The new boy

κεφαλαιο 23

ΚΩΣΤΑΣ

Και ο Ιάσωνας μπήκε γεμάτος νεύρα μεσα...

Ιασ<<ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΕΙΣ??>>

Μαρ<<Ωχ αδερφουλη... Πως και απο εδώ?? Ηξερες πως ο ουρανός είναι μπλε??>>

Ιασ<<Ναι επείσης ξέρω πως είσαι μαλακας!!!>>

ΑΡΙΑ

Μετα απο 2 βδομάδες...

όλα είναι χαλια... Με τον Μάρκο δεν έχουμε μιλήσει απο τοτε... Πρεπει να του το πω... Μεθαύριο είναι σημαντική μέρα... Τα παιδια το ξερουν... Μονο ο Μάρκος δεν το ξέρει... Δεν με αφήνει να του εξηγήσω τι έγινε και τι θα γίνει σε δυο μερες...

Αρθ<<Ρε Άρια μην σκας... Θα σε ακούσει...>>

<<Όχι Αρθουρ... Τελευταία προσπαθεια κάνω και μετα τέλος... Δεν μπορώ να ασχολουμε αλλο με τον Μάρκο...>>

Αρη<<Να πάω να του μιλήσω??>>

<<Όχι!! Δεν θέλω να του πουμε τιποτ->>

Κωσ<<Πηγενε βρες τον!! Ο Μαρκος είναι αγυριστο κεφάλι... Πες του αμα θες να με ακουσεις καλός!!! Αλλά να ξέρεις... Είναι η τελευταία φορά που με βλέπεις...>>

Αφού με έσπρωξαν με τα χίλια ζόρια στην πίσω αυλή... Εκεί συχνάζει τις τελευταίες δυο εβδομαδες... Μόλις εστριψα είδα τον Μάρκο να φιλιεται με το τσουλακι την Χαρά...

Μαζεψα όλες τις δυνάμεις που μου είχαν απομείνει πλέον και πήγα μέχρι την τάξη...

Κάθισα ήρεμα και ωραία στην θέση μου χωρίς κανένα πλεον συναίσθημα... Μπήκε η καθηγητήτρια-θεια μου στην τάξη...

Καθ<<Εμ παιδια... Σήμερα δεν θα κάνουμε μάθημα αλλά... Θα μιλήσουμε για την φιλια... Τι μπορεί να δώσει ο ένας στον άλλον... Για όταν ο άλλος είναι σε άσχημη κατασταση και βρίσκεται στο νοσοκ->>

Χαρά<<Όοο ελάτε τώρα κυρια... Φιλια και βλακειες... Εγώ ξέρω ενα άτομο που χρειαζεται νοσοκομειο και άμεσα κι όλας...>>

Καθ<<Αα ναι... Μπράβο καμάρι μου... Και για πες μου ποια είναι...>> είπε ειρωνικά... Μπράβο θεια... Μαθαίνεις...

Χαρά<<Η Άρια φυσικά κυρία!!>> ΤΙ ΕΙΠΕ ΜΟΛΙΣ?? πήγα να της απαντήσω αλλά χτύπησε η πόρτα... Ανοίγει και μπαινει ενα παιδι μέσα...

??<<Γεια σας και συγνωμη που διακοπτω αλλά... Κυρία σας ζητάει ένας γιατρός... Βασικά την Άρια ζητάει αλλά επειδή ξέρει οτι είστε συγγενείς χρειαζεται και εσάς...>>

Ο Μάρκος αναπήδησε στην θέση του κανοντας εναν δυνατο ήχο να ακουστεί σε όλη την τάξη... Όλη η τάξη γύρισε και τον κοίταξε... Η Χρύσα μόνο τα κλάματα δεν εβαλε... Πάντα υπερβολικό αυτό το κορίτσι... Σηκώθηκα διστακτικά απο την θέση μου και βγήκα εξω μαζί με την θεια...

Για<<Γεια σου Άρια... Για σου Ασπα...>>

<<Γεια σας κ. Μιχάλη...>>

Για<<Κοίτα Άρια... Επειδή φοβάμαι μήπως χρειαστεί να μπεις στο χειρουργείο νωρίτερα θα πρεπει να μπεις άγριος κι όλας στο νοσοκομείο... Ξέρεις και εσύ οτι δεν γίνετε να καθηστερισουμε άλλο το χειρουργείο... Σου έδωσα μερικές μέρες γιατί είχες το σχολείο... Αμα δεν γίνει αυτήν την εβδομαδα μπορεί και να πεθάνεις...>> η Ασπα είχε ηδη βάλει τα κλάματα... <<Θα κάνω οτι μπορω για να μην συμβεί αυτό...>>

Ασπα<<Ποτε μπορούμε να έρθουμε στο νοσοκομείο??>>

Για<<Αύριο το πρωι... Άρια μου θέλω να μιλήσω στην θεια σου... Ηδιετερος...>>

Δεν ήξερα τι να πω... Φοβόμουν... Φοβόμουν για την ζωή μου... Για την Χρύσα... Για τα παιδια... Πλεον φοβόμουν γι όλα... Γυρισα σιγά σιγά την πλάτη σε αυτούς τους δυο...

Για<<Αα και Άρια... Θα νιώθεις κάποια αδυναμία και λίγο πόνο...>> ηταν τα τελευταια λογια που άκουσα πριν μπω στην τάξη...

Όλα τα βλέμματα έπεσαν πανω μου... Χωρίς να χασει χρόνο η Χρύσα έφυγε απο την θέση την και ηταν ακριβώς απέναντι μου...

Χρυ<<Ττι εεγινε??>> είπε με δάκρυα στα ματια...

Γειαααααα

Λογικό να μπερδευτικατε απο αυτό το κεφάλαιο αλλά στο άλλο θα ξεκαθαριστούν όλα...

Καλε... Καλό μήνα για χθες😘😘😜

Ο Josh ☝☝😍😍

Γιατί ρε Μάρκο?? Πφ... Τι να πω...

Αχχ

-Ελβίρα