Κενό

1.1K 53 2
                                    

Όχι σταμάτα δεν θέλω να πεθάνω σε παρακαλώ σταμάτα!!!!

Ξύπνησα πάλι έχοντας αυτούς τους γαμημενους εφιάλτες.Γιατί να βλέπω ότι σκοτώνω κάποιον και συγκεκριμένα ένα δικό μου άνθρωπο;
Βαρέθηκα να ξυπνάω με αυτόν τον τρόπο.Όλο αυτό μου έχει δημιουργήσει ψυχολογικά βλέπω τους ανθρώπους που σκοτώνω στον ύπνο μου και νομίζω ότι θα τους σκοτώσω και στην πραγματικότητα.Δεν μπορώ πια να ξεχωρίσω την πραγματικότητα από τα όνειρά μου.Ή μαλλον καλύτερα τους εφιάλτες μου.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στην κουζίνα να φτιάξω καφέ.Μετά από όλο αυτό πρέπει κάτι να πιω για να ξυπνήσω.Άναψα ένα τσιγάρο και κάθισα να πιω τον καφέ μου.Το κινητό μου άρχισε να χτυπάει.Ήταν ο Μάριος.

"Έλα Αλεξ που είσαι;"

"Σπίτι ρε τώρα ξύπνησα"
"Ωραία σε πειράζει να περασω;Θέλω να σου πω κάτι και νομίζω ότι θα χαρείς."
"Αν και δεν το νομίζω πέρνα"
"Ωραία σε λίγο είμαι εκεί"
Λόγω του ότι ήταν αργά πήγα στο γραφείο να δουλέψω λίγο και να βρω κάτι να ασχοληθώ μέχρι να έρθει ο Μάριος.Έπρεπε να ασχοληθώ με ένα καινούργιο βιβλίο αυτή τη φορά και άρχισα να το διαβάζω για να δω τι υπόθεση είχε.Ήταν και πάλι μια ιστορία αγάπης.Δεν μπορώ να πω πολύ συνηθισμένο αλλά κάποια απο αυτά που έχω διαβάσει είχαν πολύ καλή υπόθεση.Αν και δεν πίστευα στην αληθινή αγάπη, τουλάχιστον δεν μπορούσα να αρνηθώ ότι στα βιβλία υπάρχει.Και φυσικά μπορεί να υπάρχει.Αυτά που αποτυπώνονται στο χαρτί είναι δημιούργημα του συγγραφέα.Αν ο συγγραφέας θέλει να δημιουργήσει την πραγματική αγάπη στα βιβλία τότε μπορεί.Όχι ότι η πραγματική αγάπη δεν υπάρχει.Απλά δεν υπάρχει στη δική μου ζωή.Και ούτε επιχειρώ να προσπαθήσω να τη βρω.Όχι πια.

Πριν μερικά χρόνια όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο ήμουν με μια κοπέλα την Ελπίδα.Ήμασταν πολύ καλά μαζί αλλά όταν αρχίσαμε να κοιμόμαστε μαζί στην αρχή δεν έβρισκε κακό το ότι έβλεπα συνέχεια εφιάλτες.Όσο πιο πολύ κοιμόμασταν μαζί όμως, άρχισε να στραβώνει πολύ με αυτό και συνέχεια έβρισκε δικαιολογίες για να μην πάω στο σπίτι της το βράδυ ή για να μην έρθει εκείνη στο δικό μου.Μπορεί να φαίνεται ασήμαντο αλλά ήμασταν μαζί 4 χρόνια.Τον πρώτο καιρό απέφευγα να κοιμόμαστε μαζί γιατί δεν ήξερα πως θα αντιδράσει αν της έλεγα για τους εφιάλτες.Όσο όμως περνούσε ο καιρός ένιωσα την ανάγκη να της πω τα πάντα.Εκείνη ηταν ψυχραιμη και εδειχνε μεγαλη κατανόηση και μου έλεγε μάλιστα πως θα κοιμόμασταν μαζί όταν εγώ θα ήμουν έτοιμος.Όταν όμως άρχισε να στραβώνει, με απέφευγε συνέχεια, άρχισε να απομακρύνεται τελείως και στο τέλος απλά χωρίσαμε.Ήταν ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύτηκα και με πρόδωσε με αυτόν τον τρόπο.Γι'αυτό δεν πιστεύω στην πραγματική αγάπη.Ήμασταν τόσο καιρό μαζί και μάλιστα ετοιμοι να αραβωνιαστουμε και εκείνη απλά έφυγε.

Από τότε το μόνο άτομο που έμαθε για τους εφιάλτες μου εκτός φυσικά από τους γονείς μου που το ήξεραν εξαρχής ήταν ο Μάριος.Είμαστε φίλοι πέντε χρόνια τώρα και είναι από τα λίγα άτομα που κάνω παρέα.Και προφανώς έχει σεβαστεί απόλυτα το γεγονός ότι έχω κάποιο πρόβλημα.Ακόμα και όσες φορές έχει τύχει να κοιμηθούμε στο ίδιο δωμάτιο δεν έδειξε ποτέ να ενοχλείται, ίσα ίσα που προσπαθεί να βρει τρόπους για να αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα.Μάλιστα για αυτό νομίζω ότι θα μου μιλήσει και τώρα που θα έρθει.
Τις σκέψεις μου σταμάτησε το κουδούνι.Άνοιξα στον Μάριο και καθίσαμε στο σαλόνι.
"Λοιπόν τι έχεις να μου πεις;"
"Πρώτα απ'όλα θέλω να είσαι ψύχραιμος γιατί ξέρω ότι θα νευριασεις με την ιδέα μου."

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τι ήθελε να μου πει.Να πάω σε ψυχολόγο.Δεν είναι ότι δεν ήθελα ακριβώς απλά έχω ένα θέμα όσον αφορά το να εμπιστευτώ κάτι τέτοιο σε κάποιον που μάλιστα δεν ξέρω.Ο καθένας θα με θεωρούσε τρελό.

"Ωραία αν και ξέρω πες ότι έχεις να μου πεις να τελειώνουμε."

"Έψαξα και βρήκα μια πολύ καλή ψυχολόγο που μόλις άνοιξε το γραφείο της στη Θεσσαλονίκη επειδή ζούσε και σπούδαζε στο εξωτερικό.Την λένε Νεφέλη Κυβελου και είναι πολύ καλή στη δουλειά της πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια 28χρονη βραβευμένη ψυχολόγο.Έλα Αλεξ πήγαινε έστω για μια φορά, κάντο για την προσπάθεια που κάνω όλα αυτά τα χρόνια για να σε βοηθήσω.Μόνο μια φορά ρε φίλε και αν δεν την γουστάρεις δε σου ξανά προτείνω ψυχολόγο.
"Θα πάω μόνο και μόνο γιατί μου το ζητάς έτσι. Ειτε είναι ικανοποιημένος είτε όχι μετά από αυτήν την επίσκεψη, παρ'το σαν ένα ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει φίλε."

"Αυτή τη φορά ήμουν σίγουρος ότι θα δεχτείς.Γι'αυτό και σου έκλεισα ραντεβού στο τέλος της εβδομάδας.Πήγα ο ίδιος και μίλησα στον ψυχολόγο χωρίς βέβαια να αποκαλύψω κάτι απλά είπα ότι είσαι ιδιαίτερη περίπτωση και ότι θα πρέπει να εχεις ιδιαίτερη μεταχείριση.Δέχτηκε με χαρά και μου είπε μάλιστα πως δεν ήθελε καν να μάθει για τι πρόκειται γιατί αν πας εκεί θα το πάρετε από την αρχή."

"Καλώς.Τώρα φίλε ομως με συγχωρείς αλλά πρέπει να δουλέψω οπότε θα τα πούμε μετά." Είπα στον Μάριο και το πήγα μέχρι την πόρτα.Κατευθύνθηκα προς το γραφείο και άρχισα να διαβάζω το βιβλίο για να κάνω τις απαραίτητες διορθώσεις.Έπρεπε να παραδώσω αυτό το βιβλίο στο τέλος του μήνα.Ο διευθυντής του εκδοτικού οίκου που δουλεύω είναι καλός μου φίλος και δεν με φορτώνει με πολλές δουλειές.Είναι ευχαριστημένος με τη δουλειά μου αλλά δεν του αρέσει που δουλεύω από το σπίτι γι'αυτό κάποιες φορές πηγαίνω να δουλέψω στο εκδοτικό οίκο.Έχω δικό μου γραφείο εκεί αλλά με ενοχλεί όλο αυτό με τον κώδικα ντυσίματος.Όχι ότι είναι πολύ αυστηρός απλά όταν είναι σπίτι δεν έχει σημασία τι θα φορέσω αρκεί να κάνω τη δουλειά που πρέπει.Ενω το να ντυθω, να φορέσω πουκαμισα και αηδιες να αρωματιστω και να είναι σαν φλώρος δεν είναι και ότι καλύτερο για μένα.

Το βιβλίο είχε αρκετά λάθη ως προς τη σύνταξη όμως αυτό του έδινε κάτι ποιητικό και πιο αληθινό μπρω να πω, γι'αυτό κράτησα ίδια κάποια πράγματα.

Εσύ Donde viven las historias. Descúbrelo ahora