A Fool For Love // Dutch Samuel Leijten Fanfiction

13

Adriana

Met Melek loop ik door de stad. "En hoe gaat het tussen Samuel en jou?" Vraagt ze. "Het gaat wel goed." "Maar?" Zegt ze. "Het is mijn vader. Hij wilt niet dat ik een relatie met hem heb." Zeg ik met een zucht.

"Wacht ben je serieus?" Vraagt Melek. Ik knik. "Wat erg. Zien jullie elkaar nog wel?" "Ja. Maar nu korter dan normaal door mijn vader. Alles stiekem doen is vervelend." Zeg ik.

"Kom anders bij mij logeren deze komende weken. Mijn ouders en zussen moeten naar Australië vliegen voor een fotoshoot. Ik kan makkelijk Jai bellen en vragen of hij Samuel brengt." Zegt Melek terwijl ze een paar jurken pakt.

"Echt?!" Vraag ik ongelofelijk. "Ja tuurlijk. Alles voor mijn beste vriendin." Zegt ze. "Dank je. Maar oké hoe gaat het tussen jou en Jai?" Vraag ik. "Het gaat goed. En hij is zo lief."

"Eergisteren gingen we appen. En hij zei dat ik mooi ben zonder make-up. Maar ik zei van niet. En toen na lang praten zei ik dat ik hem haat. En hij zei dat hij van me houdt. Ik moest huilen."

"Awh dat is zo lief." Zeg ik. Samuel heeft nooit de woorden 'ik hou van jou' gezegd. Nog nooit als ik tegen hem zei dat ik van hem hou zoende hij me alleen. Houdt hij wel van mij? Speelt hij met mij?

"Bel anders Chardonnay en vraag of ze ook komt." Zeg ik. "Oké dat ga ik doen. Dan zie ik je vanavond." Zegt Melek. Ik geef haar een knuffel en rij met mijn tassen op mijn scooter naar huis.

"Mam! Ik ben thuis!" Roep ik. Geen antwoordt terug. Ik loop de keuken binnen en zie ene brief op het aanrecht. Ik pak hem en open hem.

Adriana filha. Je vader en ik zijn voor twee en een halve maand weg voor onze werk. We hebben geld naar je rekening overgemaakt en er zit geld in de hartenpot. We houden van je, kusjes mama en papa.

Ik scheur de brief en verbrand hem. Ze zijn nooit thuis, maar dan ook echt nooit. Sinds mijn veertiende ben ik altijd alleen thuis. Ze weten niet eens van de pizzabezorger.

Als ik wil kan ik net zo goed op mezelf wonen, maar ik ben er te jong voor. Ik pak mijn koffer en stop mijn kleding, schoenen en jassen in.

In mijn handtas zet ik mijn toilettasje, portemonnee, telefoon, zonnebril en huissleutels. Ik loop naar beneden en pak de autosleutel. Ik klik op het knopje en de auto gaat open.

Ik zet mijn koffer in de achterbak. Ik doe de achterbak dicht en rij naar Melek haar huis. Na een klein kwartiertje stop ik voor Melek's huis. Ik parkeer mijn auto. Ik pak mijn koffer en loop naar het hek.

Ik druk op de bel. Hij gaat een paar keer over. "Hallo?!" Hoor ik. "Hey! Ik ben het Adriana!" Zeg ik. De poort gaat open en ik loop naar binnen. Ik loop het huis binnen en zie Melek en Chardonnay.

"Chardonnay!" "Adriana!" We rennen naar elkaar toe en geven elkaar een knuffel. "Ik heb je zolang niet meer gezien." Zeg ik. "Ja ik jou ook niet." Zegt Chardonnay en laat me los.

"Waar zijn de jongens?" "Ze zijn beneden in de kelder." Zegt Melek. Ik knik. "Ik ga mijn koffer in mijn kamer brengen." Zeg ik en loop de trap op met de koffer. Ik loop mijn kamer binnen.

Ja mijn kamer. De ouders van Melek hebben hier een kamer voor mij laten maken, omdat ik vaak bij hun logeer. Ik pak mijn koffer uit en hang mijn spullen in de inloop kast. Ik zie dat ik nog kleding hier heb van de vorige keren.