Ang Dakilang EX (ongoing series)

Chapter 3

AKIRA’S POV:

You’ve got that smile

That only heaven can make

And I pray to God everyday

That you keep that smile

Next to you by Chris Brown. Kinakanta ko na mag isa. Haay….

Siguro napansin niyo, na baka eto nga ang themesong namin.

Well, hindi ko naman sinasabing themesong talaga. Yun lang talaga ang favorite kong kanta. Yun kasi ang palagin niyang kinakanta sa akin. Parang yun na ang hymn ng buhay ko.

The memories.

The pain.

They keep on coming back to me. Ang dakila kong boyfriend.

Ay mali.

EX pala.

Ang dakila kong ex. Ano kayang nangyari sa kanya? Bat naging perfect to miserable kaming dalawa? Ni hindi ko man lang alam ang dahilan. It makes me cry more and more :”(

OK, sige. Para si inyo, sasabihin ko ang totoong nangyari.

We were the perfect couple. Well, next to perfect. We never fight. We never get mad with each other and we loved each other more than anything in this world.

Until one time, nagkaroon kami ng konting tampuhan.

I went to the bar and got drunk.

I danced like the world was gonna end then I suddenly bumped into a guy.

I danced with him and he kissed me. He fucking kissed me! Nagulat ako at sinampal ko siya. Then biglang may sumuntok dun sa lalaki.

Si Marion pala.

I was so dumbfounded. Ang tanga ko.

Ang tanga ko.

Ang tanga ko.

ANG TANGA TANGA TANGA KO!

Then Marion left. Not a single word from him after that night. I texted him and I called him a hundred times but he didn’t respond.

One day, I saw him and explained everything. I hugged him tight pero tinulak niya ako palayo.

Tuluyan akong umiyak sa harapan niya and asked him what’s wrong. He won’t answer me. Nagwala ako sa harapan niya dahil di ko na kaya yung feeling ko nun.

Then bigla siyang nagsalita. Finally! Pero nagulat ako sa sinabi niya

“I don’t love you anymore. I’m seeing someone else”

Nashock ako. Hindi ko alam kung iiyak ako nung time nay un o magagalit. Magkahalo yung mga emotions ko nung araw na yun. Para akong tinataga ng sandamakmak ng kutsilyo pero hindi mamatay-matay.

Natauhan ako. Namanhid ako. Pagkatapos niya yung sinabi, din a ako nagsalita pa dahil alam kong mas sasakit pa pag pinagpatuloy ko pa.

Unti-unti akong lumayo at naglakad. Tialikuran ko siya kasabay ng pagpatak ng mga luha ko. Sobrang sakit. Hinding hindi ko makakalimutan yung pangyayaring yun.

Mula ng araw na yun, sinumpa ko na siya.

“Pagsisisihan mo tong ginawa mo sa akin Marion! I hate you! I hate you!”

Yan ang paulit-ulit kong sinabi sa sarili ko nun.

“Akira! Kain na! Halika na oh!”

Ay fck! Andyan na pala si lolo. Umiiyak nanaman pala ako.

Nagmamadali akong nagpunas ng muka pero halata parin sa mga mata ko na umiyak ako.

Nakakainis talaga. I swear. Papatayin ko si first love. >(

Joke! Di ko naman kayang pumatay dahil mahal ko parin yng tao. All this time, mahal ko parin siya. Ouch! I miss him ;( 

Ishasa's note: 

Vote at Comment please! xP 

Pag inumpisahan niyong basahin, ituloy niyo naman po sana. Pwede? -___- 

Nyways, Salamat! Short talaga tong mga chapters na 'to. Pero mahaba na pag nagtagal ka kahit papano sa pagbabasa :)