Struggles and secrets #2

Hoofdstuk 12 schrokkend bericht

Gulia POV

Ik hoor de wekker piepend afgaan. Ik zucht en sla naast me.

'Ik doe hem wel uit... Waar zijn Flora en Cecille?' hoor ik een stem vragen. Ik open verschrikt mijn ogen. Inka staat voor mijn bed met een vragende blik in haar ogen. Ik denk terug aan wat er gister is gebeurd. Ze moest eens weten.

Kom op, Gulia. Je moet je nu sterk houden. Niemand mag weten dat je er iets mee te maken hebt.

'Weet ik niet' zeg ik zo nonchalant mogelijk. 'Ik maak me eigenlijk wel zorgen' zeg ik er snel achteraan.

'Ach.. Ze zullen zo wel komen' zegt Inka en ze gaat verder met haar spullen inpakken.

Ik sta vermoeid op en kijk naar mijn handen. Ze trillen helemaal.

'Urghh.. Mensen opschieten. Ik wil zo ook omkleden' zegt Marie-Louise terwijl ze de badkamerdeur openzwaait en naar haar bed toe loopt.

Ik rol met mijn ogen en loop naar de badkamer.

'Opschieten zei ik!! Niet mijn plaats inpikken!!' Roept Marie-Louise meteen.

'Ik ben zo klaar. Doe jij nou maar rustig, gestreste kalkoenhoofd!' Roep ik terug. Ik hoor haar woedend mompelen en ga snel mijn tanden poetsen.

Weer kijk ik naar mijn handen. Ze trillen nog steeds. Ik schud ze los en kleed me om. Daarna borstel ik mijn haren en loop snel de badkamer weer uit.

'Duurde te lang..' Zucht Marie-Louise chagrijnig.

'Alsjeblieft' zeg ik met een trieste glimlach. Ook haar chagrijnig maken helpt mij vandaag niet. Ik ben benieuwd hoe het nu met Cecille gaat. Hopelijk mishandelen ze haar niet te erg.

'Ik ga alvast' zeg ik tegen Inka, wanneer ik mijn boeken voor vandaag in mijn schooltas heb gedaan.

'Oke' zegt ze afwezig en ik loop de deur uit. In de leerlingenkamer zie ik al meteen een jongen met blond/witte haren zitten. Hij kijkt nerveus om zich heen.

'Hey Dray' zeg ik met een treurige glimlach. Wanneer hij mij ziet klaart zijn gezicht een beetje op. Hij staat op en trekt me in een knuffel. Voorzichtig knuffel ik hem terug.

'Kom we gaan ontbijten' fluister ik in zijn oor. Ik pak zijn hand vast en samen lopen wij de leerlingenkamer uit.

'Heeey cute koppel! Waar waren jullie? We hebben jullie gister overal gezocht?' vraagt Benno en hij komt naar ons toe gelopen. Ik voel Draco's hand meteen zweten.

'Uhm .. ja' stamelt Draco.

'We hadden gewoon wat privacy nodig' zeg ik snel. Benno knikt met een grijns op zijn gezicht.

'Kom, gauw. De lessen beginnen zo, en je weet dat Sneep niet van te laat komers houd' zegt hij

'Ja, wij gaan nu ontbijten. Zie je in de les, Benno' zegt Draco en we lopen gauw weg.

'Sjezus, ik haat liegen' mompelt hij als Benno buiten gehoorafstand is.

'Je raakt er aan gewend' zucht ik. Hij knijpt geruststellend in mijn hand en we lopen snel verder.

Ik loop de Grote Zaal in. Ik zoek automatisch met mijn ogen naar Harry en Ginny. Ze kletsen gewoon vrolijk verder met elkaar, alsof er niks aan de hand is.

Ik ga aan de Zwadderich-tafel zitten en pak wat broodjes bij elkaar. Ik neem een hapje en kauw langzaam door. Niks lukt vandaag, alles gaat sloom bij mij. De uilen komen kletterend aanvliegen. Ik krijg bijna nooit brieven. De enige die mij soms schrijft is papa, maar dat is nu ook maar zelden.

Ineens komen er twee uilen onze richting opvliegen. Ik kijk naar Draco, die naast mij zit. Hij krijgt om de dag wel een brief. Maar hij heeft er gister al een gehad. De uilen laten hun brieven los op mijn tafel. Ik kijk er verbaasd naar. Ze vliegen allebei meteen weg, terwijl de brieven op mijn bord liggen. Ik open de ene

Wordt je niet van mij, dan laat ik deze foto aan iedereen zien.

xx- je onbekende lover

Daar onder staat een foto geplakt van mij en Draco die Flora de verdwijnkast in sleuren. Ik glimlach gemeen, net zoals Draco. Verschrikt stoot ik Draco aan en laat ik de brief zien. Hij leest hem met open mond. Wanneer hij klaar is doe ik hem snel weg en maak ik de ander open.

Ze kwam er levend uit. Werk harder aan jullie taak, vooral Draco.

Heer