Bir seçim yapmam gerekiyordu, öyle değil mi ? Ve bu seçimi sana göre yapacağımı söylemiştim. Fakat sonuç tam bir hayal kırıklığı olmuştu... Eğer senden vazgeçersem, değerimi anlarsın diye düşünürken, sen... Gün geçtikçe daha da acımasız oluyordun.
Senden vazgeçme kararını almamın üzerinden birkaç ay geçmişti ve bu süre boyunca, beni bir kere bile arayıp nasıl olduğumu ya da bir problem olup olmadığını sormamıştın. Önemli bir şey olmadığı sürece benimle görüşmüyordun bile. Önemsenmediğim hissini her geçen gün biraz daha hissettiriyordun bana...
Fakat bir gün aniden görüşmek istediğini söylemiştin. 'Gerçekten önemli birşey olmalı' diye düşünmüştüm. Öyleydi, fakat sadece senin için... Benim açımdan bakmak gerekirse, ne yorum yapmam gerektiğini bilmiyordum.
Soo Hyun'u da alıp gelmiştim yanına. Uzun zaman sonra seninle baş başa kalmak benim için muhtemelen tuhaf olacaktı. Bunu bildiğimden ona benimle gelmesini teklif etmiştim ve o da kabul etmişti.
Buluştuğumuz zaman, beklediğimin aksine yalnız değildin. Yine yanında o dilinden düşüremediğin, canın sevgilin vardı. İkinizde yüzünüzde sıcak bir gülümsemeyle karşılamıştınız bizi. O sıcak gülüşün altından, beni yaralayacak bir şeyin çıkacağı aklımın ucundan bile geçmemişti.
Fakat ellerinizi birbirlerine kenetleyip konuşmaya başladığınız an anlamıştım, hayat bana yine kötü tarafını gösteriyordu. 'Evlenmeye karar verdik' demiştiniz...
Sahiden, ne bekliyordum ki ? Ne yaparsam yapayım, senin için hep görünmez biri olarak kalacaktım... Artık karar vermiştim, sanırım yollarımızı sonsuza kadar ayıracaktık...
