Ang Dakilang EX (ongoing series)

Chapter 11

Author's note:

 I'm sorry dahil matagal akong hindi nakapag update. 

Nabasag kasi ng taong mahal ko ang puso ko.

At ngayong wala na siya, ipagpapatuloy kong mabuhay at maging masaya.

2 days to go, birthday ko na! :D 

Enjoy reading guys! 

Comment at vote lang. 

Suggestion and messages sa message board. 

Salamat! ^^ 

---------------------------

3 hours na ang lumipas. Di pa nagigisng si Deya. Nako naman. Naiiyak parin talaga ako at nanghihina. Di ako mapakali. 

Maya-maya, dumating ang beats.  And siyempre, andun si Rick. 

"Anong nangyari kay deya? Ok lang ba siya? Please tell me she's ok! Asan siya? Pupuntahan ko siya. please! "

Nandilim paningin ko.  Agad kong pinuntahan si Rick.  Sinampal.  Sinabayan ko ng flying kick.  Dumugo muka niya.  Pero di siya lumaban. 

"ang kapal ng muka mong magpakita dito! Ikaw ang dahilan kung bakita nakaratay si Deya dito ngayon! Wala kang karapatan lapitan siya! Wala ka ring karapatang magpakita pa dito! Mahiya ka naman! "

"Kiya tama na. Kumalma ka. Please."

Dali-dali akong pinakalma ni Justin. Pero di ko napagilang umiyak. Niyakap ko siya, ng biglang nagsalita si Rick. 

"Kiya. I'm sorry. Alam kong mali ang ginawa ko. At wala akong sapat na dahilan para sakatan si Deya. But i love her so much. Kung masakit para sa kanya, mas masakit para sakin. I'll explain everything. Just please let me see her. Please!"

Umiiyak na si Rick. Nasasakaktan siya. Naawa na din ako. Kaya nilapitan ko siya't niyakap. 

"Alam kong alam mo kung anong nangyari samin ng ex ko. May pagkakapareho tayo ng situation. Na-overcome ko yun. But si deya, di niya kinaya. I don't want my bestfriend hurt rick. please"

"I know. I'm wrong. I'm sorry. It's just that, my ex. She's sick. She wanted me to leave her. Umayaw ako. swear. peroo"

"What? Rick tell me. "

"Hindi siya magpapagamot pag di ko ginawa yun. And I don't want her to die because of me. "

"Hindi parin yun sapat na dahilan Rick. "

"I know. Kaya di ako pumayag. Kaya ako andito ngayon. Pupunta sana ako kanina sa bahay nila para makipag ayos, but I heard what happened kaya nagmadali ako pumunta ditio. Di ko na alam gagawin ko Kiya " sabi niya habang umiiyak. 

Naawa na ako kay Rick. Ang gulo ng sitwasyon, but one thing i know, she really loves deya. At kuntento na ako dun. 

"Fine. papatawarin kita ngayon, pero di ka dapat sakin mag explain. Kay Deya,"

"I will. Kaya ako nandito. Kiya, i'm sorry. sana ma-forgive mo ako. at matulungang maibalik si Deya sakin."

Sure."

"Isang bagay pa pala..."

"Ano yun?"

"Wag ka na mag taekwondo class ok? MAagpakababae ka na lang. Nakakatakot ka sumipa. Baka mabasag mo pa ulo ko. ahaha"

"Che! Pag inulit mo pa yun, talagang gagawin ko sinabi mo." sabay belat ko.

" Ahaha yes ma'am"

Niyakap niya naman ako. Natuwa ako. Gumaan pakiramdam ko kahit papano. Sana maayos na lahat. Pero gusto ko parin malaman yung dahilan, at kung sino man yung babaeng yun. 

"Mga ma'am, sir, gising na po yung pasyente"

 Biglang sumulpot yung nurse galing kung saan. Natuwa kami kaya nagmadali kaming pumasok sa kwarto ni Deya. 

Niyakap ko agad siya tapos umiyak. 

"Wag mo ng uulitin yun aa! Malilintikan ka sakin! Sabihin mo na lang sakin kung gusto mo uminom. Pero wag kang magpapakamatay! Di biro yun Andrea Delos Reyes!"

Sorry best. Wag ka mag alala, di na mauulit. I'll  be good. swear."

"Baby."

Biglang umeksena si Rick.

Tumahimik ang lahat. Nginitian na lang ni Deya ang kuya niya at kaming lahat, kaya umalis na kami ng kwarto para makapag usap sila.

I decided to get coffee dahil mag ha-hating gabi na din naman yun. Pero bago pa ako makarating ng canteen, andyan na si Justin. May dalang kape para sa aming lahat. 

"Oh, inom ka muna. Lamlam na ng mata mo ee"

"Ahaha. Oo nga ee. thanks Jus."

Naglakad muna kami ni Justin sa may garden ng hospital. Tahimik lang kami, mahangin kasi kaya ine-enjoy na lang namin yung hangin. But biglang nagsalita si Justin.

" Kiya, what is love?"

" Ha?"

"What is love?"

"Complicated ee. Para sayo ba, what is love?"

"Kung ano man ang nararamdaman ko ngayon, eto na yung love para sakin. Akira Saavedra, i'm happy with you. I never felt anything like this before, EVER. Not even with sabrina. Kiya, i think you're the one"

Speechless ako. 

Natulala lang ako.

MyGod! Eto na yun. Handa na kaya akong umibig ulet? HEart, magsalita ka naman. This is it! 

"Justin. Ilikeyou. Ewanko kung anong tawag dito, pero feeling ko, pagmamahal na nga. Sumaya ako nung dumating ka sa buhay ko. Kaya maybe, we can give this a chance. Let's try. ok?"

Bago pa siya makapag salita, hinawakan ko ang kamay niya at niayakap siya. Sigurado ako sa nararamdaman ko, mahal ko si Justin. Oras na siguro to para magmahal na ule, at wag ng umasa sa pagbabalik ng lalaking alam kong wala na. 

Nakarating kami sa loob ng hospital, natigil kami, Tinitigan ako Justin, yung titig na yun, he reminded me of Marion again. Pero nakalimutan ko din.  Nakatitig lang kami si isa't isa, hanggang sa naglapit na muka naming dalawa.  Hahalikan na nya ako........ OMG! 

"AAAAAAAAAAAHHHHHH!!!!!!!!" OMG! Ano yun?! Sayang yung moment oh! Pft! 

"Akira, iloveyou"

"Iloveyou too"

Ngumiti na lang kaming dalawa, at magkahawak kamay na bumalik sa taas.

Yung babaeng sumigaw, nakakainis! Ahaha. Pero di ko na ininda. Basta ang alam ko, si Justin na ang bagong nagpapatibik ng puso ko. 

NAkakalimutan ko na si ex. 

Masaya na ako. 

Sana magtuloy-tuloy to.