Psikopat Sadist çocuk

8.bölüm

" verdiğim en büyük kayıp güven onu da bi sende buldum ve yine sende kaybettim"

Farkında olmadan karanlığa gömülürüz hepimiz bunu istesek te istemesekte ansızın hiç ummadığımız anda kader oynar oyununu ve bunu değiştirmek sadece bizim elimizde ve bir çoğumuz buna engel olamadan gömülürüz karanlığa aslında olay istemekte değil sadece zaman denen şeyi her haliyle en iyi şekilde değerlendirmekte ve vakit doldu bile ansızın buldun kendini karanlığın içinde tamamen karanlığına mı teslim olacaksın ? Ya da karanlık mı olacaksın seçim senin süren başladı.

Ushan'dan

Ben karanlık olmayı seçtim. Umutlarım ,hayallerim , hayatım hepsi karanlığa hapsolmuştu.Tamamen kaybetmek yerine karanlık oldum.Teslim olmak bana göre değildi zaten. Ne de olsa poyraz karanın oğluyum.Hayatım boyunca babamdan nefret ettim.Belki böyle olmasaydım hayatım nasıl olurdu diye düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi.Çevremdekileri gözlemliyorum, bazılarının o kadar aptalca davranışları var ki buna rağmen keşke onlar gibi olsaydım demekten kendimi alıkoyamıyorum.Başımı çevirip koltukta uyuyan elife baktım. O kadar masum ve temizki bazen ona bakmaya kıyamıyorum.Ben böyle bir kızı nasıl karanlığıma çekerim nasıl bana teslim olmasını isterim ki şu iki günde sanki hayatımda hep varmış ta uzaktaymış gelmiş gibi hissediyorum.Gerçi ben şuan bu düşüncelerime bile inanamıyorum.Ben oturup hiçbir zaman kendimi böyle sorgulamadım ki düşüncelerimle hiç bu kadar baş başa kalmamıştım.

"Anne" diye birkaç mırıldanma duyduğumda kafamı tekrar elife çevirdim. Sanırım yine kabus görüyordu. Ellerimi yüzüne götürdüm ve bir süre sakinleşmesi için okşadım.

Sonunda tekrar uykuya daldığında derin bir nefes aldım ve yerimden kalktım. Elifin babasını arayıp Elifin bizde olduğunu ve anneme bir kaç konuda yardımcı olması gerektiğini söyledim. O da sanırım yoğunluktan ve kızından emin olduğu için birşey demedi. Odama çıkıp duş almam gerekiyordu. Daha fazla beklemeden elife son kez bakıp odama çıktım.Kısa bir duşun ardından beyaz tişört ve mavi bir kot giyip aşağıya indim. Elif hala uyanmamıştı sanırım onu fazlasıyla sarsmıştım. Ama kendime engel olamıyordum sinirlenince gözüm hiçbirşeyi görmüyordu hayatım tamamen berbatken iyilik denen birşey yokken hayatımda nasıl benden iyilik beklerlerki karanlığı seven insanlar kötülükle iç içedir karanlıkta iyilik yoktur karanlık köşe başlarında tacizi her sokakta uyuşturucu tacirleri ve hayattan beklentisi olmayan kimseler bulunur. Sizce karanlığın iyi olması münkün mü ? Ben hayatımı karanlıkta kaybettim.tam 8 sene önce

8Sene önce ;

"Anne ben geldim " deyip çantamı koltuğa attım. Ve sonra kendimde yayıldım.Bir süre sonra babam "Ushan hemen odama gel " diye bağırdı babamla mükemmel bi ilişkimiz yoktu hatta bu evde beni hiç saymazdı bu zamana kadar nerde gereksiz iş varsa bana vermiştir. Yavaş adımlarla odasına doğru çıktım.kapısana geldiğimde kapıyı çalıp içeri girdim .Her zamanki gibi masasına oturmuş kafasını dosyalara gömmüştü .Beni gördüğünde kafasını kaldırdı ve "bu gece senin yeniden doğumun olacak ushan yeterince büyüdün ve bu gece herhese Poyraz kara'nın oğlu olduğunu kanıtlayacaksın ölmemeye bak " dedi Ve telefonundan " mehmet hemen buraya gel ve Ushanı mekana götür "dedi Ve bana dönüp şimdi çık ve aşağıda mehmeti bekle son bir şey ölme öldür kimseye acıma acırsan acımazlar " dedi ve önündeki dosyları incelemeye başladı.Aşağıya indim açıkcası biraz korkuyordum bu gece ne olacaktıkı Kapı zilinin çalmasıyla dışarı çıktım mehmet abi beni görünce kolumdan tuttu ve arabaya doğru sürükledi arabaya bindiğimizde torpidodan bi silah çıkardı ve bana uzattı "kimseye acıma herkesi öldür " dedi ve silahı bana verdi korkmuştum açıkçası ben silah kullanamazdım ki ben katil olamazdım.Sonunda uzun bi dar sokağa girdiğimizde arabadan in ve önüne geleni öldür ama sakın ölme Ushan dedi ve kapıyı açtı bana aşağı indiğimde elimdeki silahı zor tutuyordum.Geri dönmek için hamle yaptığım da mehmet abi basıp gitti.Sokakta yavasça yürümeye başladım.Elimde silahı zar zor tutuyordum ilerde bi karartı gördüğümde başta tam olarak ne olduğunu anlayamasamda daha sonra eli silahlı bi adam olduğunu gördüm hızla üzerime doğru geliyordu kaçmaya başladığımda"Poyraz karanın oğlu demek sensin baban seni burayar göndererek hata yapmış ölüme hazırmısın velet "diye bağırıp peşimden koşmaya başladı. Hızla ara sokaklardan birine girdiğimde babamın sesleri yankılandı. " Acıma öldür " diye bağırıyordu içimdeki ses daha fazla dayanamadım ve arkamı dönüp rastgele elimdeki silahı ateşledim. Bi inleme seni duyduğumda gözlerimi açıp karşıya baktım karşımdaki adam yerde kanlar içinde yatıyordu.O gece babam bi katil yarattı yenilmez bir katil ..