Εσύ

Πάλι κενό

Εφτασα στον εκδοτικό οίκο.Μπήκα μέσα, χαιρετησα όσους συναδέλφους συνάντησα μέχρι να φτάσω στο γραφείο μου και μολις μπηκα μεσα με περίμενε ήδη ο Πέτρος.

"Καλημερα Αλέξη, τι κάνεις;"
"Καλημέρα, μια χαρά, λοιπον τι είναι αυτό που πρέπει να κάνω;"
"Αρχικά θέλω να ξέρω αν τελείωσες με τις διορθώσεις του βιβλίου, μετά θα σου πω τι πρέπει να κάνεις σήμερα."

Του είπα ότι το να τελειώσω το βιβλίο ήταν θέμα λίγων ημερων και ύστερα άρχισε να μου λέει τι πρέπει να κάνω.

Ξεκίνησα αμέσως τη δουλειά αλλά στο μυαλό μου κυριαρχούσε η Νεφέλη.Είμαι μαζί της λίγες μέρες και εχω σταματήσει να πηγαίνω σε μπαρ, να πίνω, εκτός από τη μια φορά που ήπιαμε μαζί, αλλά εκείνη η φορά ήταν διαφορετική.Άλλες φορές έπινα για να ξεχάσω πράγματα.Για να κυριαρχήσει μέσα μου η ζάλη και η θολούρα ώστε να ξεχάσω το ποσό μίζερη ήταν η ζωή μου.Πήγαινα στα μπαρ και στα κλαμπ για να βρω κάποια να περάσω τη νύχτα, την οποία πάντα στο τέλος της βραδιάς εδιωχνα φυσικά.Το σεξ ήταν κάτι για να περάσω την ώρα μου και για πρώτη φορά είμαι με κάποια χωρίς να την έχω αγγίξει με αυτόν τον τρόπο.Δεν ξέρω τι εχω πάθει μαζί της.Μου βγάζει ένα καλύτερο εαυτό, ένα εαυτό που δεν ξέρω καν αν είχα ποτέ μου.Ίσως όταν ήμουν με την Ελπίδα να ήμουν έτσι, αλλά ξέρω ότι αυτή η γυναίκα δεν άξιζε να είναι στη ζωή μου γι'αυτό και έφυγε.Και δεν έφυγε επειδή την έδιωξα εγώ αλλά γιατί η ίδια ήθελε να απομακρυνθεί από εμένα.

Έκανα όσα μου ζήτησε ο Πέτρος και ήταν πλέον μεσημέρι.Πήγα στο γραφείο του να τον ενημερώσω και εκείνος με ρώτησε αν ήθελα να αναλαβω κάποιο άλλο βιβλίο.Αμέσως του είπα ναι και μου έδωσε ένα ακόμα χειρόγραφο.Μου είπε πως αυτό θα ήταν πιο δύσκολο αυτή τη φορά και ότι έχω προθεσμία δύο εβδομάδων.Ήθελε να μου δώσει προαγωγή αλλά να την κερδίσω με την αξία μου και όχι επειδή ήταν φίλος μου.Ο Πέτρος ήταν ο διευθυντής του εκδοτικού αλλά δεν ήθελε να δίνει δικαιώματα στους άλλους υπαλλήλους.Είχα δεχτεί αυτήν την συμφωνία γιατί ήξερα πως μπορώ να πάρω προαγωγή χωρίς την βοήθεια του.Το μόνο που δεν δεχόμουν ήταν το να δουλεύω μόνιμα στο γραφείο.Όλα τα άλλα δεν με ενδιέφεραν.

Έφυγα χαρούμενος από το γραφείο και έστειλα μήνυμα στην Νεφέλη ότι ήμουν στο δρόμο για το σπίτι της.
Ανυπομονούσα να την δω και πάλι.

Όταν έφτασα χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της.

POV Νεφέλης

Όταν πήγα στο σπίτι μου άρχισα να κάνω διάφορες δουλειές, με αυτά και μ'αυτά είχα ξεχάσει πόσες δουλειές είχα αφήσει.