The new boy

Part 5

Αυτό το κεφάλαιο και για κάποια αλλά περιέχει πολύ κλάμα... Διαβάζετε με δικιά σας ευθύνη...

ΜΑΡΚΟΣ

Ευα<<ΤΙ?? ΓΙΑΤΙ ΦΕΥΓΕΤΕ??>>

<<Ευακι μου σου έχω εξηγήσει... Δεν γίνετε να μείνουμε...>> πάει να με χαστουκισει αλλά της πιάνω το χερι... Βγάζει μια κραυγή πόνου

Εύα<<Μην με πιανεις εκεί σε παρακαλώ>>

<<Ευα τι έγινε?? Γιατί να μην σε πιάνω εκεί?? Μην μου πεις οτι>> εκεί γουρλωσα τα ματια μου... Δεν γίνετε αυτό... Η κολλητή μου που την ξέρω 17 ολόκληρα χρόνια χαρακωνεται και εγώ δεν ήμουν μαζί της για να την βοηθησω να σταματήσει αυτό που αρχισε... <<Υποτίθεται πως τα λέγαμε όλα μεταξύ μας Εύα... ΟΛΑ... ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ?? ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΑΠ ΕΞΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΚΑΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ... ΓΑΜΩΤΟ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ... ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΣΥΧΕΝΟΜΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ... Η ΦΙΛΙΑ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ εδώ...>> ειπα και έφυγα...

Εγώ φταιω... Έχω καμια ταμπελα που να λεει μήπως... "Εδώ μαλακ@ς" ??? Αυτό που μου έκανε είναι πολύ χοντρό... Πάω στο γραφείο του διευθυντή χωρίς να χτυπισω πόρτα μπαίνω... Μιλούσε με την καθηγήτρια τον Γαλλικών...

Διευθυντής<<Κύρια Αντονωπουλου μπορείτε να βγειτε λίγο εξω>> δεν είπε κάτι και έφυγε...

<<Βγάλε ενα δικαιολογητικό να φύγω...>>

Διευθυντής<<Μα Μάρκο αγόρι μου σε λίγο καιρό φευγεται γιατί να μαζεψεις απουσιες??>>

<<Τι δεν καταλαβες απο τις λέξεις... ΒΓΑΛΕ ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΟ??>> ξεφυσιξε και μου το εδωσε... Εκλεισα την πόρτα λίγο δυνατά και πήγα στην τάξη... Άνοιξα την πόρτα χωρίς προοιδοποιηση και όλα τα βλέμματα έπεσαν πανω μου... Άφησα το χαρτί στην έδρα κι πήγα να φυγω όταν

Εύα<<Ρε μαρκ->>

<<ΜΗΝ ΜΟΥ ΞΑΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΣΩ... Διονύση να ηδοποιησεις τον Ιάσωνα και τον Άρη οτι έφυγα...>>

...

What would I do with your smart mouth drawing me in and you kicking me out.. Got my head spinning no kidding I can't pin you down...

What's go in on that beautiful mind... I'm on your magical mystery ride... And I'm so dizzy, don't know what hit me but I will be alright...

My head's under water but I'm breathing fine... You're crazy and I'm out of my mine...

Πωω ποιος είναι τέτοια ωρα?? Και δεύτερον γιατί με ξύπνησε?? Βασικά τι ωρα είναι?? 3 το πρωι??? Οποίος και να είναι θα φαει βρισιμο...

<<Παρακαλώ>>

<<Γεια σας... Σας περνουμε τηλεφωνο απο το νοσοκομειο (ενα νοσοκομειο) είστε συγγενής της Εύας Παυλινου??>>

<<Νναι ττωρα ερρχομαι>> εκλεισα το κινητό και έβαλα ρουχα όσο πιο γρήγορα μπορουσα και βγηκα εξω απο το σπίτι... Ανέβηκα πανω στην μηχανή του Αρη και πατησα γκάζι μέχρι το νοσοκομειο...

...

Κάθομαι στις καρέκλες του νοσοκομείου χωρίς κανένα νεο για το Ευάκι μου... Το μπιζελακι μου είναι σε άσχημη κατασταση εξετιας μου... Εγώ φταιω... Αν πάθει κάτι δεν καταστραφω... Ανοιξα το κινητό μου και έβλεπα διάφορες φωτογραφίες που βγαλαμε... Να.. Αυτό το βίντεο θα δω... Ηταν μόλις 15 ετων...

*flashback*

Εύα<<Μάρκο εισαι εδω??>> εμφανιστηκα απο πίσω της με ενα μικρο κουταβάκι... Το δώρο γενεθλίων της...

<<Χρόνια πολλά μπιζέλι μου>> γύρισε και έμεινε...

Εύα<<Ομγ... Ψυγείο πες μου πως δεν είναι αυτό που βλέπω...>>

<<Να ξέρεις οι πλάκες μου γαμανε... Ναι βρε... Ειναι ενα κουταβάκι... Αυτό που παντα ήθελες>> αμέσως με αγκάλιασε πολύ σφικτά

Εύα<<Δεν θέλω να σε χάσω>>

<<Ουτε εγώ μπιζέλι μου... Για παντα μαζί>>

Εύα<<Για παντα>>

*end flashback*

<<Για πάντα μαζί>> είπα και τώρα καταλαβα οτι δάκρυα ετρεχαν απο τα ματια μου

<<Είστε συγγενής της Εύας Παυλινου?>>

<<Ναι... Πείτε μου γιατρε τι εχει??>>

<<Κοιτάξτε... Έχει μια εσωτερική εμοραγια... Ηταν μεθυσμένη πέρασε τον δρόμο χωρίς να κοιτάξει και την χτύπησε ενα αυτοκίνητο... Αυτήν την στιγμή βρίσκετε σε κόμμα και δεν ξέρουμε ποτε θα ξυπνήσει και αμα ξυπνήσει...>> πήγε να φύγει αλλά τον σταματησα...

<<Γιατρε μήπως μπορω να μείνω μαζί της??>>

<<Φυσικά αγόρι μου... Να ξέρεις... Μπορεί να ακούσει... Να κουνηθεί όμως όχι... Οτι και να της πεις θα το ακούσει...>>