SAVAŞÇI

7.Bölüm / Havalı Ama Akıllı Çocuk

♣ Yeni bölüm geciktiği için çok özür dilerim, malum sınavlar falan derken...Sadece kitap okuyup çıkabiliyorum. Yeni bir karakter eklendi hikayemize. Ve bu karakter önemli karakterlerden biri. Bölüm parçasıyla okuyun, çok hoş bir şarkı. Keyifli okumalar ♣

Biraz oturup sakince düşünmeye ihtiyacım vardı.Parka geldiğimde gördüğüm ilk boş banka oturup,salıncakta sallanan küçük çocuklara bakmaya başladım.O kadar saf ve masum gözüküyorlardı ki...Joseph de onlar gibi küçüktü...Onlar kadar saf ve masum...Şimdi ise yaşadığını bilip nerede olduğunu bilmemek daha çok acı veriyor.İyi bir yandan bakarsak olaya o yaşıyordu.Vampir soyu ile beraber ? Belki de ona işkenceler çektiriyorlardı ? Bunları bilmeden elim kolum bağlı göbek bağlarını bulmaya çalışıyorum.Cadıların kraliçesi deniliyor ve ben kendi kendime uğraşıyorum.Tek cadı ben değilim ha ? Benden başkaları da olmalı. Sophie gibi...Karen gibi...Teyzem gibi... Bu çelişkilerin hepsinden nefret ediyorum.Tüm hayatımdan ! Neden her şey normal gitmez ki? Bir sıfır yenik başladığım hayata neden daha fazla yenik devam ediyorum ki? Yanımda bir peçete bile yokken şimdi de burnum akıyor işte. Daha güzel ne olabilir ki ?! Kıpkırmızı olmuşumdur kesin. Ağlayınca hep öyle olurum. Gözyaşlarıma hakim olamıyorum bile. Benden bir kraliçe olamaz ki... O kadar güçsüz ve küçüğüm ki...

-Mendil ister misiniz?

Kafamı kaldırıp karşımda dikilen çocuğa saf saf bakmaya başladım.Olur anlamında kafamı salladım bir yandan da akan burnumu gizlemeye çalışıyordum.Verdiği mendille burnumu silerken o da yanıma oturmuştu.Uzun boyluydu ve çok sert gözüken bir görünüşü vardı. Kafamı ona doğru çevirip kısık bir sesle teşekkür ettim. O ise sadece gülümsemişti.Gülümsediğinde o sert havası kaybolmuştu.

-Yardım edebileceğim bir durum varsa eğer söyleyebilirsiniz.

Kafamı olumsuz bir anlamda sallarken hala burnumu çekiyordum.Ara sıra yakarışlarım duyuluyor ve bana yardım gönderiliyordu sanırım ya da ben öyle olduğunu düşünmek istiyorum.Neredeyse beş dakika boyunca hiç konuşmadan parktaki çocukları izledik.Bense parktaki çocukları izlemekten çok boş boş bakınıyordum.Aklımdaki yüzlerce soruyla boğuşuyordum.

-Güvendiğim birine aslında güvenmemen gerektiğini öğrenince ne yaparsın ?

Yüzüme ilk önce anlamsız anlmasız bakmaya başlamıştı ismini dahi bilmediğim çocuk.

-Güvenmemen gerektiğini sen mi düşünüyorsun yoksa başkaları mı?

-Başkası.

-O zaman kendi düşüncelerimle hareket etmeye çalışırım.

-Peki ya artık düşünemiyorsan?

-Sızlanmayı bırakıp güçlü olmaya çalışırım.

Bir anda aldığım tepkiyle şaşırmıştım.Beni alttan alıp teselli etmesini beklerken sızlandığımı söylüyordu.Hem de hiçbir şeyi bilmeden.”Sızlanıyor muyum?” dediğimden gözlerini benden kaçırıp parktaki çocukları gösterek konuşmaya başladı.”Onları görüyor musun?Hepsi gerçek dünyanın ne olduğunu bilmedikleri için gülüp oynuyorlar.Bilseler belki bu kadar neşeli olmazlardı.Herkes aynı şeyi söylüyor değil mi? Onlar kadar saf olmayı diliyorlar falan filan...Bunlar sadece edebi değer taşıyan metinlerde olur.Büyük bir yalanla insanları kandırırlar sadece.Oysa yaşamak için bir şeyler yapmak hayatın en güzel yanıdır.Mücadele etmek...Çocuk olmak hayatın güzel yanı değildir.Saf ve aptal olmak değil.Güçlü bir savaşçı olmak en güzel yanıdır bu hayatın...Tabi anladıkatan sonra.”

Bunu beklemiyordum.Etkileyiciydi bu konuşması.Farklı bir bakış açısıydı ve ben bundan çok etkilenmiştim.Buna rağmense düşüncem hala değişmemişti.Hala onlar gibi saf ve aptal olmayı istiyorum.Gözlerimi ona doğru dikip kafamı olumsuz anlamda salladım.”Beni ikna edemedin.”Gülümseyip kafasını bana çevirdiğinde gülümsemesini yüzünden silip birazcık sert bir tonla konuşmasına devam etti. “Seni ikna etmek gibi bir amacım yoktu.”

Arkama yaslanıp ona ters ters kaçamak bakışlar atmaya başladım.Kendini bir şey sanıyordu. Havalı aptal.

-Adım Jeffrey bu arada.

Bunu derken elini o güzel gülümsemesini kullanarak uzatmıştı.Bunu geri çeviremezdim.

-Hayley.

Gülümseyip o da arkasına yaslandıktan sonra yine sessiz bir bekleyiş içinde çocukları izlemeye devam ettik. Havalı ama akıllı bir çocuktu aslında. Ama bu ona sinir olduğumu değiştirmezdi.