Diğer bölümlere göre baya uzun oldu bu sanki ha, ne dersiniz *-*
Bana Key'in hep birlikte akşam yemeği yemek istediğinden bahsettiğinde şaşkınlığımı gizleyememiştim. Pekala, onunla aramda bir sorun yoktu ama yine de birlikte oturup akşam yemeği yiyebilecek seviyede bir ilişkiye de sahip değildik.
Peki bunun bir önemi var mıydı ? Benim için önemi olsa da, senin bunu umursamadığını biliyordum. İkimizin iyi anlaşmasını istiyordun ve bunun için bana reddetme fırsatı vermeyeceğinin farkındaydım.
Gelmek istemiyorum desem, ne olurdu ? İkinizi tüm gece boyunca yan yana görmenin düşüncesi bile benim için işkence gibiydi.
Tam ağzımı açıp gelmek istemediğimi söyleyecekken beni durdurmuş ve 'İtiraz kabul etmiyorum, yemeğe geleceksin. İstersen Soo Hyun'u da getirebilirsin' demiştin.
İnatçılığına şaşırmamıştım ama Soo Hyun'u davet etmekte nereden çıkmıştı ? Daha düne kadar ondan hoşlanmadığını açıkça belli eden sen, şimdi onu da mı çağırıyordun ? Dengesiz tavırlarına hiçbir zaman anlam veremeyecektim Woohyun...
Soo Hyun'a haber verip hazırlanmasını söylemiştim. Gece benim için asıl şimdi başlıyordu ve pekte kolay geçecekmiş gibi görünmüyordu.
Yemeğe oturduğumuzda etrafı saran sessizlik bile gerilmem için yeterliydi. Üstüne üstlük Key'e attığın kaçamak bakışları yakalamak yeterince sinirimi bozmuştu. Tanrı aşkına, ben sizin flörtleşmenizi görmek zorunda mıyım ?!
Tüm gece boyunca Key'in iğneleyici sözlerine mağruz kalmıştım ve bu durumda sakin kalmam oldukça zordu. Sürekli Soo Hyun ve benden bahsedip durmuştu. Fazlasıyla yakıştığımız ve neden çıkmadığımız hakkında soru yağmuruna tutulmuştuk. Bundan benim kadar Soo Hyun'da rahatsız olmuştu ve bunu açıkça görebiliyordum.
Temiz hava almak için balkona çıktığımda, Key'in peşimden gelmesi fazla uzun sürmemişti. Merakla yüzümü inceleyip hafifçe sırıtıp 'Ondan hoşlanıyorsun değil mi?' diye sormuştu bana.
'Kimden bahsediyorsun ?' diye sormaktan kendimi alıkoyamamıştım çünkü neler saçmalayacağını fazlasıyla merak ediyordum.
'Sen, Woohyun'dan hoşlanıyorsun' dedi parmağıyla omzumu dürterek. Ardından iç çekip konuşmasına devam etmişti. 'Ama ne var biliyor musun Kim Sunggyu, onu sana bırakmayacağım. Bu yüzden vazgeçsen iyi olur'
İçeri geri döndüğünde şaşkınlıktan donakalmıştım. Nasıl anlamıştı ki ? Ben duygularımı gayet iyi saklayabildiğimi düşünüyordum. Belki de sende farkındaydın. Belki de sende anlamıştın, seni sevdiğimi. Belki de bu yüzden dengesiz tavırlar sergiliyordun...
İçimdeki panik etkisini artırıp vücudumu sarmaya devam ederken yapabildiğim tek şey, eve girip Soo Hyun'u oturduğu yerden kaldırmak olmuştu. Sen ise meraklı bakışlarını üzerimde gezdirip 'Bir sorun mu var ?' diye sormuştun.
Sorunu duymazdan gelip Soo Hyun'a hafifçe gülümseyip 'Geç oldu, gidelim. Seni evine bırakacağım' demiştim.
Bakışlarını ikimizin üzerinde gezdirirken kaşlarını çattın. 'Öylece gidecek misin ? Oysa ki daha saat çok erken.'
Omuz silkip sana ve Key'e bir bakış attım. 'Belki sevgilinle yalnız kalmak istiyorsundur diye düşündüm'
Sinirden ne söylediğimi bilmiyordum. Sinirim geçince belkide söylediklerim için pişman olacaktım ama şu an bunu zerre kadar umursamıyordum.
Yerinden kalkmaya çalıştığında Key seni kendine doğru çekip ellerini beline sarmıştı bile. Hafifçe gülümseyip konuşmaya başladı. 'Doğru söylüyor hayatım, belki de biraz baş başa kalmalıyız. Anlayışınız için teşekkürler çocuklar'
O an bir şeyler söylemeni bekledim. En azından kalmamızı istediğini söylesen, kalırdım. Ama sen az öncekinin aksine sessizleşmiş ve baş sallamakla yetinmiştin.
Soo Hyun ile birlikte evden çıktığımızda burukça gülümseyip söyledim. 'Görüyorsun ya Soo Hyun, işte benim değerim tam olarak bu kadar.'
Soo Hyun ise suratını asıp koluma girmişti. Yürümeye devam ederken başını koluma yasladı. 'Üzülme Sunggyu, emin ol öyle bir an gelecek ki... Seni bu zamana kadar fark etmediği için pişman olacak'
Düşünüyorum da, gerçekten... Böyle bir şeyi yaşar mıydık ? Sen, beni fark etmediğin için pişman olur muydun ?
Bence olmalısın Woohyun... Çünkü senin kalbini parçalara ayırdığın bu adam, seni herkesten daha çok seviyor.
