MbiMb ✔ (Pt.1)

Κεφάλαιο 20 : Πείναω αλλα δεν θα το πω

  "Λοιπόν αυτος είναι ο Πάρις που μου έλεγες; " μου είπε η Δανάη . Πόσο ήθελα να την δολοφονήσω . 
"Ναι . Πάρι απο εδώ η Δανάη " αυτός εβαλε ένα ψευτικο χαμόγελο στα χείλη του και είπε χάρη και έκανε χειραψία μαζί της .
"Λοιπον κορίτσια ; Τι βλεπετε εδώ ;  
"Βλέπουμε το  The secret life of pets αλλά αν θες μπορείς να πας κάτω να παίξεις  PlayStation με τον αδερφό μου . Αγόρασε το Tomb raider και δεν ξεκολλά . " 
"Όχι είμαι εντάξει εδώ " είπε και χαμογέλασε . Τι ηλίθιος . Με εμένα έβγαζε τον χειρότερο του εαυτό , με τους άλλους φερότανε σαν άγιος .

"Εντάξει πάω να κάνω λίγα ποπκορν και έρχομαι . " είπε η Δανάη και έφυγε . Μόλις έκλεισε η πόρτα ο Πάρις γύρισε πάνω μου .
"Μην ξαναβάλεις αυτό το κολάν και να βγείς έξω άκουσες ; " είπε αλλά εγώ έκαν πως δεν τον άκουσα 
"Γαμώτο σου λέω άκουσες ; " και άρπαξε το χέρι μου και με γύρισε να τον βλέπω 
"Πρώτα απ όλα μην με ακουμπας . Δευτερον δεν έχεις δικαίωμα να μου λες τι να φοράω και τρίτον δεν έχεις την δυνατότητα να ζηλεύεις . Εσύ έχεις την Κατερίνα , εγώ έχω τον Κώστα . Συνεννοηθήκαμε ; Και σε παρακαλώ πες πως κάτι συνέβη και πρέπει να φύγεις " αυτός φαινόταν να είχε θυμώσει πάρα πολύ . Με κοιτουσε στα μάτια και ανάπνεε βαθύα αποτέλεσμα να ανεβωκατεβαίνει το στήθος του .

"Πολύ καλά τότε . " είπε άρπαξε το χέρι μου . Με σήκωσε πάνω και με τραβούσε κάτω προς την κουζίνα που ήταν η Δανάη . Ευτυχώς είχα πάρει το κινητό μου και της έδωσα και τον αριθμό μου.

"Δυστυχώς Δανάη μου με πήρανε τηλέφωνο οι γονέις μας και πρέπει να φύγουμε αμέσως τώρα . " αυτή φαινόταν απογοητευμένη αλλά είπε
"Ω εντάξει . Θα τα πούμε τότε !" ο Πάρις συνέχισε να με τραβάει διακριτικά να μην φανεί τι έκανε και είπα 
"Δανάη , Δανάη πάρε με αυριο εντάξει ; Να με πάρεις "  βγήκαμε απο το σπίτι και συνέχησε να με σπρώχνει
"Σταμάτα . Μπορώ να περπατήσω και μόνη μου " είπα αλλά αυτός δεν φάνηκε να ακούει τίποτα μέχρι που με έσπρωξε δυνατά και έπεσα στο έδαφος

"Άουυυυ . " είπα αλλά αυτός φοβισμένος ήρθε κοντά μου με αγγάλιασε σφιχτα και είπε

"Συγνώμη , συγνωμη " και με φίησε στο μέτωπο . Εγώ τον έσπρωξα και έσπασα την αγγαλιά του και σηκώθηκα και έτρεξα προς το σπίτι . Αυτός δεν με ακολούθησε απλά περπάτηε μέχρι το σπίτι γι αυτό είχα το σπίτι όλοδικο μου για μερικά λεπτά . Πήγα στην κουζίνα άνοιξα το ψυγείο τίποτα μέσα . Τα ντουλάπια τίποτα μέσα . Δεν μου φαινόταν παράξενο . Η μαμά Βρετανία ο Μιχάλης μέχρι τα ξημερώματα δουλειά πως να έχει φαγητό αυτό το σπίτι ; Αν και μια φορά την εβδομάδα ερχότανε ένας υπάλληλος του ΜΙχάλη και έφερνε τα ψώνια . Αφού δεν βρήκα τίποτα . Που πηγαίνανε όμως όλα τα τρόφιμα που έφερνε δεν ξέρω .