Changed || Teen Wolf || #2 ✔️

Hoofdstuk 15

We kwamen op het idee om ons te gaan verstoppen in de kluis van de familie Hale. Die dus ook alleen kan geopend worden door een familielid. Als we de ingang langs de kelder van de school hebben gevonden, wil ik direct de deur openen, maar Scott denkt iets anders waardoor ik me op de achtergrond houd.

"Malia, wil jij misschien is proberen?" Vraagt Scott en mijn ogen worden groot. Ik schik van zijn vraag, maar zeg niets. Malia is toch geen familie? Dat zou ik niet overleven..

"Alleen als jullie me vertellen wat jullie van me verborgen houden." Zegt Malia en ik word helemaal gek. Zou ze echt?

Scott en Stiles kijken elkaar vragend en schuldig aan.

"Ik sta op de lijst, is het niet?" Vraagt ze en het lijkt alsof Stiles opgelucht is.

"Ja?"

"Hoeveel?" Vraagt ze.

"4 miljoen." Zegt Scott snel.

"Goed, dan pakken ze jou en Kira eerst, want jullie zijn 25 en 6 miljoen waard." Zegt ze en doet de deur open en zonder problemen schuift de muur weg.

Als we binnenkomen, kijk ik meteen rond. Dit is ten slotte ook allemaal geschiedenis van mijn familie. Als ik rondkijk zie ik dat alles onder het stof hangt en dat er vele vreemde spullen zijn.

Wanneer ik genoeg heb van spinnenwebben en stof ga ik tegen een muur aan zitten. Ik zie dat Kira aan het ijsberen is en dat Scott er gewoontjes bij zit. Wanneer ik naar de andere kant op kijk voel ik een mes mijn hart doorboren voor de zoveelste keer. Daar ligt Malia in de armen van Stiles. Niet wat ik wilde, maar wat had ik kunnen verwachten?

"Ze zoeken naar ons." Zegt Scott en Stiles gaat bij hem staan.

Kira gaat bij Malia liggen en ik probeer naar de conversatie tussen Stiles en Scott te luisteren.

"We moeten het haar vertellen, van Peter." Zegt Scott en verbaasd luister ik verder. Wat heeft Peter hier mee te maken?

"Hij staat niet op de lijst. Dan heeft hij of heel veel geluk of hij is de Benefactor." Zegt Stiles en dan heb ik er genoeg van. Ik moet weten wat er aan de hand is.

"Wat is er hier aan de hand? Hoe kon Malia in hemelsnaam die deur hier openen?" Vraag ik hen als ik wat stiller praat, want Malia weet er blijkbaar niet van.

"Niets." Zegt Stiles, maar wanneer ik naar Scott kijk, krijg ik meteen een antwoord.

"Ze is de dochter van Peter..." Zegt hij en ik wil beginnen schreeuwen en roepen, maar dan houdt Stiles zijn hand voor mijn mond.

"Niet. Doen." Zegt hij zacht en langzaam en haalt dan zijn hand van mijn mond af.

"Waarom hebben jullie niets gezegd?" Vraag ik hen nog steeds in shock.

"Omdat je exact zo zou reageren." Zei Stiles en mijn mond valt automatisch open van verbazing.

"Dankjewel Stiles, dat is net wat ik nodig had. Het mens dat je niet kan uitstaan blijkt familie te zijn en op het moment dat ik dacht dat je toch eens vriendelijk kon zijn, heb je me weer het tegendeel bewezen. Thanks..." Zeg ik kwaad, maar niet al te luid en loop van hen weg.

Niet veel later hoor ik de muur schuiven en merk ik dan Stiles naar boven gaat kijken.

Waarom is alles zo ingewikkeld? Waarom voelt het alsof je wereld net weer een beetje licht geeft en dan weer helemaal moet instorten alsof het nooit beter is geweest? Waarom kan Stiles nu niet gewoon verdwijnen? Dan hoef ik hem niet constant te zien. Dan hoef ik niet telkens aan hem te denken en dan word ik niet steeds geconfronteerd dat hij en Malia iets hebben.

Kon ik maar gewoon die twee maanden terugdraaien. Dan had ik hem gebeld na die kus, dan had ik hem gesproken, dan had Scott me ook kunnen helpen trainen, dan had ik Malia al eerder ontmoet en had ik misschien niet zo'n hekel aan haar... Misschien was ik dan diegene die in Stiles zijn armen zou liggen...

ALS ALS ALS?! Ughh

Dan hoor ik gemompel en merk ik pas dat ik al een hele tijd mijn ogen dicht had. Als ik ze weer wil openen, zie ik weer wazig met zwarte vlekken voor mijn gezicht.

"Scott, ik zie niets!" Hoor ik Malia in paniek zeggen en dan zie ik half dat ook Kira naar iets zoekt op de grond alsof ze het niet ziet.

"Scott, wat moeten we nu doen?" Vraag ik hem als ik mijn ogen weer sluit om zo geen gekke dingen uit te halen.

Hij antwoord niet en verder hoor ik ook geen geluid meer. De stemmen van de leerlingen boven lijken te vervagen. Het constante geluid van voetstappen boven ons lijkt ook gestopt te zijn. Alles lijkt stil te staan, alles behalve de tijd. Hoe langer we hier zitten hoe erger het wordt...

<<<>>>

A/N: Zo weer een nieuw hoofdstukje! Misschien is het wel eens leuk om te raden wat er zou kunnen gebeuren in het volgende hoofdstuk? Wie weet hebben jullie zelfs nog betere ideeën als ik? Wie weet?

someone_special