Struggles and secrets #2

hoofdstuk 2 briefjes

¿•¿

'Wie ben jij?' huilt Draco en hij kijkt op. Verbaasd door zijn vraag kijk ik hem aan.

'Ik bedoel, ik mag het nu toch wel weten, aangezien je niet met je masker door de school gaat lopen. En je slaapt bij mij op de kamer' zegt hij.

Ik haal mijn schouders op.

Ik pak een stukje perkament en een veer. Hiermee kan ik natuurlijk wel communiceren met Draco. Alleen moet ik wel in een ander hanschrift gaan schrijven.

Ik ben zo terug schrijf ik op het briefje in hele slordige letters.

'Oke?' zegt Draco verbaasd en ik loop de deur uit.

Ik loop naar de woonkamer in de hoop dat Sneep daar nog zit. Gelukkig zit het leven voor een keertje mee. Ik loop naar Sneep toe.

'Wanneer kan ik het zeggen, we moeten samenwerken Sneep' zeg ik tegen hem.

'Ik heb het net gehoord, je mag het morgen zeggen' fluistert hij.

Morgen. Beter dan volgende week in elk geval.

'Dankje' fluister ik en ik loop weer terug naar de kamer van Draco.

'Ga je het vertellen?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd. Ik pak het stukje perkament weer.

Ooit schrijf ik erop. Draco knikt en zucht.

'Wil jij Perkamentus vermoorden?' vraagt hij ineens. Meteen schud ik mijn hoofd.

'Ik ook niet' zucht hij. Hij trekt zijn knieën weer op en legt weer zijn hoofd tussen zijn knieën. Ik heb z'n medelijden met hem.

'Ik ben hierdoor mijn vriendin verloren. Maar ik hou zo veel van haar, nog steeds' snikt hij ineens. Verward door deze plotselinge huilbui ga ik naast hem zitten.

Dit gaat over mij.

Ik ook mijn vriend schrijf ik op het stukje perkament.

En ik hou nog steeds super veel van hem. Maar ik ben bang wat zijn reactie zal zijn als ik het vertel. Bang dat hij nog boser zou zijn
Schrijf ik er ook op.

Hij knikt. 'Bij mij weet ze het al. Ze vatte het heel goed op. Daardoor voel ik me nog schuldiger' zegt hij.

Ik wil niet dat hij zich schuldig voelt!!! Dat mag hij niet doen!!

'Ik zou het hem vertellen' zucht hij.

Hoe? Schrijf ik.

'Eerlijk, face to face. Als hij echt van jou houd, zal het niks uit maken' zegt hij.

Ik zucht. Wat is het lastig om dit gesprek nu met hem te voeren.

Echt? Schrijf ik en hij knikt.

'Ik wil haar zien, maar ik weet niet hoe' zegt Draco weer na een tijdje.

Ik haal mijn schouders op. Hier kan ik hem toch niet mee helpen? Hij ziet me al, maar weet niet dat ik het ben.

'Zal ik haar schrijven?' vraagt hij.

Kan schrijf ik.

'Oke' zucht hij. Ik sta op en pak een stukje perkament voor hem. Ik leg het neer op zijn bureau en hij begint te schrijven.

Lieve Gulia.

Ik mis je eigenlijk zo. Je weet nu dat het niet aan kan zijn, maar ik wil nog super graag vrienden blijven. Kunnen we elkaar gewoon blijven schrijven? Als vrienden?

Draco

Ik kijk vol bewondering naar de brief. Ik vecht tegen de tranen in mijn ogen. Draco draait zich om.

'Goed?' vraagt hij en meteen knik ik. Hij fluit een keer kort, een keer lang en nog een keer kort en zijn uil komt aangevlogen.

'Dit is Lysel' zegt hij.

Ik aai de uil, die ik natuurlijk al ken. Draco bind de brief aan haar poot en binnen de korste keren is Lysel weg, opweg naar mijn huis.

¿•¿