Struggles and secrets #2

Hoofdstuk 11 uitgevoerd

¿•¿

*_Gewoon weer in het heden_*

Een deur vliegt open. Snel staan Draco en ik tegelijk op en verstoppen we ons achter een grote hoop troep.

'Harry, zie je wel. Ze zijn hier niet' hoor ik een stem zuchten. Ik herken de stem uit duizenden, Ginny.

'Ik weet het zeker, ik zag haar met Malfidus meelopen en toen verdwenen ze' zegt Harry

'Ja maar..'

'Nee, ik meen het! En trouwens, de kamer was al open!'

'Waar zie je ze dan?'

'Nou, dan ga ik ze zoeken en blijf jij hier zodat ze niet wegkunnen' zegt Harry opdringend. Verschrikt kijk ik Draco aan. Hij kijkt mij aan en pakt mijn hand vast. Voorzichtig knijpt hij erin.

Voorzichtig kijk ik om de hoek en zie daar Harry en Ginny staan. Ze staan met de rug naar mij toe zodat ze mij niet kunnen zien. Ik veeg mijn tranen weg en pak mijn toverstok beet.

'Het kan niet anders' fluister ik zo zacht mogelijk. Hij kijkt me verbaasd aan. Dan horen we Harry ineens een kreet slaken.

'Ginny kom snel!!' Klinkt het van dichtbij.. Ik kijk weer voorzichtig en zie Harry bij de verdwijnkast staan. Snel verstop ik me weer. Als hij maar niks door heeft.

'Wat' zucht Ginny.

'Kijk'

Tot mijn ongenoegen hoor ik de deur van de verdwijnkast open gaan. Dan hoor ik de deur met een klap dicht gaan.

Ze hebben iets gezien.

Dit mag niet!

Voor ik weet wat ik ga doen sta ik al op.

'Paralitis!' Roep ik twee keer en even later liggen Ginny en Harry allebei verlamd op de grond.

'S-Sorry' huil ik en ik kijk om me heen, er is verder niemand te zien.

Draco komt naar me toe gelopen en slaat een arm om me heen.

'Het is goed' zegt hij geruststellend maar ik kan de adrenaline door zijn aderen voelen stromen. Voorzichtig drukt hij even zijn lippen tegen mijn wang. Na een tijdje laat hij ze los en stromen de tranen over mijn wangen.

Ik heb een plan bedacht, en ik moet dit doen.

Het is om hem zelf te redden.

Ik buig naar Harry toe en wijs met mijn toverstok op hem.

'Amnesia' fluister ik nadat ik een keer over zijn haar had ge-aait. Daarna doe ik het zelfde bij Ginny. Met behulp van Draco slepen we Ginny en Harry op de gang.

Die zullen zich niks herinneren van wat er in deze kamer is afgespeeld...

*_Flashback van "het moment"_*

Tranen, tranen en nog eens tranen. Dat is het gene wat ik vandaag alleen nog maar op mijn wangen heb gevoelt. Flora, Cecille, Harry, Ginny, Ron, Hermelien, papa, de Orde, iedereen hier op school gaat me haten.

Ik moet ze meenemen, nu.

Ik zucht en loop naar de slaapzaal. Daar zitten ze allebei.

'Uhm C-Cecille, Flora, kunnen jullie misschien komen?' Stotter ik.

'Uh Oke?' zegt Flora en ze staat op. Cecille knikt en staat ook op.

'Z-Zullen we naar buiten gaan?' vraag ik en ze kijken me allebei verbaasd aan. Cecille weet dat ik bijna nooit zomaar naar buiten ga. Ik moet iets verzinnen.

'Ik moet jullie iets laten zien' zeg ik zachtjes en Cecilles gezicht begint al iets minder verbaasd te staan. We lopen richting het verboden bos. Ik zie Flora nerveus aan haar broek frunniken. Ze moest eens weten. Ik heb een brok in mijn keel. Ik wil het leven niet van haar ontnemen.

'Guul?' vraagt Cecille.

'Ja' antwoord ik nerveus.

'Wat the Hell is er aan de hand?' vraagt Flora, haar zin afmakend.

'Ik moet jullie wat laten zien, volg me nou maar' lieg ik met een brok in mijn keel.

'Guul' zegt Cecille en ze stopt met lopen wanneer we het verboden bos in willen gaan.

'Het is hier, kom nou maar' lieg ik. Dit voelt echt niet goed!

'O-Oke' stottert ze. We lopen totdat we een open plek tegenkomen. Mijn gevoel zegt dat we hier moeten zijn.

'PARALITIS!' Hoor ik twee mensen achter me roepen en ik draai me om. Cecille en Flora vallen verlamd neer op de grond. Bellatrix van Detta en Lucius Malfidus, de vader van Draco, komen vanuit de bomen naar ons toegelopen.

Het spijt me heel erg. Hopelijk kan je me het ooit vergeven zeg ik tegen Cecille met legitimentie. Ik weet dat ze niet terug kan antwoorden, maar het voelt goed om dat even gezegd te hebben.

'Ze is helemaal van jullie' zeg ik wijzend op Cecille en ik probeer mijn beste duivelse grijns op te zetten.

'Breng haar naar de verdwijnkast Rue. En schiet een beetje op, wil je' zegt Lucius en ik knik.

'Jullie weten net zo goed als ik dat ik haar niet zo mee kan nemen. Aangezien ik hoger aangeschreven dan jou, Lucius, zou ik maar wat aardiger tegen mij zijn en haar camoufleren' zeg ik zo bot mogelijk. Ik pak Flora vast en Lucius spreekt een paar spreuken uit zodat Flora niet meer te zien is.

'Wij nemen dit meisje mee' zegt Bellatrix duivels blij. Hopelijk gaan ze niet al te erge dingen doen met Cecille. Ik zou haar nog levend terug willen. Als dat tenminste kan.

'Tot de volgende keer' zeg ik en ik draai me om. Ik til Flora op en loop richting het kasteel.