Remorse [iKON Series #1 - Bobby] COMPLETED

03

SEOLHYUN

Nakakapanibago talaga! I swear. Nung umaga lang nagpakita sakin si Jiwon. Kaya ang hyper ko ngayon sa bahay. Nakakangiti ako ng malapad.

"Oh mukhang masaya ka anak?" Napansin na yata ni mama ang sudden joy sa aura ko today.

"Yes ma. Hehe."

"Anong meron? Sinagot mo na ba si Jiwon?"

With that biglang kumunot noo ko sabay iling. No never!

"Eh anong meron?"

"Wala lang po. Sadyang masaya lang po ako." Hays binanggit kase ni mama pangalan nya kaya medyo nabawasan happiness ko. :(((

Nilibang ko sarili today since weekend naman. I shop for myself for treat ba. Nasurvive ko ang araw na to without getting pissed off that much unlike the other days na lagi nalang ako nakasimangot.

Marami akong nabiling damit, ang dami kasing usong clothing na bagay sa figure ko. Mga 5 pieces siguro nabili ko, various style ng damit.

Lumabas na ko sa H&M shop, nakitang medyo dumidilim na yung langit. Geez. Wala akong kotse dahil hindi pa ko marunong. Kung umuwi na kaya ako? I was about to go out of the mall nang biglang bumuhos ang malakas na ulan. Oh my, not now.

Wala na kong nagawa dahil sobrang lakas na ng ulan. Feeling ko trapped na ko dito forever. Nakita kong ang daming taong nasa tapat ng mall dahil siguro wala silang dalang payong or ayaw nila sumugod dahil kahit may payong ka mababasa ka parin. I have no choice kaya bumalik muna ko sa loob and decided to eat. Mag-gagabi narin naman.

Hmm sino ba pwede kong tawagan para magpasundo? Gosh. Almost 7pm na! And I'm still stucked inside the mall. Ayoko naman nang maglibot since ang sakit na ng paa ko.
My eyes are set on the view outside. Wala paring tigil ang ulan. Kelan nito balak tumigil? Hmm may pinapaalala yung ulan sakin, para syang si Jiwon. Malakas sya at walang humpay. Uhh bakit ko ba naalala yun?

Tutal head over heels naman sakin si Jiwon diba? Try ko kayang magpasundo sa kanya ngayon? Great idea. For sure, kahit ganito kalakas ang ulan hindi aangal yun kase ako naman ang susunduin nya. Ganyan sya kabaliw sakin, lahat gagawin nya para lang makasama ko.

"H-hello?" Bakas sa boses nya ang pagkagulat. Medyo husky din ang boses nya. Siguro dahil ito ang first time na tawagan ko sya.

"Uhm Jiwon stranded kase ako dito sa mall...pwede bang sunduin mo ko? Ayoko naman kasing mag-taxi pa kase agawan yung mga tao sa labas dun eh." Nilambingan ko ang boses ko. I'm sure mas lalo syang mag-aalala nyan sakin.

"S-sige. I'll be there, oh wait saang mall pala?"

"Sa Seoul Mall lang. Thanks! I'll wait for you. Bye~" before he can even answer me, I hung up the phone. I don't have time to hear him stuttering because of me.

Ilang minutes na ang nakakalipas, its still raining. At geez! Wala parin si Jiwon! Akala ko ba pag tinawagan ko sya madali syang makakapunta dito? Gusto ko nang umuwi. Tinignan ko yung wrist watch ko and its freaking 7:56pm na! Saang lupalop dumaan yang Jiwon na yan?

Kung ganyan nalang rin, I'd rather ride taxi instead of waiting for him.

"Seolhyun? Is that you?" I creased my brows when someone called me. Nilingon ko sya and its Hanbin. Omygosh.

"H-hi!" I stammered.

"Mag-isa ka lang?" I nodded. "I guess you're waiting for the rain to stop right?

"Hmm yes." I'm speechless. Its freaking Kim Hanbin! Sya yung school crush ko.

"Do you want na sumabay nalang sakin? I have my car, I'll take you home." Biglang nagsparks yata mga mata ko sa tanong nyang yun. Hindi na ko nagdalawang isip at pumayag agad sa offer nya.

Along with his offer, he offered me his hand! Tinanggap ko yun and followed where he'll take me. Of course sa parking lot. Yay! Sa wakas makakauwi narin ako.
He open the door of his car for me, I mouthed him 'thanks' before getting in. He jogs on the other side and got inside too. I got surprised when he leaned forward me. Akala ko he'll kiss me...

"You forgot to buckle your seatbelt." He chuckles. Ang cute nya!

"Thanks.." I can feel that right now, I'm blushing so hard.

"You're welcome.." And with that he drive off to my place. I gave him my address. Hindi ako nag-dalawang isip dun. Like hello? Crush ko sya and to think na ihahatid nya pa ko sa bahay ko ay sobrang swerte ko na!

Tahimik lang ako buong byahe. Medyo may traffic but naisipan naman ni Hanbin ng way. Nakakainis nga dahil hindi ko man lang sya makausap. I'm really speechless.

"Seolhyun.." Napatingin ako sa kanya at nagtama ang mata namin. Gosh.

"Hmm?"

"Can I have your phone number?" My heartbeats raise so high. I can hear how it beats. He immediately handed me his phone and I took it para ilagay ang number ko. "Thanks." Binalik ko sa kanya phone nya. Silenece covered us again, napatingin ako sa window side ko and I realized nasa tapat na mismo ako ng bahay namin.

"Uh Hanbin nandito na pala tayo? Thank you for taking me home.." I said while buckling my seatbelt. He just smiled at me.

Buti nalang tumigil na ang ulan kaya di ko na kailangan maglabas ng payong. Yung mga shopping bags ko lang ang hawak ko. I keep on bowing at him for how many times then sinarado ko na yung pinto ng kotse nya.

I went inside my house with a smile on my face. Nilapag ko yung shopping bags ko sa couch at umupo sa tabi nito. I feel tired but napawi agad ni Hanbin yun. Great. Ganito pala effect nya sakin.

Napabalikwas ako ng biglang magring yung phone ko. Sino naman to at panira ng momentum ko?!

"Jiwon calling.."

Hindi lang yung ang nakita ko. May 26 missed calls at 8 text messages pa kong nakita. Lahat galing sa kanya. Bat naman ako kinukulit ng lalaking to?!