Doğruluk Mu Cesaret Mi ?

"Benim Odunum"

(Akın)

Gözümün önünde ağlıyor başkası için , onu görmek için benden yardım istiyor ; yalvarıyor. Aşık olduğum , aşık olmuş.

Bir de dalga geçermiş gibi 'Beni seviyorsan ...' diyor . Sanki sözler boğazımda düğümleniyor gibi .

Her zaman hayranlıkla baktığım gözlerden Murat için yaşlar yanaklarına süzülürken çaresiz görünüyor. Şimdi ona istediğini vermezsem çok daha kötü olacak gibi .

Platonik aşıklar ikiye ayrılır ;

1) Sevdiğinin sadece onun yanında olmasını isteyenler ,

2) Sevdiğinin başkasıyla bile olsa sadece mutlu olmasını isteyenler .

İlk gruba takıntılı psikopatlar derken ikinci gruba gerçek aşıklar diyoruz .

Yapacak bir şeyim olmadığı için Hadise'ye yardım edip Murat ile buluşmasını sağlıyorum , mecburen .

Onu görünce gözleri bir başka bakıyor . Acaba ben de ona bakarken böyle mi parlıyor gözlerim ?

Ne yazık ki Murat da öyle bakıyor Hadise'ye . Cidden aşık olmuşlar .

Hadise Murat'ı görünce beni unutup hemen onun yanına koşuyor . Ben de onların o hallerini izleyip daha da kahrolmamak için uzaklaşıyorum biraz .

Çok uzakta değilim , kafamı uzatsam görürüm her şeyi. Ama yapamam , sevdiğim kızı başkasına aşkla bakarken görmeye kalbim dayanır mı ?

Biraz bekledikten sonra Hadise'nin babasına yakalanmamak için gitmemiz gerektiğini fark edip onların yanına döndüğümde bırakın konuşmaya , ayakta durmaya gücüm kalmıyor .

İlk tanıştıkları günkü gibi ...

Ben bunu hak edecek ne yaptım ? Bunu görmek zorunda mıydım ben ?

Zar zor konuşup ayrılmalarını sağlıyorum sonunda . Murat sinirleniyor biraz .

Ben Hadise'nin sadece rüyamda öpebildiğim dudaklarının sıcaklığını gerçekte hissederken biri gelip bu büyülü anı bozsa sinirden deliye dönerdim sanırım .

Eve dönerken konuşmamayı seçiyorum. Sanırım çok geç kaldım , ona olan hislerimi açıklamak için fazla geç kaldım. Belki Murat hayatımıza girmeden önce anlatsaydım ona nasıl aşık olduğumu , şuan her şey farklı olurdu.

Ama artık yapacak neyim var gözümün önünde aşklarını izlemekten başka ?

Hadise eve girdiğinde ağlamamaya çalışarak eve giderken Burak çıkıyor karşıma. Keşke Yiğit falan olsaydı , Burak bende bir şey olduğunu kesin anlar .

"Akın ?"

Yakalandım artık.

"İyi misin sen ?"

Sanki bütün bildiğin kelimeleri unutmuş gibiyim . 'İyiyim' diyemiyorum , değilim çünkü.

Burak daha da meraklanıp yanıma geldiğinde "Kanka cevap versene dilini mi yuttun ?" diyor.

O an dayanamıyorum artık.

Ağlamamın bir sebebi aşık olduğum kızın başka bir adama aşkla baktığını görmek , diğer sebebi de ...

Utanıyorum lan kendimden .

Kaç senedir bana gözü kapalı güvenip 'Kardeşim' diyen masum kıza böyle arkadaşlık dışı duygular beslediğim için. Belki de en başından bu aşka hiç başlamamalıydım , sadece arkadaş olarak kalmalıydım onunla . Ama kalbime söz geçirene aşk olsun.