My life

**10**

"Goeiemorgen!" roep ik terwijl ik de deur open zwaai en de keuken binnenloop. "Goeiemorgen Anne, zozo! Aangekleed en wel!" zegt oma vrolijk. "Wil je een lekker stukje suikerbrood?" "Ja, thanks!" zeg ik. "Wablief? Is dat de nieuwste jeugdpraat?" Ik schiet in de lach en oma ook. "Nee, dat is gewoon Engels." Zeg ik terug. "Och ja, tuurlijk, wist ik wel hoor!" zegt oma. "Tuurlijk oma!" Haha.

"Mogeeee! Wat is hier zo grappig?" "Hey opa! Niks hoor!" grinnik ik.

Mij eten is op en dus ga ik even piano spelen. Ik speel lekker vrolijk, als er zo ineens op de deur wordt geklopt. "Ja?" roept oma. Daar staat Michiel. Hij huilt heel hard. Ik stop met piano spelen en kijk verbaasd naar hem. "Michiel, kind, wat is er aan de hand?" vraagt oma bezorgt. Hij kan niet antwoorden, dus drukt oma hem tegen zich aan. Hij begint nog harder te huilen. Oma probeert hem te troosten. Na 10 minuten wordt hij eindelijk weer een beetje rustiger. Ik ben nog steeds verbaasd. Opa, oma, Michiel en ik gaan op zitten. Oma en ik zitten naast Michiel, en opa zit in zijn grote stoel. "Vertel eens" zegt oma, "Wat is er nou allemaal aan de hand?" Michiel slikt. "Nou..."zegt hij en hij bijt op zijn lip. Voor ik bewust ben van wat ik doe, pak ik zijn hand, en zeg zacht: "Vertel maar hoor." Hij schrikt eerst een beetje, maar dan begint hij te vertellen. "Nou kijk. Ik zie papa bijna nooit, dus ik dacht vanochtend: laat ik hem eens ontbijt op bed brengen. Dat vind hij vast wel leuk. Dus deed ik dat. 2 broodjes met zijn lievelingsbeleg, ham en pindakaas. Toen ging ik dat dus brengen. Papa sliep nog en toen maakte ik hem wakker. Toen zei ik dat ik ontbijt op bed had gemaakt, dus papa ging rechtop zitten, maar hij was wel een beetje chagrijnig. Toen wilde ik het aangeven, alleen toen liet ik eerst het bord kapot vallen op de grond en toen gooide ik ook nog zijn beker chocolademelk op zijn bed en toen werd hij boos." Michiel slikt. "En toen?" vraag ik. "Hij was gewoon boos." "Maar wat deed hij dan?" Anders komt hij hier toch niet zomaar huilend binnen? Of ben ik nou gek? "Toen sprong hij uit bed, pakte mijn arm en sleepte me naar de hoek van zijn slaapkamer. Daar begon hij me uit te schelden met kluns, domme sukkel, schande voor de familie en dat soort dingen. En hij sloeg me zelfs 2 keer!" Michiel begint weer te huilen en ik sloeg een arm om hem heen. Daarna begin ik tegen opa en oma te vertellen wat er vrijdag was gebeurd bij het 'klassenfeest' om het zo maar te noemen. Als ik daarmee klaar ben, zeg ik: "Ik moet even iemand bellen. Tot zo!" en ik loop rustig naar de gang. Ik zocht mevrouw Smit op in mijn contacten. Ik heb haar in mijn contacten vanwege Mirthe. Als er wat aan de hand zou zijn. De telefoon gaat langzaam over. Neem nou op! Dacht ik in mezelf. "Met Janita Smit." Eindelijk! "Met Anne de Boer. Ik wil u even spreken over Michiel en z'n vader." Snel vertelde ik dat Michiel hier huilend was binnengestormd en waarom. "Wilt u nu nog naar zijn vader toegaan en met hem praten? Het is noodzakelijk. En ook even zeggen dat Michiel hier is." Het was even stil. "Ja, doe ik. Ik trek nu mijn jas aan. En dinsdag heb ik oudergesprekken met zijn vader en met hem, dus dan bespreek ik het ook. En ik ga ook nog even praten met zijn moeder. Bedankt voor het bellen, je hoort nog van me! Doei!" En ze had opgehangen. Tevreden loop ik de kamer weer in. "Wie belde je?" vraag Michiel. "O, gewoon iemand." Zeg ik een beetje onverschillig terug. Gelukkig vraagt hij niet door!

Op tv is een groot circus. Zo super knap! Met vet grappige clowns, en acrobaten!

Opeens zegt opa: "Zullen we vanavond eens naar de bios gaan? Eventjes er lekker tussenuit. Heerlijk toch?" Michiel kijkt meteen wat vrolijker. "Ja!" roepen we tegelijk, en we gaan na het circus meteen kijken welke films er draaien.

*****

We zijn eerst met z'n vieren uit eten geweest bij de chinees. Lopend buffet. Vet lekker! En nu staan we bij de bioscoop. We hebben net kaartjes gekocht en nu zitten we in de bios. Plots zegt Michiel tegen opa en oma: "Zouden jullie morgen ook een beetje mijn opa en oma willen zijn bij de schoolfamiliedag?" en hij kijkt verlegen naar de grond. "Tuurlijk Michiel. We kennen je nu al zo lang dat je een soort halve kleinzoon voor ons bent! Komt je zusje ook?"

Michiel knikt, en hij kijkt gelukkig voor zich uit. Dan gaan de lichten uit. De film begint.

*****

Het is half 9. We lopen de bioscoop uit. "Dit was echt een vet leuke film! Bedankt dat ik mee mocht, opa en oma!" Opa glimlacht vriendelijk naar hem. "Graag gedaan hoor. Zullen we je ook maar thuis afzetten?" zegt oma. Michiel knikt, maar hij kijkt wel een beetje bezorgd. Of bang. Ik weet niet hoe ik het moet noemen.

"Doei Michiel! Tot morgen!" roep ik naar Michiel. "Jo! Tomorrow!" roept Michiel terug. "Kijk, dat is de Michiel die ik ken." Zegt oma lachend, en daar ben ik het helemaal mee eens.

Dan gaat mijn telefoon. Het is mevrouw Smit! Ik neem op. "Met Anne." "Hoi Anne, met mevrouw Smit. Is Michiel nog bij jullie?" "Nee." Antwoord ik. "Hij is net weg."

"Oke, mooi. Ik ga je even vertellen wat er nu gaat gebeuren enzo. Heb je even?" "Ja hoor!" zeg ik, en ik zet mijn mobiel op luidspreker, zodat opa en oma ook mee kunnen luisteren.

"Ik heb met Michiels vader gepraat en hij heeft ook spijt van wat hij heeft gedaan. En hij vond eigenlijk ook wel dat hij teveel werkte, maar hij wist niet dat Michiel daar zoveel last van had. Sarah vindt het ook niet heel leuk, vertelde ze mij, maar zij speelt ook nog wel veel met Bella, die oppas ofzo is dat toch?"

"Ja."

"Nou kijk, en als verassing komt Michiels vader morgen wèl. Als we aan het gymmen zijn. En zelfs zijn moeder komt! Ik denk dat hij dat wel heel leuk gaat vinden."

"Echt?! Super!! Ontzettend bedankt mevrouw!!"

"Oja, Anne? Michiels vader wilde je nog heel erg bedanken dat je hem zo goed helpt. Nou ja, tot morgen!" zegt mevrouw Smit

Ik glunder. "Tot morgen!" zeg ik terug en dan hang ik op. "Yes! Gelukt!!"