MbiMb ✔ (Pt.1)

Κεφάλαιο 11

" Τι θέλεις Ελπίδα ; Όποια θέλω αγγαλιάζω , έχεις πρόβλημα;" είπε ο Πάρις . Προφανώς την κοπέλα την λέγανε Ελπίδα . Αυτή είχε βάλει τα χέρια της στην μέση της και είπε 
" Χμμ για περίμενε; Α ναι . Εσύ μας έλεγες πως το καινούριο κορίτσι είναι φυτό και άχρηστη . Μήπως θα θελες να μάθει όλο το σχολείο πως τα έχεις με μία άχρηστη; " κοίταξα τον Πάρι γεμάτη έκπληξη . Πως μπόρεσε να πει όλα αυτά τα πράγματα για μένα ; Και τέλοσπάντων τι είχε μαζί μου . Μια με φιούσε την άλλη με τράβαγε απο τα μαλλιά . Τι θέλει επιτέλους . Ο Πάρις δεν γύρισε καν να με δει ούτε να δικαιολογηθεί . Απλά είπε 
"Δεν είναι το κορίτσι μου ." αυτή γέλασε αυτάρεσκα και γύρισα πάλι να δω τον Πάρι . Είχε πάρει το σοβαρό του ύφος . Τον χαστούκησα και έτρεξα προς την είσοδο του σχολείου και καθώς γύρισα πίσω να δω τι είχε γίνει είδα τον Πάρι να αγγαλιάζει την ελπίδα και να την φιλάει . Τι ηλίθιος . Τι πίστευα πως με ήθελε και θα ήταν το αγόρι μου . Και να το ήθελε αυτό δεν γινόταν. Ειναι αδερφός μου . Τουλάχιστον σε λίγο καιρο . Καθώς έτρεχα έπεσα πάνω σε κάτι . Ή μάλλον πάνω σε κάποιον . Αουτς είχα πέσει στο έδαφος και είχε πέσει και το κινητό . Να σας πω την αλήθεια πόνεσα περισσότερο για το κινητό παρά για την λεκάνη μου και τα πλευρά μου . Είχε κάνει μια γραμμή κατα μήκος της οθόνης . 

"Ω θεε μου , ω θεε μου . Συγνώμη εγώ έφταιγα δεν έβλεπα που πήγαινα . Είμαι πολύ αδέξια . Συγνώμη , καταλάθος ήταν , συγχώραμε , να σε βοηθήσω .... Σε παρακαλώ πες κάτι " ήταν μια πολύ γλυκιά κοπέλα με κεχριμπαρί σκούρα μάτια και καστανά σγουρά σε στυλ μπούκλες μαλλιά (δυστηχώς δεν έχω φωτογραφία να σας δείξω διότι αυτή η κοπέλα είναι της φαντασίας μου ) . Ήταν στο ίδιο ύψος με μένα 1.70 περίπου όχι πολύ ψηλη και όχι πολύ κοντή δηλαδη . Με βοήθησε να σηκωθώ και έκανα ένα άουτς όταν ίσιωσα την πλάτη μου και φοβήθηκε
"Είσαι καλά σίγουρα ;Συγνώμη καταλάθος ήταν , θες να σε πάρω σην νοσοκ..."

"Μια χαρά είμαι μην απολογήσε εγώ έφταιγα . Έτρεχα χωρίς να κοιτάω μπροστά μου " την διέκοψα . Της έσκασα ένα χαμόγελο για να ηρεμήσει και έκανε και εκείνη το ίδιο πράγμα . 
"Με λένε Σμαράγδα " είπε και μου άπλωσε το χέρι της έκανα χειραψία και της έιπα

"Χάρηκα ! Είμαι η Λίλυ "
"Ααα είσαι η καινούρια μαθήτρια. Είσαι στην τάξη μου . Άργησα να ρθω γι αυτό δεν ήμουν αλλά θα με έβαλε ήδη απουσία θέλεις να πάμε να καθήσουμε μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι για δεύτερη ώρα ; " της ένεψα καταφατικά και   με πήρε απο το χέρι και άρχισε να με τραβάει μεχρι που φτάσαμε στον κήπο που ήταν στυλ ροκερυ με ψηλές πε΄τρες που διαχώριζαν τα λουλούδια απο ένα μικρό χώρο με ένα μικρό συντριβάνι και γύρω γραφικά παγκάκια . Καθήσαμε πάνω στην ψηλή πέτρα και τα πόδια μας κρεμόντουσαν κάτω πότε πότε κτυπόντας τα πάνω στην τεράστια πέτρα . Μιλήσαμε κάμποση ώρα και η αλήθεια είναι μοου αρέσει που είναι πολύ ομιλιτική , δεν βαρίέσε ποτέ . Συμπληρώνουμε η μια την άλλη και ταιριάξαμε . Φυσικά ακόμα να της πω για τον Πάρι αλλά της είπα για το ατύχημα . Έπρεπε να το μοιραστώ με κάποιον επιτέλους . Ότα χτύπησε το κουδούνι σηκωθήκαμε και πήγαμε μέχρι το κλειστό γήπεδο του σχολείου διότι είχαμε γυμναστική δευτερη ώρα . Συνήθως στην γυμναστική έκανα κοπάνα ή έβρισκα αφορμή οτι είχα κτυπήσει αλλά τώρα είχα αληθινή δικαιολογία . Πήγαμε αλλά δυστηχώς ο καθηγητής δεν καταλάβαινε πως ήμουν χτυπημένη . Μου είπε πως έπρεπε να φέρω χαρτί αλλά του είπα πως ξεχάσαμε να πάρουμε . Του είπα να πάρουμε και στο νοσοκομειο αλλά δεν άκουγε . Του έκανα και πάνω το πουκάμισο μου για να δει αλλά χαβά του . Με έβαλε να κάνω γυμναστική . Κάναμε δύο γύρους του γηπέδου καιμετά απλωσε σε διαφορα μέρη του γηπέδου διάφορα εργαλεία τα οποία θα χρησιμοποιούσαμε με την σειρά για να κάνουμε ασκήσεις .Εμένα με έβαλε στην ομάδα που πηδούσε μέσα σε στεφανάκια το ένα μακριά απο το άλλο διαγώνια στην μακρια πλευρά του γηπέδου . Εντομεταξύ κάναμε όλοι μαζί γυμναστικήκαι αγόρια και κορίτσια με τον ίδιο καθηγητή . Ο πάρις ήταν στην ομάδα που ήταν μια άσκηση μπροστά μας και δεν είχε καν γυρίσει να με δει ούτε για ένα δευτερόλεπτο . Αρχίσαμε να κάνουμε την άσκηση να πηδάμε απο στεφανάκι σε στεφανάκι και κατάφερα να την κάνω δύο φορές στην τρίτη όταν ήμουν στο πέμπτο στεφάνι τα πλευρά μου είχαν αρχίσει να με πονάνε πολύ και είχα κουραστεί πιο γρήγορα απ'οτι συνήθως . Απο τον πόνο δίπλωσα τα γόνατα μου και κάθησα στις μύτες των ποδιών μου ενώ τα χέρια μου ήταν τυλιγμένα γύρω απο την κοιλιά μου . Ο καθηγητής αμέσως με πλησίασε και είπε
"Τι έπαθες "
"Σου είπα είμαι κτυπημένη " φώναξα και ακούστικα λίγο αγενής , αλλα αμα πονάει ο άλλοςτι να κάνει . Ήταν φριχτος ο πόνος και τα πόδια μου μούδιαζαν .Όχι πάλι . Μου χτυπάει κάθε φορα το ίδιο σπαστικό νευρο . Πριν ξεκινήσω σχολείο τα πλευρά μου άμα έκανα απότομη θέση μου χτυπούσαν νεύρα που κατέληγαν στα πόδια μου και μούδιαζαν τα πόδια μου . Το ίδιο και τώρα .   Δεν ξέρω τι είχε εναντίον μου αυτός ο καθηγητής αλλά με άρπαξε απο το μπράτσο και με σήκωσε στα πόδια μου . 

"Σήκω τώρα πάνω καιάσε τις βλακειες . Αν ήσου κτυπημένη θα μου το έλεγαν απο την γραμματεία " Προς μεγάλη μου έκπληξη ο Πάρις ήρθε προς το μέρος μας και είπε στον καθηγητή που ούτε το όνομα του δεν ξέρω . "Είναι κτυπημένη το ξέρω " ο καθηγηήε ένεψε ναι και δεν ξέρ τον λόγο γιατί συμφώνησε και μετά ο Πάρις είπε  "Μπορείς να περπατήσεις ; " και πήγε να με πάρει να με βοηθήσει αλλά απέρριψατην προσφορά του και περπατούσα κουτσένοντας προς τα έξω απο το κλειστό γήπεδο . Πριν το καταλάβω με είχε αρπάξει απο την μέση που ,αχ θεε μου,  πόνεσε και με κουβαλούσε σε στυλ νύφης και μου ψιθήρησε στο  αυτί   "Γαμώτο , μπορείς να σταματήσεις να είσαι τόσο ξεροκέφαλή; " είμαι ξεροκέφαλη τι να κάνουμε

Οκέυ θα ανεβάσω κι άλλο σήμερα !!! Σας παρακαλώ ψηφίστε  με βοηθάει παρα πολύ . Βασικά μου δίνει κίνητρο να γράφω περισσότερα κεφάλαια!! Επίσηςαφήστε κανένα σχόλιομε τις απόψεις σας . Πεστε μου τι βαριέστε που κάνω και θα θέλατε να σταματήσω να κάνω , ή κάτι που θα θέλατε να δείτε στην ιστορία μου , ή απλά αφήστε μια καρδούλα χεχεχεχε . Love yaa!