Εσύ

Μαζί σου

POV Νεφέλης

Με πήρε στα χέρια του και με φίλησε.Ένιωσα να χάνομαι στο φιλί του.Το έκανε με τόσο πάθος, διάολε,
Ήταν υπέροχο.
Αυτός ο άνθρωπος είχε την ικανότητα να  με φιλάει μία με τον πιο γλυκό τρόπο,  και μία με ενα τροπο, που απλά με εκανε να υποταχτω σε αυτόν.Να είμαι τόσο αναμμένη και να μη με νοιάζει τίποτα, αρκεί να με φιλούσε.

Έγειρα προς τα πάνω του με αποτέλεσμα να τον ρίξω στην άκρη του καναπέ, εκείνος δεν έδειχνε να ενοχλείται, άρχισε να με αγγίζει σε όλο μου το σώμα.Ένιωθα να υπάρχει μια φλόγα μέσα μου, τόσο δυνατή που ήταν ικανή να κάψει ολόκληρες πόλεις.Αυτός ο άνθρωπος με ελκύει τόσο πολύ.

Ξαφνικά ενώ με φιλούσε, με έπιασε σε στυλ νύφης, με σήκωσε ψηλά και με πήγε στην εξώπορτα.Είχα μείνει να τον κοιτάω.Πίστευα, ήμουν σίγουρη δηλαδή πως με σήκωσε για να με πάει στην κρεβατοκάμαρα ή κάτι τέτοιο.

Όμως όχι.Με πήγε στην πόρτα για να πάμε την βόλτα που λέγαμε.
Με αυτήν του την πράξη ανέβηκε πολύ στα μάτια μου μπορώ να πω.

"Περίμενε ένα λεπτό " μου λέει και πηγαίνει πάλι μέσα.Επιστρέφει μαζί με την τσάντα μου.

Όταν ήμασταν πλέον έξω από το σπίτι, αυτός μου άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού του αυτοκινήτου του.
"Θα πάμε με το δικό μου" Μου είπε και εγώ μπήκα μέσα.

"Λοιπόν, θα πάμε στην παραλιακη; "
"Λέω να πάμε πρώτα για ένα καφεδάκι και ύστερα μπορούμε να πάμε τι βόλτα που λέγαμε.Τι λες;"

"Ακούγεται καλή ιδέα" του απαντάω και κοιτάω έξω.
Μου είχε λείψει αυτή η πόλη.Τόσα χρόνια στο εξωτερικό είχα ξεχάσει πως είναι αυτή η πόλη.
Όχι ότι δεν μου άρεσε η Νέα Υόρκη, ήταν πάντα το όνειρο μου να ζήσω έστω και για λίγο εκεί, αλλά ποτέ δεν θα μπορούσα να ξεχάσω την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα.

"Τι σκέφτεσαι; Μου λέει ο Αλέξης και μου χαϊδεύει το χέρι.

"Το ποσό μου είχε λείψει αυτή η πόλη.Μεγάλωνα και ζούσα εδώ από τότε που γεννήθηκα" Του απανταω με μια νοσταλγια στα λόγια μου.

"Δεν μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω.Προσωπικά αν μπορούσα να μην ξαναγυρίσω στο μέρος από όπου κατάγομαι,θα το έκανα."

Τον κοιτούσα με απορία.

"Τι εννοείς; "

"Θα τα πούμε αργότερα αυτά." Μου απαντάει προσπαθώντας να μου χαμογελάσει αλλά έχοντας και μια πικρία στα μάτια του.Σαν να θυμήθηκε κάτι που δεν ήθελε να υπάρχει στις αναμνήσεις του."