Remorse [iKON Series #1 - Bobby] COMPLETED

013

SEOLHYUN

Nasalo nga ako ni Jiwon nung muntik na kong madulas. Buti nalang at mahigpit yung pagkakakapit ko sa kanya.

Napatitig ako sa mga mata nya.
Why do I feel like I already saw those pair of eyes? Saan ko ba 'to nakita?

Bumitaw agad ako sa kanya after nung pagtititigan namin dalawa. Biglang bumilis tibok ng puso ko. Ugh. Seolhyun umayos ka! Bat tumibok puso mo ng ganyan kay Jiwon?!

Nagskate ako palayo kay Jiwon.
Ayoko nang mag-skating hindi dahil sa naaalala ko si Tokki kay Jiwon kundi nawalan na ko ng mood. Bumalik ako dun sa bench kung saan kami umupo kanina. Nagpahinga ako saglit. Nakatingin ako sa may skating rink, nandun parin si Jiwon nakatayo sa pinag-iwanan ko sa kanya.

Maya-maya ay sumunod narin sya dito kung nasan ako. Lumuhod ulit sya sa harap ko para tanggalin yung skating shoes ko.

"Ang ganda ng skating shoes mo. Bagay talaga sayo." Nakangiti nyang sinabi sakin bago ibalik doon sa counter, he claimed our things from the lockers.

Sya pa mismo nagsuot ng doll shoes ko na naman! Jusko Jiwon! Gusto kong magsungit sa kanya ngayon pero dahil nga sa pumayag ako sa date na to, wala akong dapat gawin na ikasasama ng araw na to sa kanya.

Pero naiinis ako! Bakit ganyan ka Jiwon?!
Bakit kahit na ang sama ko sayo sobrang bait mo parin sakin?!

Napapailing nalang ako.

"Uhm..Seolhyun nagugutom ka na ba? Let's go, I bet you're hungry. Kanina ka pa kase bumubulong dyan. Baka sabihin mo ginugutom kita." He chuckled.

He offer his hand to me and I accepted it of course. Ang higpit ng pagkakahawak nya sa kamay ko, para bang ayaw nya na ko pakawalan pa.

We took only few steps, dito nya ako dinala.
Dito kung saan favorite naming kainin ni Tokki! What the hell—

Huminto akong maglakad.

"Jiwon ayoko dito. Pwede bang sa iba nalang?" Biglang nalungkot sya.

"Why? Ayaw mo na ba dito?" I shook my head and then he smiled. "Sige na Seolhyun, pagbigyan mo na ko sa lahat. I promise this would be the last." He said and then he cupped my cheeks.

I have nothing to do against him anymore I guess. I think I should let him do whatever he wants. Kung para sa ikatatahimik nya!

Pumasok kami sa restaurant na yun. Pumwesto kami sa pinakadulong table kung saan couch na rectangle and upuan dun, mahaba din yung table.

Shit. Favorite area namin to ni Tokki eh! Why does Jiwon knows all of this?

"Waiter!" I heard Jiwon called while tapping his fingers on the table.

The waiter hands us each menu cards. Wala ako sa mood kumain ng madami pero namiss ko yung mga pagkaing palagi namin kinakain ni Tokki dito.

Yung white creamy pasta, garlic bread and milk shake. Yun ang lagi naming order dito. I wanna know if nagbago narin ba ang lasa ng pagkain nila dito simula nung nawala si Tokki.

"You don't know how much you made me so happy today Seolhyun. Thank you so much.."

I stopped daydreaming of Tokki when Jiwon talked. Not just a talk! Hawak na yung kamay ko!

Gusto kong hablutin yung kamay ko sa kanya. Pero gaya nga ng sinabi ko, I'll let him do whatever he wants.

"Its nothing Jiwon but...I wanna know, bakit sa ilang taon mo akong nililigawan kahit na ilang beses na kita binasted nandyan ka parin?"

"Because I just want to. Wala namang dapat na reason kung bakit gusto mo yung isang tao kung hindi totoo yung nararamdaman mo diba. Just like that.."

"Kahit na tinatakwil na kita? Ilang beses pa yun."

"Yup."

Magsasalita pa sana ako nang biglang dumating yung waiter. Aish. Nasira yung momentum ko sa pagtatanong.

I stared eating my food silently.
When I saw Jiwon's food, I paused for a second. Magkaparehas kami ng pagkain except sa garlic bread. Churros yung kapartner ng white pasta nya!

Hindi ko na kinakaya tong mga nangyayare sakin ngayon!

Hindi eh. Maling-mali to...

———

"Jinny answer the phone please..."

"Hello—"

"Jinny! Nasan ka? Nandyan ka ba sa inyo?"

"Yes Seol but why are you crying?! Calm down girl. Ako nalang pupunta dyan."

"No! Wala ako sa bahay eh."

"Ano bang nangyari?"

"Basta! You'll know it later when I get there. I'll hang up now."

Nagwalk out ako.
Sinundan ako ni Jiwon sa labas pero huli na nung nakalabas sya. Wala na ako. Nagtago ako kung saan hindi nya ako makikita.

Naguguluhan ako.
Sa kanya.
Kay Hanbin.
Kay Tokki..
at sa sarili ko.

"Jinny!" Inakap ko si Jinny and bursted out crying on her shoulder.

Pinasok ako sa loob ng bahay nila kahit na nakayakap parin ako sa kanya. She keep on hushing me down pero ako, hindi makalma.

"Jin nagwalk out ako sa date namin ni Jiwon."
And I feel so regretting it. I don't know what's with me at iniwan ko sya dun ng walang paalam.

"Huh?! Bakit mo naman ginawa yun?"

"Hindi ko din alam. Basta nalang ako lumabas ng restaurant na yun. Naguguluhan na ko, Jin. Si Tokki at si Jiwon!" Una sa skating rink kung saan madalas kami ni Tokki, sumunod naman yung restaurant na kinakainan namin ni Tokki kapag natatapos kami magskating.

Yung mga bagay na yun. Hindi pa ba sapat na si Jiwon talaga si Tokki pero bakit hindi nya sabihin sakin?

"A-anong meron kay Jiwon at Tokki mo?"

"Feeling ko iisang tao lang sila."