Merhaba Arkadaşlar. Yaptığınız yorumlar için teşekkür ederim. Umarım beğenerek okuyorsunuzdur. Ufak tefek kelime hataları olabilir. Bazen cümleyi yanlış kuruyor da olabilirim. Eleştiri iyi kötü yapabilirsiniz. Yeni yazmaya başladığım için tereddütte kaldığım yerler oluyor fakat kendimi geliştirdikçe hepsinin düzelteceğim. Yeni bölümle karşınızdayım İyi okumalar.
ZEYNEBİN AĞZINDAN :
İlk defa böyle acı içinde gözlerimi açmaya çalışıyordum. Zorlanıyordum, sanki gözlerimin ben açtıkça , biri gözlerimi kapatmaya çalışıyordu. Gözlerimden ziyade sırtımda ki ağrı bütün vücuduma yayılmış olaca ki , Kolumu bile oynatamıyordu.
Etraftan , '' Uyanıyor '' gibi sesler duymaya başlamıştım. Gözlerimi biraz aralayınca etrafın ne kadar bulanık olduğunu fark ettim. Karşım da duran biri vardı. Gözlerimi tamamen açınca etrafımı süzdüm. Meğer o kadar çok kişi varmış ki odada görünce şaşırmıştım. Elimdeki serum canımı yakıyordu. Göğsüm de duran kablolar , Baş ucumda ki Her saniye öten makine uyanır uyanmaz sinirlerimi bozmuştu.
Doktor Yanıma yaklaşarak gülümsedi . '' Acın çok var mı '' dedi. Kafamı evet anlamın da salladım. Elinde ki fenere benzeyen bir şeyle gözlerimi açarak gözüme sokacakmış gibi , gözüme tuttu.
Başımı okşadı tekrar güldü. Doktorun arkasında Göz yaşlarını tutamayan babam vardı. Ona bakmaya çalışıyordum fakat sanki bana gözükmemeye çalışıyordu. Doktor Babama döndü. '' Durumu iyiye gidiyor. '' dedi. Babam '' Çok sağ olun doktor bey '' deyince , doktor çıktı. Babam bana baktı yaşlı gözlerle Yavaş yavaş yanıma yaklaşarak yatağın yanında olan sandalyeye oturdu. Elimi , iki elinin içine aldı.
-'' Kızım '' dedi. Gözünden yaşlar akmaya devam ediyordu. Ben hiç konuşmuyordum. Olayın etkisinden mi nedir bilmiyorum içimden konuşmak gelmiyordu.
Babama cevap bile vermemiştim.
-'' Kızım çok ağrın var mı '' dedi babam . Yalan söylememiştim. Başımı salladım babam da. Elimi öptü yanağına koydu. O an babama sarılmak geldi içimden fakat lanet olası gururum el vermiyordu. Babam gözlerimin önünde çocuk gibi ağlıyordu. Elimi bırakarak odadan çıktı. Peşinden öylece baktım. İçim acıyordu sanki gereğinden fazlamı gurur yapıyordum.
Babam çıktıktan sonra Ayşe teyze oturdu sandalyeye . Onunla da hiç konuşmamıştım.
Esma , Süleyman amca, Evde çalışanlar Hepsi oradaydı. Fakat Anılla Elifin olmaması dikkatimi çekmişti. Ayşe teyzeme bakarak :
-'' Teyze '' dedim . Teyzem hemen heyecanla
-'' efendim yavrum '' dedi. Onun bu halleri benim hoşuma gidiyordu. Yüzümde gülümseme oluşmuştu.
-'' Teyze Elif nerede '' diyordum ki , Elifle anıl odaya girdiler.
Elif beni öyle görünce Gözleri dolmuştu. Koşarak yanıma geldi . Öyle bir sarılmıştı ki sırtımda ki ağrıyı umursamamıştım bile. oyle yaklaşık iki dakika durmuştuk. Bizi ayıran Teyzem olmuştu.
-'' Elif kızım yeter hasta daha '' teyzemin demesiyle elif beni bıraktı. Anıl Ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Ayakta dikilmiş bana öyle bakıyordu ki Korkutuğu her halinden belliydi. Ellerimi ona doğru uzatarak :
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖZLERİN DANSI.
ChickLit-'' Gözleriydi Beni Darmadağın eden.'' -'' Sözlerindi beni çılgınlıklara sürükleyen. '' Zeynep henüz 15 yaşında iken başına gelenlerden bir habersiz yaşar . Okulun en popüler kızı , Arkadaşlarının neşe kaynağıdır . En korktuğu şey sevdiklerinin...
