Changed || Teen Wolf || #2 ✔️

Hoofdstuk 18

A/N: DAAMMNNN al 1000 lezers voor dit boek 😱 dat is echt veel! Nie zoveel als een ander boek (Trip To Paris - 100 000+ lezers) van me, maar nog ben ik trots op jullie! Dankjewel voor het blijven lezen van dit boek en te blijven stemmen en te blijven reageren! Het maakt me echt gelukkig om weer zo vaak te schrijven! Dankjewel voor alles!

<<<>>>

Als ik met mijn hoofd schuddend naar buiten loop, ga ik automatisch richting mijn auto. 

"Heather!" Hoor ik Liam roepen en weer schud ik mijn hoofd.

Het is niet omdat Stiles Malia heeft teleurgesteld dat hij boos op mij moet zijn, toch? Het doet allemaal eens zo veel pijn omdat het uit zijn mond komt. Moest Kira nu zoiets hebben gezegd, zou ik er nog over nadenken, maar Stiles? Hij is de lieve, zachte jongen waar ik bijna drie maand geleden ben voor gevallen. Maar nu zit ik hier hopeloos op de grond te zitten met watervallen die van mijn gezicht rollen. Nu ben ik er wel vrij zeker van dat ik verliefd ben... Is het dan de bedoeling dat het zoveel pijn doet? Ik hoop van niet, want dan ga ik weg van Beacon Hills en liefst nog zo snel mogelijk...

Ik snik en voel mijn lichaam van kop tot teen helemaal trillen, maar gelukkig zit Liam naast me. Hij houdt zijn armen beschermend om me heen.

"Dat was er dus gisteren... Ben je daarom naar het bos gegaan?" Vraagt hij me niet lettende op mijn slechte staat van zijn. 

Ik knik voorzichtig mijn hoofd, maar meteen voel ik dat ik hem alles kan vertellen. 

"Stiles is kwaad op me en zegt waarschijnlijk zo'n dingen over me, maar het doet pijn. Het doet pijn om het te horen uit de mond van de persoon die je leuk vind." Zeg ik en probeer er kalm onder te blijven. 

"Hé, dat is toch normaal? Als je wilt ga ik samen met je naar huis en ga nadien te voet naar het ziekenhuis, dat is niet zo ver." Zegt hij lief en probeert me op te beuren en me te laten rusten, maar ik kan Scott en de pack niet in de steek laten. 

"Het is oké, ik ga wel mee. Ik moest gewoon daar even weg." Zeg ik en Liam kijkt me begrijpend aan. 

"Oké, dan vanaf nu geen traantjes meer, maar een leuke glimlach oké?" Zegt hij en beiden lachen we erom.

"Oké broertje." Zeg ik en we gaan weer recht staan. 

Als we weer naar binnen gaan, zie ik dat Scott en Stiles er niet meer zijn. 

"Ze zijn naar boven gaan praten, Maar ze zullen al wel weer klaar zijn." Zegt Kira en ik knik. 

Met z'n drieën gaan we naar boven en Kira roept Scott zijn naam al om te zeggen dat we er aan komen.

"Ga praten!" Hoor ik Scott nog zeggen voor we zijn kamer binnen gaan.

"Ik ga mijn moeder halen." Zegt Kira en gaat weer naar beneden.

"Liam wil je even mee? Ik moet nog iets halen voor ik 'dood' ga." Zegt Scott en Liam knikt zijn hoofd en volgt hem de deur uit.

Ik ga niets zeggen tegen Stiles. Denk ik vast beraden en ga op Scott zijn bed zitten. Ik laat mezelf achterover vallen en zucht.

"Iemand is in een slechte bui..." Zegt Stiles nonchalant en verveeld draai ik mijn ogen.

"Oh wauw, dat had ik zelf nog niet door, fijn dat je het opmerkt." Zegt ik en fake een glimlach.

"Waarom doe je nu zo?" Vraagt hij en zijn sarcasme is helemaal weggevallen.

"Waarom doe JIJ zo? Ik ben hier niet diegene die zo bot doet of die een ander de dood toewenst." Zeg ik als ik mijn stem verhef en dan hoor ik het geluid van beweging.

"Oké kijk, ik weet dat ik mijn frustraties niet op jou moet uitwerken, maar ik kan het niet helpen." Zegt hij zacht en dan slaag ik tilt. Meteen ga ik recht zitten op het bed en kijk hem serieus aan.

"Oh, fijn dat je het weer opmerkt, ga je er iets aan doen dan? Nee, dat dacht ik ook. En what the hell Stiles, je frustraties uitwerken is iedereen de dood in sturen of wat?!" Vraag ik hem serieus en vol ongeloof. Eerlijk wie doet nu zoiets?!

"Heather, je moet me begrijpe-"

"Je begrijpen?! HALLO?! Je doet al dagen alsof ik een stuk vuil ben en ervoor kon je niet stoppen met je zorgen te maken om me?! Serieus, wat is er veranderd? De persoon die ik nu mijn nicht moet noemen?! WAT HEEFT ZIJ TE MAKEN MET DE MANIER HOE JIJ TEGEN ME PRAAT?!" Vraag ik hem en ik werd steeds warmer vanbinnen van boosheid. Hij kan niet zomaar van me verwachten dat ik dit allemaal aanneem?! HET IS GENOEG GEWEEST!

"Heather, alsjeblieft doe kal-" 

"KALM STILES, WIL JIJ KALM?" En dan deed ik iets waarvan ik dacht dat ik het nooit zou doen. Grommen in iemand zijn gezicht. Ik merkte dat mijn ogen weer geel kleurden en dat mijn klauwen te voorschijn kwamen. Maar het was luid en opluchtend. Het deed me goed om zo eens alles uit te schreeuwen. 

Wanneer het grommen stopte en ik weer naar Stiles keek, schrok ik van mezelf. Dit ben ik niet... Dit kan ik niet zijn...

"Het spijt me..." Zei ik als ik weer mezelf was en nog voor ik een antwoord verwachtte ging ik de deur uit. Ik rende de trappen af en met een bonzend hart vertrok ik. 

"Ik moet hier weg..."

<<<>>>

A/N: AAAAGHHH WHAT HAVE I DONE?! Wat zal Heather nu gaan doen? Zou ze echt vertrekken en haar nieuwe familie en vrienden in de steek laten of blijft ze ongewild? 

Laat me aub weten wat je ervan vond ;)

PLUS!
Misschien had je het al door,maat seizoen 4 is bijna ten einde... Dat betekent dat dit boek ook een einde kent... Ik weet niet goed of ik een 3e boek zou maken of niet.. van het 5e seizoen dan.. dat weet ik nog niet zeker en of het dan in twee delen zou zijn of 1.. geen idee...

Probeer me te overtuigen en wie weet doe ik het wel 😉 vertel me jou ervaring bij dit boek 😉

someone_special