Remorse [iKON Series #1 - Bobby] COMPLETED

04

SEOLHYUN

"N-nakauwi ka na ba? Hindi kita makita dito sa mall. Nasan ka ba?" Doon ko lang naalalang tinawagan ko pala sya bago ko makita si Hanbin.

"Ay sorry Jiwon! Nakalimutan kong itext ka, sumabay na ko sa kaibigan kong nag-offer ng ride sakin. Ang tagal mo kasi eh. Bawi ka nalang next time huh?" And with that pinatay ko na yung phone call. Bwisit. Kung di ba naman tanga, sana diba nung hindi nya na ko makita sa mall ay umuwi na sya.

Hmm. Nakakabadvibes sya uh. Imbis good vibes ako dahil kay Hanbin ay bigla syang papasok sa eksena.

Bigla na namang tumunog ang phone ko at dali dali kong sinagot yun. Napakakulit talaga ng lalaking to!

"Bakit na naman?!" Iritado kong sagot.

"Uhm..naistorbo ba kita?" With that, alam kong hindi si Jiwon ang nagsalita. Oh my gosh.

"N-no! I'm sorry. Kanina kase may nangungulit sakin. Are you at home na?"

"Yes. Please save my phone number hmm?" Aww. Ang lambing talaga ng boses nya.

"Sure of course I will. Thank you talaga for giving me a ride Hanbin-ah." I heard him chuckle. Cute.

"Its nothing, you know you can call me if you need a ride." I'm blushing right now! Luckily hindi nya ako nakikita.

"Haha nakakahiya naman kung lagi kitang aabalahin just to have a ride Hanbin." Feeling ko ang haba ng hair ko. Hihi.

"No I insist. Treating someone like you is worth it."

Nagpatuloy kaming magkausap ni Hanbin na umabot na sa 12mn. Hindi namin napansin yung oras. Feeling ko sobrang close na kami even with a phone call lang kami nag-usap. Saturday bukas and guess what, he asked me out! I don't know if its a date but ayokong mag-label agad sa kung anong meron samin. Basta we're in good terms naman.

Sakto yung nabili kong isang dress kahapon, iyon ang isusuot ko today! Yun nalang!

He said he'll pick me up today since nakabisado nya na daw agad yung way dito sa bahay. Nagpaalam na ko kay mama about this. Nagulat nga sya na hindi si Jiwon ang kasama ko. Bakit ba kase gustong gusto nila yung lalaking yun para sakin?

I heard a beep. It must be Hanbin. But may sumunod pang beep. Alam ko kung kanino nanggaling yun.

Lumabas agad ako para daluhan si Hanbin pero nagulat ako ng hindi sya ang nasa may pintuan. Jusko paanong nakapasok agad tong lalaking 'to?! Ang lakas ng loob nya ah. Nakakunot noo akong nilagpasan sya nung magsasalita na dapat sya.

"Hanbin! Pinaghintay ba kita? I'm sorry medyo natagalan. Let's go?"

"Seolhyun—" Bago pa ko makapasok sa loob ay nilingon ko sya.

"Jiwon not now, let's talk when I get home." I can see the pain on his eyes. Pansin ko ding namumutla sya. I don't know if epekto lang ng kaputian nya yun. Oh well, wala naman akong pakialam. Tumango sya at lumabas narin ng gate kagaya ko. He went inside his car. I just hope hindi nya kami susundan ni Hanbin diba?

"Who's that?" Tanong ni Hanbin.

"Manliligaw ko."

"Ohh..may nanliligaw na pala sayo. Do I stand a chance?" Bigla akong napahinto sa tanong nya, I can feel butterflies in my stomach. Si Kim Hanbin gusto ako?!

"I..uhmm of course!" I saw him smile.

"Much better. I'll make sure this day, you'll be mine already." Narinig ko yung sinabi nyang yun kahit na pa-mumble nya sinabi. Gosh kinikilig ako ng sobra!

He start driving and kita kong nasa tapat parin ng bahay yung kotse ni Jiwon. Anong gagawin nya dun?! Magsusumbong kay mommy at daddy na iniwan ko sya kagabi? Aba kasalanan nya yun! Kung di sya isa't kalahating tanga sa paghihintay sakin eh hindi sya magkakaganyan.

"Babe..stop thinking about some things. You're creeping me." He chuckled then looked at me.

Did he just called me babe?!

"Am I creeping you out?" Pabiro kong sabi. "I'm sorry, di ko lang maiwasan."

"Its okay. I'll make you forget that today then." Sabi nya sakin. I just nodded.

Nagdrive na paalis ng bahay si Hanbin. Ako naman dito sa tabi nya tahimik lang at walang imik. Hindi ko alam how to start a conversation with him. Nahihiya ako na ewan. Maybe because he's my crush and first time ko syang makasama ng ganito. Na magddate kami.

"We're here.." Napatingin ako sa kanya at sa window sa side nya. Han River.
Nginitian ko sya at sinuklian nya rin yun. Lumabas sya ng kotse nya para pagbuksan ako. I took his hand as I go out of the car. "You feel nervous?" I look at him, nodding.

"Ah oo, I'm sorry. But I'll try to be comfortable so don't worry." I can feel that he lock his fingers with mine. Oh my gosh.

First holding hands with him!

"That's good. Let's eat first. Anong cuisine ang gusto mong kainin?" Ikaw. Ahh— I mean ano nga ba?!

"Ikaw na ang bahala Hanbin." I said. He just smiled at me and start walking to somewhere.

Sumunod lang ako kung saan nya ako dalhin. At nakarating kami sa isang Japanese restaurant.

Bigla ko tuloy naalala si Jiwon dati, dinala nya ako sa isang Japanese restaurant and syempre dahil Japanese cuisine to madaming seafood. And guess what?

Pinakain ko sya ng Tempura at clams nun. Ang nangyari? Sinugod ko sya sa hospital. I didn't know na may allergy sya sa seafood. Poor him. Hindi ako naawa sa kanya pero nainis pa ako. Dapat tinanggihan nya nalang nung time na pinakain ko sya nun, parang tanga, kahit ano yata ipakain ko sa kanya tatanggapin nya basta galing sakin.

Imbis na i-date nya ko nun, naabala pa kong dalhin sya sa hospital! Nagbantay ako sa kanya nun. Di ko na nga ma-take na sumama sa kanya for few hours pero that time I was with him 24 hours and I hate it a lot! Kinabukasan pa dumating ang pamilya nya bago sya puntahan dahil alam naman nilang nandun ako para sa kanya.

I regret making him eat that freaking seafood that time. Because of that hindi na ko pumapayag na mag-date kami sa mga restaurant dahil hndi ko alam kung saan pa sya may allergy. Napakaarte ng katawan ni Jiwon. Yung katawan nya nga lang ba or pati sya? Iniisip ko nga na baka nagpanggap lang sya na nagka-allergy sya para makasama ako sa hospital ng 24 hours kung hindi lang nagsisulputan yung pantal sa katawan nya.

Hindi sya makahinga few minutes after nya kainin yung pinakain ko sa kanya. Ayoko kase syang kausapin nya ko dahil naaalibadbaran ako. Kaya hangga't kaya nya, pinakain ko sya ng pinakin and after nun, dun na sya inatake. Sayang nga, bakit di nalang sya natuluyan. Tch.