Goodgirls loves/hates badboys

Scarlett Newman

                  

Bryce laat mij achter met een verbaasde uitdrukking op mijn gezicht. Ik herpak mijzelf en loop naar de badkamer. Ik had Jayden een berichtje gestuurd. Ik heb er echt heel er lang over gedaan om het eindelijk te versturen. Jayden is een knappe jongen maar lang niet zo knap als Bryce. Als ik daar aan denk heb ik een raar onderbuik gevoel. Alsof er allemaal vlinders in vliegen. Het is een fijn gevoel. Ik mag het niet voelen. Het is mijn halfbroer en volgens de wet mag je niet met familie gaan. Ik wil niet dat het familie is. Voor mij voelt hij ook niet echt als familie maar eigenlijk meer als gewoon een vriend. En zo wil ik het ook houden. Van de gedachten dat ik Bryce met een ander meisje zou zien maakt me echt helemaal gek. Ik mag er niet aan denken.

Als ik klaar ben met alles stuur ik nog snel een berichtje naar Bryce.

Ik: Hey ik ben vanavond om 21.00 bij jou

Bryce: is goed ;)

Tevreden leg ik mijn telefoon weg. Ik stap naar buiten en doe de deur achter mij op slot. Ik loop door de gangen en buiten wacht Jayden al op me. Ik begroet hem en stap bij hem in de auto. "Waar gaan we heen?" vraag ik nieuwsgierig. "Dat kom je straks wel te weten prinses". Ik kan niet  heel goed tegen verrassingen maar laat het voor 1 keertje maar toe. Hij legt een hand op mijn bovenbeen. Er gaat een rilling over mij heen. Wil ik dit?

Kom op Scarlett laat het los

Ik wil wel maar het lukt niet

Niet zo mieterig doen!

Ik luister naar mijn gedachten en laat het toe. "Waar denk je aan?" vraagt Jayden. "Niks". je moest eens weten wat er allemaal in mijn gedachten speelt. Hij stopt de auto bij een schattig picknick plekje. Het is een beetje het huisje van Hans en Grietje. Bij die gedachten moet ik spontaan lachen. "Waar lach jij dan ineens om?" ik draai me om en daar staat Jayden raar naar me te kijken. Wat ik ook wel kan begrijpen. Het moet er ook wel raar uitgezien hebben als er iemand  spontaan moet lachen en je weet niet waarom. "Het deed me denken aan het huisje van Hans en Grietje en ik moest lachen om mijn eigen domme gedachte" gaf ik hem als antwoord. Hij krijgt een grote grijns op zijn gezicht en doet dan die imitatie van die heks. "Knibbel knabbel knuisje, wie knabbelt er aan mijn huisje?" zegt hij met een vreselijke oude vrouwen stem. Ik kan het niet meer aan en lig op de grond van het lachen. Ook hij heeft het moeilijk om serieus te blijven valt uit eindelijk naast me neer op het gras. Als we zijn uitgelachen hebben we even een intiem staar momentje. Je kent ze wel. Het moment wanneer je denkt dat ze je gaan zoenen. Als hier een viool speler zou staan dan zou het net als in een film lijken. Ik sta op en hij volgt mijn voorbeeld. Hij pakt een picknick mandje uit de auto en loopt er mee naar het bankje. Ik loop achter hem aan. "Dus..." zegt hij om de stilte te verbreken. "Dus..." doe ik hem na. "Heb je wel vaker van dit soort momenten?" vraagt hij lachend. Ik kan een lach niet onderdrukken. "Jup heel veel vaker" vertel ik hem. Hij krijgt een appje en zijn blik gaat van lachend naar serieus. "We moeten gaan" zegt hij koud. Ik kijk hem vragend aan. Hij pakt mijn arm en zet me in de auto. Zo snel als hij kan raced hij naar het internaat en zet me af. Ik stap de auto uit en hij doet hetzelfde. "Vergeet vandaag. Nog beter gezegd, vergeet mij". Ik zet weer een vragende blik op. "Luister, ik ben niet het type jongen dat je denkt dat ik ben". Met die woorden weet ik als genoeg. Ik hef mijn armen. Niet er bij nadenkend dat mijn shirtje omhoog meegaat. Ik zie hem een wenkbrauw optrekken. "Wat heb je op je rug?" Ik weet niet hoe snel ik mijn topje naar beneden moet trekken. "Ik heb niks op mijn rug" zeg ik snel. Hij draait met zijn ogen, stapt in zijn auto en rijd weg. Denk je eindelijk iemand leuk te vinden. Zal maar zeggen je denkt dat je iemand aardig vind en uiteindelijk blijkt het echt een gigantische zak te zijn. Ik laat het maar gaan en loop naar binnen. Ik ben loop naar mijn kamer. Als ik mijn kamerdeur open wil doen gaat die vanzelf open. Ik zou toch zweren dat ik hem op slot heb gedaan. Vreemd. Als ik naar binnen kom ziet alles er gewoon hetzelfde uit. Niks dat anders ligt. Als ik verder mijn kamer in kom zie ik een klein rood envelopje liggen. Slim van degene die hier is geweest. Als je inbreekt doe het dan goed. En laat niet de deur open staan. Ik draai met mijn ogen en pakt dan de brief uit de envelop.

Lieve Scarlett,

Ik wilde je niet laten schrikken of zo hoor. Eerst had ik in mijn gedachten om te blijven en wachten tot je thuis zou komen. Maar dan zou je een hartverzakking krijgen. Ik ken je niet heel goed maar goed genoeg om te weten dat je ben geadopteerd.

Ik ben van dezelfde leeftijd als jou en ik heb ook een brief gekregen waar in stond dat ik ben geadopteerd alleen dan 2 jaar eerder. Het is nou niet het leukste nieuws om mee te krijgen. Hoe dan ook, ik ben diezelfde dag naar het bureau gegaan om een beetje duidelijkheid te krijgen. Daar kwam ik er achter dat ik eigenlijk nog een zusje heb.

Niet schrikken! Ik ben eigenlijk je oudere broer. Het is heel raar om te zeggen maar ik mocht het niet eerder tegen je zeggen. Ze hebben mij het adres van je huis gegeven. Toen je 17 werd was je er niet meer. Ik dacht eerst dat je dood was. Maar je moeder of nou ja "pleeg moeder" vertelde mij dat ze je naar een internaat had gestuurd. Echt bizar! Maar goed back to the point. De man en vrouw die jou hebben gegeven zijn mijn echte ouders. Dus ook die van jou. (Het is ook redelijk logisch). Ze hebben mij een heel raar verhaal vertelt over... tjsa ik weet het niet eens meer.

Toen ik 2 jaar geleden die brief had gekregen wilde ik meer weten maar uit mijn ouders kwam  niks los. Je kent vast het verkrachtings verhaal wel. Mijn vader heeft er gewoon vier jaar voor in de gevangenis gezeten. Wie doet dan ook zoiets?! Ik leef nu bij mijn moeder want zij wilde niet meer samen zijn met die man wat ik enigszins kan begrijpen.

Ik wil je graag beter leren kennen. Het is best gek om een zusje te hebben die ik eigenlijk niet ken. Ik heb ook altijd al een zusje willen hebben. Laat het me weten of je misschien ergens met me wil afspreken.

Hier is mijn nummer

0697685420

Groetjes,

Damon  ;)

Ik leg de brief weg. Ik dacht dat het eindelijk rustig zou worden in mijn leven zonder nog meer verrassingen. Maar nee het werkt ook nooit eens even mee. Ik heb verdomme gewoon nog een broer. Ik werd misselijk en voor ik het wist kwam alles er uit. ik was gelukkig nog wel op tijd bij het toilet.

Ik pakte de brief en mijn ogen gleden wel 10 keer over het zelfde stukje. Niet te geloven dat ik er weer achter moet komen. Hij weet niet eens dat zijn eigen vader mij heeft verkracht. Hij weet eigenlijk het hele verhaal niet. Ik voel me wit weg trekken en zak op de grond.

Het enige wat ik nog hoor is dat iemand mijn naam roept.

"SCARLETT!!" en toen was ik weg. In een wereld waar alles zwart is.

n=1.5","}.