Struggles and secrets #2

Hoofdstuk 3 nachtmerrie

¿•¿

Hoe ga ik dit aan hem uitleggen? Hij zei zelf, face to face. Durf ik dat wel?

'Zullen we gaan slapen?' vraagt Draco en ik knik.

'Ik laat je de badkamer wel zien, ik heb een eigen' zegt hij en hij staat op. Ik sta ook op en loop hem achterna.

'Hier ga jij maar eerst' zegt hij en hij opent de deur. Ik knik dankbaar en sluit de deur. Voor de zekerheid doe ik de deur op slot. Ik zet mijn masker af en bekijk mezelf in de spiegel. Ik zie er vreselijk uit, is het masker dus toch ergens goed voor. Snel kleed ik me om en poets ik mijn tanden. Ik moet ervoor zorgen dat ik iets aandoe wat Draco nog niet heeft gezien.

Dat hoeft gelukkig maar tot morgen.

Morgen ga ik het hem vertellen. Ik ga hem alles vertellen. Ik vind het echt super spannend en ik ben bang voor zijn reactie.

Als ik klaar ben loop ik terug naar Draco's kamer en ga op bed zitten. Draco zelf loopt weg, waarschijnlijk gaat hij nu naar de badkamer. Ik sla de dekens over me heen en val meteen in slaap.

Voldemort staat voor me. Hij grijnst.

'Hij wordt boos als je het vertelt, Gulia' grijnst hij.

Ik draai me om en zie daar een woedende Draco staan. Zijn ogen zijn bloeddoorlopend. Zijn haar staat door de war en hij heeft zijn toverstok in zijn hand.

'Jij hebt me bedrogen, Gulia. Ik heb net dat hele gesprek met je gevoerd, over hoe graag ik jou terug wil. En je vertelde het me niet toen, maar nu. Waarom doe je me dit aan, Rue. WAAROM?!' Gilt hij en hij trekt een pluk haar uit zijn hoofd.

Mijn mond zit dichtgesnoerd. Mijn benen willen niet in beweging komen. Ik kan niks doen, helemaal niks.

Ik ben een hopeloos stuk wrak.

Hij richt zijn staf op zichzelf. Voor ik het door heb wat hij gaat doen, doet hij het al.

'Avada Kedavra' zegt hij en een groene gloed verblind mijn ogen. Wanneer ik weer helder kan zien, zie ik Draco op de grond liggen.

Dood.

Nu pas doen mijn benen en stem het weer.

Ik ren zo snel als ik kan naar hem toe. Schreeuwen heeft geen zin, hij is dood. Ik draai me om en kijk naar Voldemort. Hij grijnst en lost op.

Nu ben ik alleen met de dode Draco.

'Ik hou van je' huil ik en ik druk mijn lippen op de zijne. Het voelt ijskoud aan maar dat maakt mij niet uit.

Ik hou van Draco.

Maar Draco is dood!!!

Zwetend wordt ik wakker. Ik kijk in het bed aan de andere kant van de kamer en zie daar Draco slapen. Hij leeft nog.

Slaapdronken sta ik op en loop ik in een soort trance naar hem toe.

Draco.

Ik wil hem en niets anders.

Ik ga naast hem liggen en val naast hem in een droomloze slaap.

¿•¿