Εσύ

Ένα βήμα πριν την καταστροφή

POV  Νεφέλης

Ήμουν σίγουρη πως ήταν μια από τις πολλές που περνούσε τη νύχτα μαζί τους.Κι εγώ η χαζή νόμιζα πως είχαμε κάτι σοβαρό.
Μα τι λέω, δεν μπορώ να ξέρω καν ποια ήταν, αφού η έξυπνη δεν κάθισα να μάθω.
Δεν ξέρω γιατί αντέδρασα έτσι. Μπορεί να ήμουν υπερβολική, αλλά για κάποιο λόγο κάτι μου λέει πως αυτή η γυναίκα θα μου φέρει μεγάλους μπελάδες.

Λέω να κοιμηθώ στο γραφείο σήμερα, δεν θα αντέξω να δω τον Αλέξανδρο σήμερα. Καλυτερα να το  αντιμετωπίσω όλο αυτό αύριο.

POV Αλέξη

Έτρεξα να την προλάβω, όμως μάταια πρόλαβε να μπει στο αμάξι και εξαφανίστηκε.
Κατευθύνομαι προς το σπίτι της παίρνοντας την τηλέφωνα ακατάπαυστα, εκείνη όμως δεν απαντάει.
Μόλις έφτασα στο σπίτι της ξεκίνησα να χτυπάω το κουδούνι, και παλι όμως δεν πήρα καμία απάντηση.
Το αυτοκίνητο της έλειπε.

"Στις ομπρέλες!" σκέφτηκα αμέσως και μπήκα ξανά στο αυτοκίνητο.

Για άλλη μια φορά δεν την βρήκα. Δεν ξέρω που αλλού να ψάξω και δεν μπορώ καν να εξηγήσω αυτή τη συμπεριφορά.
Κάθισα κάτω και έστριψα ένα τσιγάρο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έφυγε τρέχοντας. Ακόμα κι αν είδε την Ελπίδα δεν ξέρει πως είναι εξωτερικά αλλά ακόμα κι αν ήξερε, δεν υπάρχει λόγος να αντιδράσει έτσι.
Ανοίγω το κινητό μου και βλέπω αναπάντητες κλήσεις. Ήλπιζα πως θα είναι εκείνη, όμως βλέπω πως είναι του Μάριου. Τον παίρνω τηλέφωνο ανάβοντας το τσιγάρο μου.

"Ρε φίλε είσαι με τα καλά σου; Τι φάση γιατί έφυγες έτσι;"
"Είδα την Νεφέλη να τρέχει όταν μας είδε με την Ελπίδα και δεν ξέρω τι την έπιασε."
"Τωρα όλα καλά; Μιλήσατε;"
"Όχι προσπαθώ να την βρω αλλά έχω ψάξει μάταια παντού."
"Εε ρε Αλεξ  πέρα από το σπίτι και το γραφείο, που αλλού θα μπορούσε να έχει πάει; "
"Το γραφείο ρε, ναι έχεις δίκιο εκεί θα πάω!" του απαντάω και κλείνω το τηλέφωνο.

Επιστρέφω στο αμάξι με κατεύθυνση το γραφείο της.Βρίσκω το αυτοκίνητο της παρκαρισμένο απέξω. Χτύπησα το κουδούνι γιατί τέτοια ώρα η κεντρική πορτα της πολυκατοικίας που βρίσκεται το γραφείο είναι κλειστή. Δεν απάντησε κανείς. Ξαφνικά ειδα ένα ζευγάρι που ερχόταν προς την πολυκατοικία και με άφησαν να μπω μαζί τους μέσα.

Χτύπησα την πόρτα του γραφείου όμως πάλι δεν απάντησε.

"Νεφέλη άνοιξε μου ρε κορίτσι μου, ξέρω ότι είσαι μέσα"

POV Νεφέλης

Άκουσα το κουδούνι να χτυπάει, όμως δεν άνοιξα, δεν ξέρει κανείς ότι είμαι εδώ άρα δεν υπήρχε λόγος. Προσπαθούσα να ηρεμήσω από την όλη κατάσταση, όταν άκουσα την πόρτα να χτυπάει και τον Αλέξανδρο να λέει πως ξέρει ότι είμαι μέσα γιατί είδε το αμάξι μου κάτω.
"Γαμωτο πως σκέφτηκε να έρθει εδώ!" είπα μέσα μου.

Δεν ξέρω τι να κάνω, στέκομαι μπροστά από την πόρτα μην γνωρίζοντας αν πρέπει ή όχι να του ανοίξω.

Από τη μια είμαι ταραγμένη αυτή τη στιγμή, αλλά από την άλλη δεν ξέρω καν γιατί, δεν τον είδα να κάνει κάτι κακό. Απλά μιλούσε με μια άλλη γυναίκα.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και αποφασίζω να ανοίξω την πόρτα.