Unexpected.

Hoofdstuk 12

'Heb je zitten huilen?' Vraagt hij. Ik knipper twee keer om er zeker van te zijn dat ik niet droom. Nee, hij is het echt. 'Gaat je niks aan.' zeg ik tegen hem, Jace. Ik veeg mijn tranen woest af en loop langs hem heen door de deur naar buiten. Hij pakt me vast bij mijn elleboog, en als ik me los probeer te trekken trekt hij me terug de badkamer in. 'Wat moet je nou?' vraag ik boos terwijl ik mijn arm los ruk van zijn greep. 'Waar ben je van plan te gaan slapen?' vraagt hij terwijl hij tegen de deur aan leunt om te voorkomen dat ik naar buiten ren. 'Dat zie ik zo wel.' Antwoord ik, al proberend oogcontact te vermijden. Meestal doet hij dat. 'Je wilde hier gaan slapen, hè?' vraagt Jace lachend. 'Weet je, als je niks zinnigs te zeggen hebt, laat me dan alsjeblieft gewoon weg gaan. Ik ben dood moe.' zeg ik, bijna smekend. Voor een seconde zie ik medeleven in zijn ogen, maar het is zo snel als dat het gekomen is. 'Luister, ik heb een slaapplek voor je geregeld, er is een kamer vrij naast die waar ik slaap. Kom.' Jace doet de deur open en loopt door. Ik sta even deze woorden te verwerken en dit keer ga ik vragen wat er in hemelsnaam met hem aan de hand is. 'Wacht, Jace, jij bent echt gestoord' zeg ik terwijl ik die verdomde hakken weer mee sleep. 'Unieke manier van een dankjewel neem ik aan?' zegt hij op zijn beurt. Nu ik eindelijk naast hem loop, kan ik weer verder met praten. Anders voelt het alsof het ik tegen een muur praat, wat eigenlijk niet zoveel verschilt wanneer ik wel tegen hem praat, face to face. 'Nee serieus, wat is je probleem? De ene keer kraak je me af, dan ben je aardig, dan bescherm je me en dan, poef, weer de egoïstische Jace?' Ik moet even ademen na deze confessie, maar dat laat ik niet merken. 'Ik ben niet aardig, dat is jòuw conclusie.' Zegt hij. We zijn bij de kamer aangekomen en hij doet de deur open en stapt naar binnen. Ik loop achter hem aan en zie dat dit de kamer is van 2 personen. Er staan 2 eenpersoonsbedden, aan elke kant van de kamer een. De ene kant van de kamer is heel netjes ingericht, maar bij de andere kant zie ik overal papieren en kleren liggen. 'De bewoners van deze kamer zijn op vakantie, dus je kunt hier slapen.' zegt Jace en loopt naar de deur toe. De kamer heeft een groot raam in het midden wat uitkijkt op het grote veld, waar het nog steeds druk is, maar minder druk als toen straks. De muren zijn wit, en de meubels zijn neutraal van donker eik. Het ziet er eigenlijk een beetje uit als het internaat, alleen wat minder kleur en ruimte. Jace haalt me uit mijn gedachten en vraagt: 'Ga je  daarin slapen?' met een opgetrokken wenkbrauw. 'Ik heb niet veel keus hè? ' zeg ik terwijl ik op het bed ga zitten dat het mooist is ingericht. Het is ook de schoonste kant, vandaar. De hakken leg ik op de grond naaste het bed en haal het elastiekje van mijn pols om een knotje te maken. Ik zie dat Jace alles volgt wat ik doe, en uit het niets doet hij zijn vest uit en gooit het mijn kant op. Ik kan het nog net op tijd vangen. Hij heeft nog een hemd aan onder zijn vest, dus hij is niet compleet ontbloot, maar het zal wel koud zijn. Ik kijk hem vragend aan terwijl ik de vest omhoog houd. 'Slaap daarin, zit volgensmij veel comfortabeler dan dat strakke jurkje.' Hij knikt naar mijn jurk.  'Inderdaad, alles zit fijner dan deze tweede huid. En jij? Het is best koud.' 'Ik leen wel wat ofzo, doe nou maar aan.' Dankje.' zeg ik glimlachend. We hebben even een te lang awkward oogcontact, maar hij schraapt zijn keel en kijkt weer weg. 'Doe de deur op slot als je gaat slapen.' zegt hij, terwijl hij rammelt aan de sleutel in de deur. 'Oke, slaap lekker.' zeg ik. Hij draait zich om, loopt weg en doet de deur dicht zonder een antwoord te geven. Wat had ik anders verwacht?

Nadat ik de gordijnen dicht heb gedaan trek ik mijn jurkje uit, vouw het op en leg het aan het uiteinde van het bed en doe ik het vest van Jace aan. Hij is wat groot voor mij, maar dat maakt het juist lekker. Wanneer ik de rits dicht heb gedaan, komt de grijze vest tot de helft van mijn bovenbeen, en het ruikt lekker fris. Een mix van aftershave en wasverzachter ofzo. Ik maak mijn haar opnieuw los en doe het in een laag knotje dit keer. Ik kan niet slapen met los haar of een hoog knotje, geen idee waarom ik dat net deed. Het matras zit super fijn en ik pak het kussen en ruik aan de sloop. Hij ruikt fris, naar wasmiddel, maar toch trek ik het eraf. Ik hoef niet te slapen op iemands kwijl, en ik hoef niet te kwijlen op iemand's kussen. Ik leg het terug neer en vouw de sloop op, zodat er geen kreukels in komen. Het licht staat nog aan als ik het deken over me heen trek, met een zucht sta ik op om het licht uit te doen. Zodra ik het licht uit heb gedaan, ren ik naar dat bed toe en spring erin. Wanneer ik de deken over me heen heb getrokken, herinner ik me dat ik de deur niet op slot heb gedaan en loop er met een zucht weer heen. Dit keer vlieg ik bijna naar het bed toe. Ik heb teveel horror films gekeken en heb echt een fobie voor donkere kamers. Zodra ik goed lig, pak mijn telefoon van het nachtkastje af en zie dat het half 5 is in de nacht. Ik ben nog nooit zo lang wakker gebleven, in ieder geval niet voor iets anders dan boeken of series. Ik leg de telefoon weer terug, en val in slaap met mijn gedachten bij een blond jongetje. 

'Isabelle? Ben je wakker?' een zacht geklop maakt me wakker. Ik wrijf in mijn ogen en loop naar de deur toe. 'Ja?' vraag ik met mijn ochtend stem en dichtgeknepen ogen, mijn adem moet verschrikkelijk stinken aangezien ik mijn tanden gisteren niet heb kunnen poetsen. 'Heb ik je wakker gemaakt?' vraagt Jace van een afstand. Ik zie dat hij naar mijn lichaam kijkt, ofja, naar zijn vest,  maar ik ben nog te slaperig om er wat van te zeggen. 'Soort van.' hij draagt een wit T-Shirt, dat best strak zit. Het is van van zijn vriend ofzo, aangezien ik zijn vest draag. 'Ik wilde dus even zeggen dat Sebastian me zo komt halen dus als je mee wilt rijden moet je even opschieten.' zegt Jace. 'Hoe laat is het?' mijn hersens doen het nog steeds niet en ik gaap na die vraag. 'Iets over elf.' beantwoordt hij mijn vraag terwijl hij wegloopt. Ik doe de deur dicht en geniet nog even van de geur van zijn vest terwijl ik het bed opmaak en de kussen weer in de sloop ervan zet. Nadat ik me omgekleed heb, pak ik mijn spullen en loop naar de deur toe. Precies op het moment dat ik wil kloppen op de deur van Jace, doet hij open. 'Hier' Ik geef hem het vestje aan. 'De deur is nog open, ik weet niet zeker of ik het op slot moest doen' zeg ik. 'Laat maar zo' zegt hij terwijl hij langs me heen loopt en het vestje uit mijn armen pakt. 'Oke.' is het enige wat ik zeg en loop achter hem aan. We komen ergens in dit grote huis, maar ik ben hier nooit eerder geweest. 'Wil je mee de wc in ofzo?' vraagt hij, met een spottende glimlach. 'Oh, sorry' zeg ik beschaamd en loop naar de keuken toe. Er liggen overal lege drankflessen en bekertjes. Ik zoek naar een glas om water te drinken, maar ik kan er geen vinden. Ik zie wel een pakje kauwgom liggen en stop er eentje in mijn mond. Jace komt ook de keuken in om zijn handen te wassen. 'Hoe laat komt hij?' vraag ik om de stilte te verbreken. 'Zo' is het enige antwoord dat ik krijg.

Na even gewacht te hebben horen we een auto de oprit oprijden. Dat moet Sebastian zijn en ik zie Jace ook al naar deur lopen. Ik sta op en loop achter hem aan. Ik heb die hakken nog steeds in mijn hand. 'zo zo, kijk eens wie we daar hebben' zegt Sebastian wanneer ik instap. Jace lacht en ik zeg niks. Ik pak mijn telefoon uit mijn tas en zie dat hij 21% procent is. Ik open Spotify en klik een afspeellijst aan. Het eerste liedje dat ik hoor is Final Song – MO. Ik ga op in de muziek en val in slaap tegen het raam aan. Ik heb maar 6 uur slaap gehad, veel te weinig voor mijn doen. 'Opstaan, blondie' Hoor ik Sebastian zeggen. We zijn al bij het Internaat aangekomen en de muziek speelt nog steeds in mijn oren. Ik trek de oortjes eruit en doe ze in mijn tasje. 'Ik ben niet blond, ik heb licht oranje haar' zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol en de auto uitstap. Wanneer ik binnen stap, rent Nina naar me toe en geeft me een knuffel. 'Oh mijn god, ik dacht dat je dood was!' zegt ze iets te eerlijk en laat me los. 'Stefan en ik hebben zeker een uur rondgereden. Hij wilde vanmiddag naar de politie gaan' ik zie Stefan bij de deur staan en geef hem ook een knuffel. 'Dankjewel voor de moeite, allebei' zeg ik tegen hen en loop de woonkamer in. Hij is leeg. Mijn hakken liggen nog in de auto van Sebastian, maar dat boeit me ook niks. Wanneer ik mijn kamer in loop zie ik Serena op mijn bed zitten. 'Was het leuk met mijn jongen?' vraagt ze. Ik weet niet of ze boos is of geïrriteerd maar het is allebei foute boel. 

-------------------------------

HOI. STER. DOEI. ♥