MbiMb ✔ (Pt.1)

Κεφάλαιο 9

Μετά απο ένα μήνα :
"Μαμά όχι κλείσε το φως δεν πάω" είπα . αλλά αυτή χαβά της . 

"Πρέπει να πας ήδη εχασες σχεδόν δύο μήνες " δεν απάνησα προτιμούσα να είμαι σιωπιλή . Ήδη την εκνευριζα που κάθε φορά μιλούσα και πιο λίγο . Ήρθε κοντά μου και τραβηξε τα σεντόνια και με άρπαξε απο το μπράτσο και με σήκωσε . Άου ρε μαμά ,αλλα ναι εσένα τι σε νοιάζει έναν ολόκηρο μηνα ήμουν στο νοσοκομείο και δεν ήρθες να με δεις . Τέλοςπάντων . Ακόμη είμαι δεμένη και στην μέση και στην πλάτη . Αλλά μάλλον τώρα θα αρανωτιέστε τι έγινε εκέινη την νύχτα που πήγα σπίτι πριν απο ακριβώς ενα μήνα . Όπως γνωρίζετε με έφερε ο Χάρις σπίτι .  Εγώ άρχισα και έκλαιγα για τα πάντα για το ατύχημα ,για την μαμά μου , για τους φίλους που άφησα απροειδοποίητα πίσω και μάλλον με ψάχνουν,για τον καιρό ήθελα λίγες βροχούλες . είχα νοσταλγήσει το σπίτι μου τον καιρό τα πάρκα που πήγαινα και ζωγράφιζα και χαλάρωνα , τα ψώνια μου την ελευθερία μου . Εδώ ήμουν ολομόναχη . Έκλαιγα για αρκετή ώρα μέχρι που ένας θόρυβος στην πόρτα  με διέκοψε . Φοβήθηκα . Ήταν ο Πάρις ; Και αν δεν ήταν ο Πάρις . Γύρισα όσο πιο αργά μπορούσα διότι πονούσα και προσπάθησα να τεντωθώ όσο πιο πολύ μπορούσα για να πάρω τις πατερίτσες μου . Το δεξί πόδι δεν έπρεπε να το πατάω με τίποτα διότι είχε θριμματιστεί ο αστράγαλος μου και τον κάναμε εγχείρηση . Το άλλο ήταν απλό διαστρεμμα και όπου να σαι θα μπορώ να το πατάω κανονικά . Πονούσε λίγο αλλά μέσα στο σπίτι μου είπανε να χρησιμοποιώ πατερίτσες για να κάνω και λίγη φυσιοθεραπεία του αριστερού ποδιού . Να μην μείνει για τόσο πολλη ακίνητο . Δυστηχώς ο Χάρις μου τις είχε βάλει πολύ μακρια και απο το τέντωμα έφαγα μια στο πάτωμα και δυστηχώς χτύπησα τα πλευρά μου και πονούσα πάρα πολύ . Άφησα μια τσιρίδα και μετά άρχισα να κλαίω απο τον πόνο . Εντομεταξύ τα πόδια μου αρχίσαν να μουδιάζουν και να μην μπορώ να κουνηθώ . Απο το κλάμα με έπιασε το άσθμα και πήρα απο το κομοδίνο μου το σπρέυ μου. Ο πόνος ήταν φρικτός και δεν μπορούσα να μείνω άλλο έτσι . Είχα μείνει περίπου ένα τέταρτο και τα πόδια μου είχαν μουδιάσει τόσο πολύ που νόμιζα οτι θα κόβονταν . Εντομεταξύ ο θόρυβος συνέχισε απο το δωμάτιο του Πάρι και ακουγόταν το κρεβάτι να χτυπαει πάνω στον τοίχο και μια κοπέλα να ουρλιάζει . Ήξερα ποιος ήταν πλέον και τί έκανε . Ήθελα να πάρω τον Χάρι τηλέφωνο αλλά θα έπρεπε να μιλήσω . Τι πάει λάθος με μένα φυσικά και πρέπει να τους μιλήσω . Ο πόνος έγινε φρικτόςκαι συνέχισα να κλαίω απο τον πόνο. Πήρα το τηλέφωνο μου απο το κομοδίνο και πήρα τον Χάρι . Δεν απαντούσε ήμουν έτοιμη να το κλείσω και απάντησε . Είχε απαντήσει με ένα νυσταγμένο ναι και όταν άκουσε τα κλάματα μου άρχισε να μιλαέι ανήσυχος .