Key ile kavga edip, soluğu bizim evin önünde almıştın. Sana kapıyı açtığımda şaşkınlığımı gizleyememiştim. Seni ilk defa bu kadar kötü durumda görüyordum. Başka bir erkek için ağlayarak bana gelmenin tuhaflığından bahsetmeyeceğim bile...
Yanaklarında kurumuş gözyaşları ve ağlamaktan kızarmış burnunla 'Bu gece burada kalabilir miyim ?' diye sorduğunda, sana tabi ki hayır diyemezdim. Her ne kadar seni Key konusunda teselli etmek istemesem de, bu şekilde evine geri yollayacak kadar da duygusuz değildim.
İçeri girip benim odama girdiğimizde, bir süre bana sarılıp ağlamaya devam etmiştin. Yorulduğunda ise geri çekilip yatağa gidip uzanmıştın. Buruk bir gülümsemeyle 'Benden sıkıldığını söyledi' demiştin.
Gerçekten, o çocuk nasıl bu kadar bencil olabiliyordu ? Senden sıkılmak mı ? Bu, kesinlikle benim yapabileceğim bir şey değildi. Benim için senden sıkılmak demek, dünyanın sonunun geleceğinin işareti gibi bir şeydi.
'Öyleyse, bırak gitsin' demiştim kendime engel olamayarak. 'Başından beri seni hak etmiyordu' Bana kızacağını biliyordum ama yine de gerçeklerin farkına varman gerekiyordu. Seni umursamayan birisi için, acı çekmemeliydin.
'Yapamam' demiştin mırıldanarak. 'Onu gerçekten seviyorum, Sunggyu. Ne olursa olsun vazgeçmeyeceğim' Bunlar duymak istediğim şeyler değildi Woohyun. Onu ne kadar sevdiğin konusuyla zerre ilgilenmiyordum, çünkü bu canımı yakıyordu.
Sevdiğim insanın gözünde sevgi ışıltarıyla bana bir başkasını anlatması, canımı yakıyordu...
Sana cevap vermeyip sessiz kaldığımda uyuyakalmıştın. Oturduğum koltuktan kalkıp yatağın önüne gelip çömelmiştim. Uyurken fazlasıyla masum görünüyordun. Zaten insanlar böyle değil miydi ? Ne kadar kötü olsalar bile, uykularında daima bir melek gibi görünürlerdi.Çünkü uyku tek huzur bulduğumuz yerdi.
Kendimi bir anda saçlarını okşarken bulmuştum. Bunu yapmak bana öyle bir mutluluk vermişti ki gülümsediğimin farkına bile varmamıştım. Görüyor musun Woohyun ? Senden hiçbir beklentim yok, böyle ufak şeylerle bile mutlu olacak kadar çok seviyordum seni. Peki buna rağmen sen, neden beni görmeyecek kadar gözü kör bir insandın ?
Saçlarını okşamaya devam ederken beni durduran şey, bileğimi tutan elin olmuştu. Uyuduğunu sanıyordum, yoksa uyumuyor muydun ? Geri çekilmeye çalıştığımda bileğimi daha sıkı tutup gözlerini açmıştın. 'Sen uyumuyor muydun ?' diye sordum merakla. Başını hafifçe iki yana sallamıştın. Ardından burnunu çekip sevimli bir şekilde bana baktın. 'Benimle uyur musun? Buna gerçekten ihtiyacım var'
Pekala, bu gece ölmezsem başka bir zamanda öleceğimi de sanmıyordum. Sen, bana birlikte uyumak istediğini söylemiştin. Üstelik sen kimseyle aynı yatakta uyumayı sevmezdin. Küçükken bir keresinde senin yanına gelip birlikte uyumak istediğimi söylediğimde beni yataktan atmıştın.
Hafifçe başımı sallayıp ayağa kalktım ve yatağın boş olan kısmına geçtim. Bu anı yaşamak için bir fırsat daha bulamayabilirdim, bu yüzden önüme gelen şansı geri çevirmek aptallık olurdu.
Fazla mı bencilim Woohyun ? Ama emin ol, sen benden daha bencilsin. İkimizde kendi isteklerimize göre hareket edecek ve birbirimizi düşünmeyecek kadar benciliz. Yine de bu durumda, bencil olmak daha iyiydi. Çünkü bu şekilde benim yanımda oluyordun.
Kollarını belime sarıp başını göğsüme yerleştirdiğinde, gerçekten ruhumu teslim edeceğimi düşünmüştüm. Umarım kalp atışlarımı duymuyorsundur Woohyun, yoksa yakalanabilirdim. 'Herkes beni bırakıp gidiyor' demiştin mırıldanarak.
Ellerimi nereye koyacağımı bilemezken, bir elimle saçlarını karıştırdım. 'İnsanlar böyledir. Gelirler ve giderler. Arkalarında bıraktıkları insanların ne hissedeceğini umursamadan hemde...'
Başını kaldırıp merakla bana bakmıştın. 'Sende beni bırakıp gidecek misin ?' Tanrım, delirmiş olmalıydın Woohyun. Böyle bir soruyu bana nasıl sorabilirdin ? Ben sürekli yanında olmak için çabalarken, gitmek mi ? Bu imkansızdı.
Hafifçe başımı iki yana salladım. 'Sen benden bıksan bile, seni bırakıp gitmeyeceğim Nam Woohyun' Söylediğim cümleyle gülümsemiş ve yanağıma bir öpücük bırakmıştın. 'Teşekkür ederim. Gerçekten güvenebileceğim tek kişi sensin'
Şu an beni öpmenin bana verdiği heyecanı bile unutmuştum. Aklımda tek bir şey vardı; Ben seni bırakıp gitmezdim ama senin aynısını yapıp yapmayacağından emin değildim Woohyun. Yine de umuyorum ki, beni bırakmazsın. Öyle değil mi?...
