POPÜLER ve KALTAK

KÖTÜ BİR RÜYA

Erkan'la bulusmamız tatsız bir sekilde sona ermisti. Hale'ler gittikten sonra yüzümün asılmasına istesemde engel olamamıstım. Ama o bu konuda tek bir kelime bile etmedi. Neden yüzümün asık oldugunuda sormadı. Belkide fark etmemistir. O an ki moral bozuklugu fark edilmeyecek gibi olmasada tek tesellim buydu.

Derin bir ic cekerek odamın soguk zeminine oturdum. Bu kızdan kurtulus yok muydu? Yanlıs bir sey yapmamıstım! Ama ondan kurtulmam gerekiyorsa yapardım.

Ailemin sorunları icin aglıyordum. Parasız kaldıgım icin aglıyordum. Öz anne babamın ilgisizligi yüzünden aglıyordum.Popüler olunca, tüm sıkıntılarımın bitecegini sanan bir aptal oldugum icin aglıyordum. Öyleyse intikam almalıydım. Cünkü zeki biri umursamazdı. Güclü ve kendine güvenen biri affederdi. Aptal ve zayıflarsa intikam alırdı.

Gerci bunu nasıl yapacagım hakkında en ufak bir fikrim yoktu.

Yataga gidip kıvrıldım. Mesajlarımı kontrol ettim fakat hic yeni mesaj yoktu.

*

Ertesi gün okulda Hale'leri gördüm. Nerdeyse hergün görüyordum ama bugün daha sinir bozucu geliyorlardı. Hızlı adımlarla yürüyüp onların görüs alanından cıkmaya calıstım. Derin yanıma geldi.

"Maraton mu kosacaksın yakında? Bu kadar hızlı yürümek niye?"

"Derin, bak bugün seninle ugrasamam."

"Öyle mi? Bunu bana dedin ha? Bana?"

"evet." durdum.

"iliskide trip atan taraf bendim sanıyordum."

"Evet öylesin. Hala da öylesin, tamam mı? Ama bugün kendimi iyi hissetmiyorum."

"Neyin var?"

Ona basımdan gecen hicbirseyi anlatmadım. Hatta bulustugumuzu bile.

"hic."

"Tamam o zaman, okuldan sonra bizimle gelmek istermisin?"

"Kiminle?"

"Ben, Ercan, Gamze ve Selim. Ha bide belki Simge olur."

"Hicbirini tanımıyorum."

"Tanısırsın."

"Bizim kızlar neden gelmiyor?"

"Bosver onları. Gelirlerse elli saat söylenirler."

"Neye söylenirler?"

"Neyse okul cıkısı görüsürüz." derin arkamda duran birine el sallayıp o tarafa dogru yöneldi. Hep bunu yapıyordu. Konusmanın sonunu beklemeden.

*

Okul cıkısında dedigi kafeye gittim. Kücük masalar, yüksek sandalyeler ve dumanlı bir ortam vardı. Nargile dumanı.

Derine el salladım. Yanına gittigimde Ercan, Selim ve adını unuttugum diger iki kiside bana merhaba dedi. Kafamı sallayıp gülümsedim.

"Sen neli istiyorsun?" derin sordu.

"Neyi?"

"Pof Selin, saf ayaklarına yatmayı keser misin? Nargile diyorum."

"Ha, cikolatalı olsun."

Aslında sallamıstım ve öyle bir sey var mı, onu bile bilmiyordum.

"Ercan ben." bakısları hic hosuma gitmeyen esmer cocuk konusmaya basladı. Yanımda oturması nedenini bilmedigim bir sekilde beni rahatsız ediyordu.

"Selin."

hafifce gülümsedi ama karsılık vermedim. Onun yerine paylasmamız icin gönderilen cikolatalı nargileden bir fırt cektim. Sigaradan cok daha agırdı. Nedensiz yere öksürdüm. Kimse beni umursuyor gibi gözükmüyordu.