Η Φαν

3: Δεν ξερω τι μου γινεται

Περίμενα για ωρα να έρθει ο Βαγγέλης και να μάθω επιτέλους τι θέλει απο μένα, έχω ενθουσιαστεί και η καρδιά μου χτυπαει δυνατά μήπως και με δει κάποιος αλλά και για το τι θα ακολουθήσει.
Τοτε άρχισα να ακούω τσιριδες να έρχονται κατα δω, λογικά οι σεκιουριταδες τραβολογανε τον Βκ και τα κορίτσια τρέχουν απο πίσω, σκυβω για να μην φανώ και τότε ανοίγει απότομα η πόρτα και μπαίνει βιαστικά ο Βαγγέλης. Ενα κυμμα κολωνιας καταλύει το αυτοκίνητο. Τοτε βάζει μπρος ο οδηγός και αυξάνει ταχύτητα για να φύγουμε.
Που πάμε ;
Ο Βαγγέλης ηταν σκυμμένος μέχρι να ηρεμήσει απο την πιέση. Ξαφνικά σηκώνει το κεφάλι και με κοιτάει χαμογελώντας.
<<Geia sou omorfia mou to kaneis>>
<<εμ καλά είμαι, υποθέτω >>
Φάνηκα τόσο ηλίθια με αυτήν την απάντηση, αλλά δεν με απασχολεί τόσο όσο του που πάμε; και γιατί είμαι εδώ με το είδωλο μου στο φορτηγάκι του;
Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά που τον έχω δίπλα μου, τα χέρια μου τρέμουν.
<ti exeis ;>
<<τίποτα απλα σε έχω δίπλα μου και >>
Αναστεναξα.
<<ela edw>>
Ανοίγει τα χέρια του και με προστάζει να πάω να τον αγκαλιασω.
Το κάνω και νιώθω τόσο ασφαλείς εκεί μέσα, μυρίζει Κολωνια και είναι ζεστός, μπορω να ακούσω την καρδιά του .
Είμαι σκυμμενη στον ώμο του,με φιλάει στο μάγουλο και εγώ μετα στον λαιμό του.
Τελείως αυθορμιτα.
<<Ax mhn to kaneis auto>>
<<Συγνώμη >>
Γιατί να κανει έτσι ;
Τυναχτηκε κάπως και αναγκάστηκα να σηκωθω.
Εκατσα αμήχανα στη θέση μου και τον ρωτησα
<<που πάμε; >>
<<Tha deis>>