Unexpected.

Hoofdstuk 25

Ze draait zich chagrijnig om en ik zie haar rode BH. Ze slaakt een klein gilletje en slaat haar armen over elkaar heen, zichzelf "bedekkend" voor wat er te bedekken valt, ze is zo plat als het maar zijn kan. Jace kijkt op langs Serena en trekt een wenkbrauw op. 'Ooit gehoord van kloppen?' Ik blijf hem aanstaren, zo in shock dat ik niet weet wat ik moet antwoorden. 'Nou, wat moet je?' Jace kijkt naar de pot augurken en dan weer naar mij. Ik kan niet zeggen dat ik wilde vragen of iemand deze pot open wilde maken, dus ik verzin snel wat anders. 'Eh, ik zocht Sebastian..' ik kan mijn zin niet afmaken omdat Serena me afkraakt. 'Die is hier dus duidelijk niet, hop hop, wegwezen.' Ze wuift me met haar hand weg en draait zich weer om naar Jace. Ik trek heel bewust een wenkbrauw op, wil iets terugzeggen, iets heel gemeens, maar ik hou me in. Jace heeft zijn aandacht weer op haar gevestigd, dus ik loop naar de deur en trek hem achter me dicht, iets te hard, maar daar heb ik totaal geen spijt van. Twijfelend loop ik richting de kamer van Matt en Stefan, ik heb hem niet gezien sinds dat we weg gingen naar het "feestje" dus ik hoop dat hij in de kamer zit. Anders zal ik het Matt moeten vragen aangezien Sebastian spoorloos verdwenen is. Ik klopt dit keer wel op deur en wacht zelfs 5 seconden voor ik opnieuw klop. 'Momentje.' Geweldig, dat is de stem van Matt. Hij doet de deur open en ik zie nog net een stukje van zin onderbuik terwijl hij zijn zwarte shirt aantrekt. Zijn haar is nog nat, waarschijnlijk heeft hij na mij gedoucht. 'Wat moet je?' Vraagt hij me terwijl hij tegen de deur aanleunt, met zijn armen over elkaar heen geslagen. 'Eh, is Stefan hier?' Ik speel met een pluk van mijn haar en wacht op zijn antwoord. 'Nee, die is net weg, ik weet niet waar naar toe. Waarom heb je hem nodig?' Hij kijkt naar de pot augurken in mijn hand en kijkt dan weer naar mij. 'Ik had hem even nodig, maar laat maar.' Net wanneer ik me wil omdraaien hoor ik hem weer vragen wat ik nodig heb. Ik twijfel heel erg, want dit zou twee kanten op kunnen gaan; of hij lacht me uit, of hij maakt heel aardig mijn pot open. Het zekere voor het onzekere dan maar. 'Of hij deze pot open kon krijgen.' Ik bid in mijn hoofd dat hij me niet uitlacht. 'Was dat het? Heb je daar Stefan voor nodig?' Ik hoor hem lachen, waarom heb ik dit gevraagd, ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan nu. Maar iets wat me waarschijnlijk nog meer verbaast dan een Jace die zou fietsen, is dat Matt zijn arm naar me uitsteekt om hem open te maken. Ik geef hem de pot aan en hij opent hem zonder enige moeite. Terwijl hij zijn kracht op het dopje zet, kan ik het niet laten om te kijken naar zijn armspieren die zich aanspannen. Moest hij maar een langer shirt aantrekken. 'Astu.' Hij overhandigt mij de pot en ik neem hem aan. 'Wacht, waarom eet jij augurken?' ik kan het niet laten en lach terwijl ik probeer te vertellen dat ik ze lekker vind. Het lukt niet echt om een zin te vormen, en als ik het goed heb, zie ik... een glimlach op Matt's gezicht? 'Caroline koopt ze altijd voor ons maar ze eindigen of in de prullenbak, of Caroline eet ze zelf op. Wat leuk dat ze niet meer weg hoeven! Ik ga je sponsoren door 2 potten te laten kopen vanaf nu.' Ik zweer het je, Matt is een van de droogste personen die ik ooit ben tegen gekomen. 'Dat stel ik zeer op prijs, Matt. Dankjewel nog.' Ik glimlach naar hem en loop terug naar de keuken, naar Caroline. Wat ik ook doe, ik denk nog steeds aan Serena die letterlijk op Jace zat, en hoe het eruit zag. Elke keer dat ik mijn ogen dicht doe zie ik het voor me, elke keer weer, als een flits die voorbij schiet. Ik heb niet eens door dat ik in de keuken ben beland, een vork heb gepakt en op de tafel zittend mijn augurken eet. Na een stuk of 4 draai ik de dop er weer op en zet hem terug in de koelkast. Als ik nu naar boven ga, zit ik alleen op mijn kamer te wachten op Nina, en ik weet van mezelf dat ik dan de hele tijd na ga denken over Serena en Jace. Ik weet dat ik het ga doen, maar ik weet niet waarom ik het ga doen. Zie je, ik maak mezelf nu al gek. 'Hè Caroline, kan ik je ergens mee helpen? Ik heb toch niet iets te doen.' Afleiding is altijd beter dan te lopen piekeren, dat zei mijn moeder altijd tegen mij. 'Weet je het zeker? Als je geen zin meer hebt of zo moet je gewoon stoppen.' Verward kijk ik haar aan. 'Huh, denk je dat ik Serena ben of zo? Die is zelfs te bang om haar nagels in contact te brengen met warm water omdat ze dan slap worden. Ik heb vaak genoeg mama geholpen of voor mezelf gekookt, wat moet ik doen?' ik zie Caroline glimlachen en ze geeft me 3 stukken Prei aan. 'Ik maak groente soep, vindt iedereen lekker op een koude dag. En later maak ik gewoon pizza denk ik, zoveel honger zullen jullie zeker niet hebben na wat soep.' Ze trekt de la boven haar open en haalt er een pakje met bouillonblokjes uit, gooit er een stuk of 5 in het kokende water en doet de deksel er weer op. 'Prei moet in stukjes?' Ik trek een willekeurige la open, maar daar zitten kaarsen in, lucifers, aanstekers en noem maar op. 'Deze la schat, en ja, met de kringen mee.' Ik trek de la links van haar open en zie daar inderdaad messen liggen. Het zwarte, scherpe mesje spreekt mij aan ofzo, want die pak ik heel enthousiast. Als iemand me nou zien, zouden ze waarschijnlijk denken dat ik een seriemoordenaar zou zijn ofzo. Ik loop terug naar mijn plankje en begin de prei te snijden, maar mijn gedachten dwalen weer af naar een rood harige slet, op een blonde jongen-slet. Ik vraag me eigenlijk af waarom Caroline nog niets heeft gevraagd of gezegd over het feit dat ik letterlijk de volgende dag pas terug kwam, met Jace.

Caroline was erg blij met mijn hulp, en de groentesoep was echt hemels. Ik heb een kom gelijk op gegeten, ofja, gedronken, en ben terug gegaan voor een andere. Groentesoep was altijd al een favoriet van mij, waar dan ook. Terwijl ik de trap op liep met de hete kom, liet ik wat soep op mijn teen vallen en ben verbrand. Ik heb net mijn sok uitgetrokken en mijn teen is helemaal rood, het wordt vast en zeker een blaar. De kom ligt op de commode, en ik ben andere sokken aan het zoeken als Nina binnenkomt met een handdoek om haar haar heen. 'Heb je gewoond in de badkamer ofzo?' Ze legt haar grote handdoek op haar bed en springt op de mijne. 'Nouja, ik moest veel dingen doen in de badkamer. En ik ben wel wat langzaam ja.' Ik knik haar richting op en pak een paar roze sokken, ik weet echt niet waarom ik deze heb. Al mijn zwarte zijn of in de koffer, of vies. 'Mooie sokken man.' Nina pakt haar telefoon en maakt een foto van mijn sokken voor snapchat ofzo, ik snap haar echt niet soms. Ik hoor haar typen en het sturen naar wat personen terwijl ik speel met mijn nagels. 'Dus Nina, in welke klas zit je?' ik loop richting het bed en ga naast haar zitten. Ze vergrendelt haar telefoon en legt die naast haar neer. 'Ik zit in H4B, en welke klas zit jij?' 'Dat weet ik nog niet, morgen pas. Ik heb dan een gesprek met ene Amersfoort.' 'Amersfoort? Omg, zij kan echt een duivel zijn soms, maar ook wel aardig, ligt aan de situatie.' Zegt Nina terwijl ze haar schouders ophaalt. Heb ik ook gelijk een beeld van mevrouw Amersfoort. 'En welke klassen zijn er nog meer?' vraag ik Nina. 'Nou, je hebt 3 klassen, H4A, H4B en H4C, er zitten niet zoveel mensen op de school. De meeste van ons zitten in H4B, het ligt aan je vakkenpakket en wat je kiest, dan word je in een klas geplaatst. Ik weet niet precies welke klas welk pakket heeft, maar dat zien we morgen dan wel he.' Ik knik, en eigenlijk wil ik vragen in welke klas Jace zit, maar dat ga ik zeker niet doen. Dat is ten eerste heel opvallend, nou ja, in mijn ogen dan, en ten tweede ben ik nog getraumatiseerd door wat er net is gebeurd. Ik zal nooit meer in mijn leven normaal naar een rode BH kunnen kijken. Nina ziet vast dat ik afdwaal en mijn gedachten me overnemen, dus ze begint een nieuw gesprek. 'Waar was je nou gisteren?' vraagt ze aan mij terwijl ze op haar buik gaat liggen. 'Ehm, dat is een heel lang verhaal.'

;

Sorry voor wat spellingfoutjes als die er tussen zitten, ik heb dit heel snel geschreven. Happy Valentine's day lovies.