The new boy

Part 15

ΜΑΡΚΟΣ

τι θελει εδώ ο Άρθουρ?? Με βαριά βήματα προχώρησα προς το μέρος του αφήνοντας πίσω μου τα παιδια... Τον είδα λίγο να τρέμει αλλά συνέχισα...

<<Τι θες εδω??>> είπα ξερά

Ελε<<Με βρήκε στον δρόμο ενω είχα χαθεί και προσφέρθηκε να με πάει>> διέκοψε ενω πήγε να μιλήσει ο Άρθουρ

Αρθ<<Νναι ααυτο... Μάρκο... Ελα λίγο να σου πω...>> τον ακολουθησα

<<Τι έγινε?? έπαθε κάτι η Άρια??>>

Αρθ<<Τι?!?! Όχι ουτε καν... Μου έδωσε αυτόν τον φάκελο να σου τον δώσω>> είπε και μου έδειξε εναν φάκελο...

<<Ευχαριστουμε που εφερες την Ελένη... Έφυγες>> είπα και εξαφανίστηκε απο το οπτικό μου πεδίο...

Θα το διαβάσω το βράδυ... Ααα δε θα με φαει η απορία εμένα επειδή... Επειδή... Επειδή έτσι ομποοοο...

Μάρκο μου...

Θέλω να σου πω κάτι... Για να το διαβαζεις αυτό σημαίνει οτι δεν ειχα τα κοτσια να στο πω προσωπο με προσωπο... Τα συναισθήματα που νιωθω για εσένα είναι πολλά... Ναι καλά καταλαβες... Σ'αγαπω Μάρκο... Όλο αυτον τον καιρό... Έπαιζα ενα θέατρο στον εαυτό μου για να τον πεισω οτι ΔΕΝ είμαι ερωτευμένη μαζί σου... Δυστυχώς τα συναισθήματα μου για εσένα αρχισαν να με κατακλιζουν... Εκεί που θέλω να καταληξω είναι... Θα φυγω για λίγο καιρό απο εδώ... Θα πάω στον αδερφό μου στην Θεσσαλονίκη... Θα λειψω καιρό... Θα φύγω στις 10 με το πλοίο... Αμα θες να με αποχαιρετήσεις έλα να με βρεις στο σπίτι μου...

-Άρια

Όχι ρε γαμωτο... Δεν γίνετε να φύγει... Οκ το παραδέχομαι... Σ αγαπάω Άρια...

Μάρκο αγόρι μου σκασε και τρεχα να την προλάβεις είναι 9:30...

Χωρίς να ειδοποιησω τα παιδια βάζω μπρος την μηχανή... Γαμωτο δεν παιρνει μπρος... Γκρρρ... Αλλη μια αλλιως θα πάρω του Αρη... Επιτέλους έβαλε μπρος... Θα παω κατευθείαν στην αποβαθρα... Αποκλείεται να είναι τέτοια ωρα σπίτι της...

[...]

Αχ... Τι κάνω για εσένα ρε Άρια?? 3 φορες πέρασα το φανάρι με κόκκινο... 4 φορές πήγα να σκωτωθω... Την 4η σε μια στροφη... Αν δεν είναι αυτό έρωτας τοτε τι είναι??

Αυτήν σίγουρα δεν είναι η Άρια... Αυτήν είναι όμως...

<<ΑΡΙΑΑΑ>> είπα και γύρισαν όλοι εκτός απο αυτήν!!!

<<ΑΡΙΑ ΒΑΜΒΑΚΑΚΗ>> τοτε γύρισε... Μόλις με είδε έβαλε τα κλάματα...

Χωρίς να χάσω χρονο έτρεξα κοντά της... Πέταξε τις βαλίτσες της κάτω και με αγκάλιασε...

<<Εμ... Άρια... Περιμενε>> την άφησα απο την αγκαλιά μου και εκατσα στα γόνατα βγάζοντας απο το παντελόνι μου ενα πρόχειρο δαχτυλιδι...

<<Άρια Βαμβακακη... Δέχεσαι να γίνεις το κορίτσι μου??>> τοτε αρχισε το κοινο να χειροκροτα... Την είδα να διστάζει για λίγο αλλά τελικά...

Άρια<<Ναι... Ναι Μάρκο Γεωργίου... Δέχομαι>> σωκηθηκα και την πείρα στην αγκαλιά μου κανοντας την γύρω γύρω... Ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου...

<<Παρακαλώ>>

Ελε<<Μμαρκο εελα γρήγοραα στοο ννοσοκκομειο...>>

Δέχομαι χειροκροτημα👏👏

Επιτελουςςςςς μετα απο 15 κεφάλαια... Περιμενετε... Έχουνε ακόμα μέλλον που δεν ξερουμε πως θα εξελιχθεί???

Ποιος λετε να είναι στο νοσοκομειο??

-Ελβίρα😘