GİZEM/GERİLİM içinde #1
Yıllardır sessiz sakin, başarılı öğrencilere ev sahipliği yapan, huzur dolu bir okul. Şimdiye kadar kimsenin tek bir saç teline zarar gelmemiş, mutluluğun ve arkadaşlığın sembolü olan bu okulda ortaya çıkan gizemli biri yüzü...
Merhaba, sevgili can ailem. Yaklaşık bir buçuk haftanın ardından yeni bölümü fırlatıyorum.
Hepinize keyifli okumalar. OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6.BÖLÜM: PAKET
21 Eylül 2018, Cuma
Lagün, Elçin ve Ahu çantalarını toparladıktan sonra kol kola girip birlik olduklarını tüm okula kanıtlamak istercesine zemin kata indiler. Hep birlikte kapıdan geçemeyeceklerini anladıklarındaysa ayrılmak zorunda kaldılar.
"Biz cidden salağız." dedi Ahu.
Elçin dışarıdan bakıldığında komik göründüklerini anlamıştı, çünkü birkaç öğrenci onlara bakıp gizlice gülmüştü. Çevredekiler gülüşlerini ne kadar gizlemeye çalışırsa çalışsın Elçin için fark etmek çok kolaydı. Kendi davranışlarından dolayı düştükleri bu gülünç duruma gülmeden duramadı. Kısa süreli de olsa kahkaha atmasına engel olamamıştı.
"On yedi yaşında liseli kızlarız ve çocukça eğleniyoruz. Ne var bunda?" dedi Elçin gülümsemesini sürdürerek. Ardından girişteki koltuklardan birine oturdu. Bu koltuklar o kadar rahattı ki tüm günü bu koltuklar üstünde yatarak geçirebilirdi. Saniyesinde koltuğa gömülmüştü ve huzuru öyle çok hissetmişti ki onu oturduğu yerden kaldırana saldırabilirdi.
"Ne mi var? Rezil oluyoruz, daha ne?" dedi Ahu. Bir yandan Elçin'in yanındaki yerini almıştı. "Siz ne yapıyorsunuz, hani alışverişe gidecektik? Kaldırın kıçınızı, hadi!" diyerek arkadaşlarını oturdukları yerden kaldırmaya çalıştı Lagün. Sınıftan çıkarken ne yapacaklarına dair konuşma yapmışlar ve en sonunda alışverişte karar kılmışlardı.
"Lagün, beş dakika otursak ölür müsün? Hem bahçe biraz boşalsın, biz de bu sırada dinlenmiş oluruz." derken Lagün'ü yanına oturması için çekiştirdi fakat başarılı olamadı Elçin.
"Gören de tüm gün deli gibi çalıştın sanacak ama bir bok yapmadın. Biliyor musunuz, bazen sizin gibi üşengeç arkadaşlara sahip olduğum için pişmanlık duyuyorum." diyerek konuşmasını noktaladı Lagün. Arkadaşları koltuktan kalkana kadar tek bir söz söylemeyi düşünmüyordu.
"Çok mızıkçısın, Lagün." dedi Ahu mavi renkteki gözlerini devirerek.
Elçin, "Ne yapıyorsunuz?" diyerek onlara doğru gelen Kuzey'i görünce oturduğu yerden kalktı ve gülümseyerek Kuzey'e sarıldı. Onu rahatından vazgeçirecek bir etken varsa kesinlikle Kuzey'di. Elçin'in bu hayatta en değer verdiği kişilerin başında ailesinden sonra erkek arkadaşı geliyordu.
"Alışverişe gidecektik. Gelmek ister misin?" dedi Elçin erkek arkadaşına sevecen bir tavırla teklifini sunarak.
"Sizinle alışverişe çıkma hatasını bir kere yaptım, daha da yapmam. O gece yaşıyor olmam bir mucizeydi." deyip güldü Kuzey. Ne kadar söylenirse söylensin hayatında geçirdiği en güzel anlardan biriydi ama o kadar çok yormuşlardı ki onu, eve gittiği gibi kendini yatağa bırakmış ve derin bir uykuya dalmıştı.
