Changed || Teen Wolf || #2 ✔️

Hoofdstuk 13

"Wie is Satomi?" Vraag ik hem en hij gaat meteen weg.

"Dat was onbeschoft.." Zegt Stiles en ik lach.

"Wat had je verwacht? Hij is en blijft Peter." Zeg ik en iedereen lacht.

"Als Brett in Satomi haar pack zit, moeten ze hier ergens zijn. Meestal hebben ze meetings in het bos." Verteld Derek me.

"Laten we morgen gaan zoeken dan." Zeg ik en hij grinnikt.

"Niemand kent het bos, we zouden er verdwaald geraken." Zegt hij en ik zucht bij de volgende gedachte die door mijn hoofd gaat.

"Malia kent de bossen als niemand anders. Zij is er opgegroeit. Vraag het haar?" Stelt Stiles voor en Derek knikt.

"Laten we naar huis gaan nu dan." Zegt Derek en ik knik.

"Lift naar huis nodig?" Vraag ik aan Stiles en hij schud zijn hoofd.

"Pap komt me zo wel oppikken." Zegt hij en ik ga knikkend de kliniek buiten.

Als we in de wagen zitten zucht ik.

"Hebben we Malia echt nodig?" Vraag ik Derek en hij lacht.

"Moet je haar niet?"

"Niet echt.." Zeg ik en rij naar zijn loft.

"Wat was dat eigenlijk met Peter daarstraks?" Vraag ik uit nieuwsgierigheid en hij haalt zijn schouders op.

"Het was vreemd." Zegt hij en voegt er niet meer aan toe.

"Hoe dan?"

"Mijn krachten lijken trager te werken, alsof ze uitdoven en ineens is Peter sterker. Ik weet dat het stom en onmogelijk klinkt.." Zegt hij en dan dacht ik er even over na.

"Zou het kunnen?" Vraag ik hem dan en weer haalt hij zijn schouders op.

"Geen idee..."

De volgende ochtend gaan Derek en ik naar school en nemen we Malia mee naar het bos. Tegen mijn zin gaan we het bos in en leert Derek hoe Malia haar reukzintuigen moet gebruiken.

"Wie is die Satomi eigenlijk?" Vraagt Malia en Derek vertelt.

"Zij is een van de oudste weerwolven die nog leeft. Zij zat bijvoorbeeld in Oak Creek wanneer de eerste Nogistune werd gecreëerd." Zegt hij en dan ruikt Malia iets.

Derek zakt door zijn knieën en ziet iets op de grond liggen. Een kogelhulsel.

"Als Satomi haar pack hier zit, organiseren ze geen meeting, maar dan verstoppen ze zich." Zegt hij als hij naar het hulsel kijkt.

Voor de zekerheid blijven we in de bossen, maar na een hele dag zoeken, hebben we niets gevonden. We gaan terug naar de wagen en dan zegt Malia dat het zich spijt.

"Als ze niet gevonden willen worden, dan gaan ze zich ook niet laten vinden. Sommige weerwolven hebben de mogelijkheid om hun geur van andere weerwolven afschermen." Zegt hij en dan klopt het plaatje.

"Daarom wist niemand iets van Brett of Demarco." Zeg ik en Derek knikt.

"Misschien moeten we iets anders proberen. Misschien moeten we zoals Stiles denken." Stelt Malia voor.

"Als een hyperactieve spast?" Zegt Derek en ik lach automatisch maar ik wist niet dat hij zo over hem dacht.

"Nee als een detective. In plaats van te vragen waar weerwolven zich zouden verstoppen-"

"Waar zouden boeddhisten zich verstoppen?" Zeggen Derek en ik op hetzelfde moment.

"Ja jullie zijn wel degelijk familie." Zegt Malia als we met z'n allen lachen.

"Wanneer Boeddha onder de Bodhi boom zat, keek hij naar het oosten." Zegt Derek alsof hij iets heeft ontdekt.

"Is er een meest oosten plek in Beacon Hills?" Vraagt Malia.

"Ja, het uitkijkpunt." Zegt Derek en met dat rijd ik ervandoor.

Als we bij het uitkijkpunt zijn, is er een vreemde geur aanwezig. Ik dacht dat het niets was, maar nadien rook Malia het ook. Derek gaat kijken en meteen volg ik hem. Het volgende wat ik zach was echt gruwelijk. Vele weerwolven liggen dood op de grond en het lijkt dat ze een wolfsbane vergiftiging hebben gekregen.

"Wat is er gebeurt?" Vraagt malia.

"Wolfsbane." Zeg ik als ik de andere kant opkijk.

"Daar lijkt het op." Zegt Derek en Malia zucht.

"Als moordende kogels je niet doden, dan zal wolfsbane het wel voor je doen. Misschien moeten we allemaal wegrennen van Beacon Hills." Stelt Malia voor en ze wilt terug lopen naar de wagen maar dan hoor ik iets en Derek blijkbaar ook.

We lopen naar het geluid toe en zien Breaden er zwaargewond op de grond liggen.

"We moeten hulp hale-" Zegt ik en dan uit het niets hoor ik gegrom. Het is niet Scott en de enige die ik nu zou kunnen horen is Liam, omdat hij in de pack zit.

"Ik moet gaan!" Zeg ik, geef Derek mijn sleutels en loop er vandoor.

Het lijkt alsof mijn benen mij sneller over de grond kunnen dragen als een normaal mens. Steeds wordt Liam zijn grom in mijn hoofd herhaald en naarmate ik verder het bos in ga hoe luider het klinkt en dan zie ik Scott. Hij grijpt naar iets en dan zie ik Liam.

"Liam!" Roep ik en loop snel naar hem toe.

Ik reik mijn armen om hem heen en knuffel hem stevig alsof hij familie is. Een pack is familie en dat begrijp ik nu.

<<<>>>

A/N: oke geen Stiles drama deze keer 😉

Ik vind het best spijtig dat ik nu ineens de helft minder lezers heb en de helft minder votes.. Soms denk ik dan van hé het is vakantie, dat is normaal, maar langs de andere kant denk ik dat het maar saai is...

someone_special