Όμορφες Αναμνήσεις

Σωτηρία ή Θάνατος;(Διαβάστε το πριν το 'Γιατί;' λόγω ενός λάθους)

Ειρήνη,Γιώργος,Αντριάννα και Ηλίας

'Οκ,παιδιά φτάσαμε.'
'Τι κάνουμε τώρα;'
'Εσείς οι δύο μαζί με την Αντριάννα που θα κάνει καμάκι στον φρουρό'
'Δεν το επιτρέπω!'
'Γιατί ρε Ηλία;'
'Η Αντριάννα είναι κοπέλα μου και δεν ανέχομαι να την πέσει σε άλλον!'
'Στα ψέματα είναι ρε κολλητέ.'
'Καλά ρε Γιώργο'
'Λοιπόν..θα πάτε με την Αντριάννα και μόλις πει αυτή να πάνε κάπου μαζί,αρχίζεις Γιώργο και Ηλία και τον χτυπάτε μέχρι να λιποθυμήσει,μην σκοτώσετε ακόμα'
'Οκ'
'Εγώ θα πάω να βρω τον σύνδεσμο για να με βοηθήσει στο να βρω την Αθηνά και τον Κώστα'
'Πάμε!

Γιώργος,Αντριάννα και Ηλίας

'Αντριάννα πήγαινε'
'Οκ'
Φρουρός:'Ποια είσαι εσύ;'
Αντριάννα:'Αυτή που θα σε κάνει ευτυχισμένο.'
'Χμμμ....Είσαι όμορφη'
'Ευχαριστώ.Και εσύ το ίδιο.Θες να πάμε κάπου;'
'Όπου θες εσύ!'
'Ελάτε!'
'Ποιοι είστε εσ.;;;'

Ο φρουρός δεν προλαβαίνει να μιλήσει και πέφτει λιπόθυμος από τα χτυπήματα του Γιώργου και του Ηλία

'Ωραία έπεσε.Αντριάννα,μείνε εδώ.Ηλία,έλα μαζί μου'
'Δεν ήταν αυτό στο σχέδιο'
'Τώρα είναι.Χρειάζομαι κάποιον για υποστήριξη'
'Οκ'

Γιώργος και Ηλίας

'Κάνε σαν να μην συμβαίνει τίποτα'
'Το ξέρω ρε Γιώργο.Αλλά πως θα ξεχωρίσουμε ποιοι είναι Γάλλοι και ποιοι Έλληνες;'
'Κοίταξε αυτός που είναι κοντά στην πόρτα που έχουν την Αθηνά και τον Κώστα φαίνεται Γάλλος,οπότε μιλάμε γαλλικά.'
'Οκ,πάμε'
Φρουρός:(απευθείας μετάφραση) Τι είστε εσείς;'
'Φρουροί,δεν βλέπεις;'
'Αα οκ,γιατί πρώτη φόρα σας βλέπω'
'Σε βλέπω κουρασμένο.Κάνε κανά διάλειμμα'
'Δεν χρειάζεται'
'Και όμως,χρειάζεται.Θα σε αντικαταστήσουμε εμείς'
'Καλά,ευχαριστώ'
'Τι κάνουμε τώρα;'
'Μίλα λίγο πιο σίγα μην μας ακούσουν,είναι και πολλά άτομα εδώ.Θα στείλω μήνυμα στην Ειρήνη'
'Άντε στείλε της γιατί μπορεί να μας πιάσουν.'
'Κάτσε ένα λεπτό.Είμαστε έτοιμοι.'
'Το έγραψες;'
'Ναι.Άντε και καλή μας τύχη'
Φρουρός:'Αα τα μάθατε.Σήμερα θα σκοτώσουν τους αιχμαλώτους'
'Μάλιστα'
'Φίλε,έχουμε σοβαρό πρόβλημα τώρα'

Ειρήνη

Μήνυμα από τον Γιώργο.Αα,είναι έτοιμοι.Οκ.Καλό αυτό.Κάτσε να βρω τον Πέτρο(σύνδεσμος)
'Ειρήνη;'
'Εσύ είσαι Πέτρο;'
'Ναι ρε.'
'Αα οκ.Μπορείς να με βοηθήσεις στο να βρω τους αιχμαλώτους.'
'Μα στον είχα πει από πριν'
'Αχ ναι.Σορρυ αλλά με αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό ξεχνάω πολλά πράγματα.Εσύ θα κάτσεις εδώ και αν έρθει κάποιος,ξέρεις τι κάνεις..'
'Ξέρω..Μόλις τους βρεις,στείλε μου μήνυμα να έρθω να σας καλύψω'
'Θα το κάνω αμέσως μόλις τους βρω'
'Άντε και καλή τύχη'
Δύσκολη η αποστολή.Είναι και πολλοί φρουροί εδώ πέρα και δυσκολεύομαι ακόμα πιο πολύ.Πρέπει να σώσω την Αθηνά.Είναι η αδερφή μου και έχουμε περάσει τόσα πολλά μαζί.Αλλά δεν ξέρω αν θα με συγχωρέσει.Και αν δε με συγχωρέσει,έχει δίκιο.Της έκρυβα τρία ολόκληρα χρόνια ότι ζω.Έπρεπε όμως να το κάνω.Ήθελα να την προστατεύσω,όπως και την οικογένεια μου.Αλλά και ο Κώστας,δεν ξέρω ούτε αυτός αν θα με συγχωρέσει.Τον αγαπώ τόσο πολύ.Ο καημένος,έχει τύψεις που με πυροβόλησε και πίστεψε πως πέθανα.Του είχα πει ότι αν πέθαινα,να μην έμενε προσκολλημένος σε εμένα.Να αγαπήσει την αδερφή μου και να έχει εμένα στην καρδιά του.Πως θα το πάρει τώρα όταν με δει ζωντανή;Θέλω να τον έχω ξανά στην αγκαλιά μου.Να είναι μαζί μου.Κάτσε,και άλλο μήνυμα από τον Γιώργο.Τι έγινε;;Ωχ,λένε ότι θα σκοτώσουν τους αιχμαλώτους.Πρέπει να κάνω γρήγορα