A Fool For Love // Dutch Samuel Leijten Fanfiction

Epiloog

Picture: Instagram post by colourfulcum
~~~~~~

Samuel

"Hey Samuel, hoe gaat het?" Vraagt mam als ze de woonkamer binnenloopt met koffie en thee. Ik kijk vermoeiend op.

"Kijk naar mij mam en zeg me dan hoe jij denkt dat het met me gaat." Ze is stil opent haar mond om iets te zeggen, maar sluit hem weer.

"Daar is je antwoord." Zeg ik. Ik sta op en loop de deur uit. Je zou nu denken "Samuel wees een man. Mensen zijn dagelijks in deze situatie, omdat ze iemand gaan verliezen."

Het is niet, omdat ik iemand aan het verliezen ben. Het is omdat iemand waarom ik omgeef binnenkort weg is. Voor de tweede keer verlies ik iemand.

Ik loop rond over straat zonder te kijken waar ik heen loop. Als ik opkijk zie ik dat mijn benen me naar haar toe hebben gebracht. Ik zie dat ik bloemen in mijn hand heb.

Hoe kom ik aan die bloemen? Hoe kom ik hier? Ik wil hier niet zijn. Ik wil hier niet zijn. Ik zak op de grond en de tranen stromen langs mijn wangen.

Haar naam dat gegraveerd staat in de grafsteen. Stop verdomme met huilen Samuel. "Waarom ben je weggegaan? Waarom heb je mij, ons verlaten? Je weet hoeveel ik van je houd Adriana, dat weet je."

Ik leg de bloemen neer en maak haar grafsteen schoon. "Ik dacht dat ik zonder je kon. Ik dacht dat naar een paar weken alles goed zou komen."

"Ik heb maanden gewacht. Jaren zelfs en je verlaat mijn hoofd niet meer. Ik kan niet zonder jou, hoe graag ik het ook wil ik kan het niet." De snikken worden luider.

Ik voel een hand op mijn schouder die me aait. Ik kijk op "Adriana?" Vol ongeloof kijk ik haar aan. Ze is hier. Ze staat recht achter mij in levende lijven.

"Adriana? Ik ben het Megan." Zegt ze. Ik sluit mijn ogen voor een tijdje en open ze weer. Megan. "Het spijt me." Zeg ik en begin te huilen. "Hé, hé, het is al goed." Ze zakt naast me op de grond en slaat haar armen om mij heen.

Ik pak haar stevig vast en huil verder in haar nek. "Ik hou zo veel van haar. En ik heb het haar nooit laten weten. Ik ben een slecht persoon. Ik moest daar liggen, niet zij." Zeg ik en huil harder.

"Samuel adem. Zeg zulke dingen niet. Je kon het gewoon niet zeggen het was niet slim hoe ze het had aangepakt. Maar jij was nooit degene die het fout heeft gedaan." Ze houdt me strakker vast alsof ik haar ooit in de steek ga laten.

"Kom dan gaan we naar huis." Het is in tussen al begonnen te regenen. We lopen doorweekt het huis binnen. Megan pakt nieuwe kleding voor mij terwijl ik de douchecabine in stap. Denken. Dat is wat ik doe.

Ik verdien Megan. Ze weet dat ik niet van der hou maar toch is ze hier. Ze is te perfect. Ze heeft ook zo haar lelijke kanten. Ik moet haar uit mijn leven krijgen.

Het maakt me niet uit hoeveel pijn ze gaat lijden. Ik stap de douchecabine uit en droog me af. Ik loop de kamer binnen en tref mijn kleding aan met een brief erbij. Brieven, wat komen ze me toch bekend voor.

Ik kleed me aan en pak de brief. Ik begin hem te lezen.

Sorry. Het spijt me dat ik niet kan zijn zoals haar. Het spijt me dat ik niet op haar lijk. Het spijt me dat je me nooit als een vriendin met iets meer gaat zien. Het spijt dat je door al je pijn lijdt. Het spijt me dat ik er voor je was en jij er voor mij niet. Het spijt me dat ik wel van jou kon houden en jij niet voor mij. Het spijt met dat ik je al mijn gevoelens zo zeg. Het spijt me dat ik niet weet hoe liefde werkt. Het spijt me dat ik het je zo moet vertellen. Het spijt me dat ik het niet persoonlijk tegen je zei. Het spijt me maar het is mijn tijd om te gaan. Het spijt me zo erg, Samuel.

- A fool for love.