifelt Draco naar hem toe. Voldemort pakt zijn linkerarm.

'Morsmorde!' roept Voldemort en hij wijst op Draco's linkerarm. Meteen verschijnt het teken op zijn arm. Voldemort bergt zijn toverstok op en tilt Draco's linkerarm omhoog, om iedereen zijn dooddoeners teken te laten zien. Meteen begint iedereen te klappen. Draco kijkt naar zijn ouders en ik zie Lucius trots knikken. Narcissa kijk bezorgd.

'Ga maar zitten Draco, naast haar is nog plek' zegt Voldemort en hij wijst naar mij. Inderdaad, rechts van mij is nog plek want aan de andere kant zit Sneep. Gelukkig zit er geen Vaalhaar, Jeegers of Korzel Sr. naast mij. De vorige vergaderingen deden ze al zo eng. En net ook!!

Hij komt voorzichtig naast me zitten en kijkt steeds naar zijn arm. Ik vind het echt heel zielig voor hem. Ik had nog een keus, en ik deed het voor Harry. Maar hij moet.

'Draco en onze jongste dooddoener zitten allebei nog op Zweinstein' zegt Voldemort.

Oke waar gaat dit naartoe?

'Zij gaan een belangrijke taak uitvoeren. Een taak die van belang is voor het overnemen van de toverwereld en het uitroeien van modderbloedjes' vervolg hij.

Wat moet ik gaan doen?!

'Draco en onze jongste dooddoener gaan ervoor zorgen dat Perkamentus vermoord wordt!' roept hij blij.

IK MOET WAT?!

Ik doe alsof ik blij ben terwijl de andere dooddoeners aan het juigen zijn en blij klappen. Ik wil Perkamentus helemaal niet vermoorden. Ik kijk Draco aan en hij kijkt geschrokken terug.

'Zie dit als een hele grote eer. Veel succes' zegt Voldemort en dat is het teken dat de vergadering afgelopen is.

'Draco, laat jij onze jongste dooddoener jou kamer zien, waar zij slaapt?' vraagt Narcissa aan haar zoon. Draco knikt en neemt mij mee naar boven. Ik ben er natuurlijk al een keer geweest, maar dat weet hij niet.

Zijn kamer ziet er nog precies uit zoals de vorige keer dat ik er was, alleen staat er nu nog een bed in. Hij gaat op zijn eigen bed zitten en trekt zijn knieën op. Hij legt zijn hoofd tussen zijn knieën en ik meen een snik te horen. Voorzichtig ga ik naast hem zitten en probeer hem te troosten door met mijn hand over zijn rug te aaien. Gelukkig laat hij dat toe.

  ¿•¿

A/N: Eerste echte hoofdstuk dan!! Hoe vinden jullie het?!

Blijf ook bij dit boek voten en commenten, net zoals jullie bij het vorige boek deden. Niemand houd van onbekende lezers....

xxxx-Realyty