One Against Five (One Direction Dutch Fanfiction)

Hel op aarde

En ik stond oog in oog met een woedende Lou.

"Ow there you are, little girl!" zei hij heel sarcastisch.

"Hey Louis..." zei ik ,en keek naar de grond.

"Come with me, now!" zei hij.

En hij pakte me vast bij mijn schouder en trok me de winkel uit. Toen we buiten waren liet hij me los en trok me mee in de richting van een steegje.

Toen duwde hij me tegen de muur aan.

"What are you doing?!" riep hij. "You know that you can't escape so easily!!"

"Shut up..." zei ik, en keek naar de grond.

"No, you need to shut up bitch!" schreeuwde hij in mijn oor.

Maar ik bleef naar de grond staren.

"Look me into my eyes." zei hij.

Maar ik keek niet op.

Toen pakte hij mijn gezicht vast.

"I said look me into my eyes!" riep hij.

"I don't want too..." zei ik beschaamt.

"Shut up, little girl!"

Ik keek omhoog, en zag Louis met woedende ogen vlak bij me staan. Ik keek om me heen, maar ik kon geen kant meer op.

"Don't ever, just walk away from me again! Show me some respect!" schreeuwde Lou weer.

En opeens stond hij met zijn vuist op mij gericht. Ik keek met doods angst naar hem, maar hij bleef woedend.

"I-I am s-sorry!" zei ik snel.

Maar het was al te laat. Voordat ik het wist sloeg Louis me vol op mijn gezicht. En ik stortte in elkaar en viel op de grond.

Ik greep naar mijn wang, en voelde bloed stromen vanaf mijn jukbenen. En ik begon te huilen.

Mijn tranen brandde op de wond.

Ik lag in elkaar gedoken op de grond, en hoorde Louis lachen.

Ik wist niet dat iemand zo gemeen kon zijn.

"Come on girl! Stand up, now!" riep hij.

Maar ik bewoog niet.

Ineens voelde ik een hand mijn arm grijpen, en al snel stond ik weer recht op. Ik keek naar de grond, tot ik door elkaar werd geschud door Louis.

"Stop crying! You little kid!"

"Leave me alone... Please!" zei ik.

Maar al snel werd ik mee getrokken door Louis. Nadat we de steeg uitliepen zag ik de jongens aan het einde van de straat.

"I have her! Now let's get out of here!" zei hij, en duwde me weer mee.

We liepen met zijn alle weer terug naar het huisje, in doodse stilte.

Louis bracht me terug naar een kamer, het was anders dan de vorige. Deze leek meer op een hotel kamer, alles was netjes ingericht. Er stond een groot tweepersoonsbed in het midden, met daarnaast een bank en een tv, aan de andere kant van de kamer zag ik de deur van de badkamer, en er stond ook een grote inloop kast.

"Have fun in here." zei Louis. "This time you aren't gonna leave, right?"

"No..." zei ik.

"Fine." zei hij, en liet me alleen achter in de kamer.

Ik rende meteen naar de keuken, opzoek naar wat eten. Ik zag in de koelkast twee flesjes water, een chocolade reep, drie broodjes, en een pak yoghurt.

Nou ja, hier moet ik het voorlopig maar doen.

Ik pakte twee broodjes en liep naar het bed. Ik zakte uit een en begon te eten. Daarna zette ik de tv aan en probeerde te ontspannen.

Na een tijdje werd ik er op de deur geklopt, en ik keek op van de tv.

Ik hoorde iemand de deur van het slot halen. En binnen een paar tellen stond Liam in de deur opening.

"Hi Tessa." zei hij, en deed de deur achter zich dicht.

"Hello Liam." zei ik, en ging recht op zitten op mijn bed.

Liam kwam vlakbij me zitten.

Ik keek in zijn donker bruine ogen. Ze waren zo mooi, zo diep bruin en ze zagen er zo bezorgd uit.

"What happened to you?" vroeg Liam ineens.

"Euuhm, why?" vroeg ik.

"Because you look, horrible... There's blood all over your cheek."

Ik stond meteen op en liep naar de badkamer. Ik keek in de spiegel, en schrok.

Liam had gelijk, mijn wang zat helemaal onder het opgedroogde bloed, en mijn linker jukbeen was heel dik. Ook zat er allemaal zwart om mijn ogen van het uitgelopen mascara.

Ik draaide de kraan open om mijn gezicht te wassen.

Toen ik weer opkeek in de spiegel zag ik Liam achter me staan. Ik pakte een handdoek om mijn gezicht droog te maken.

Toen voelde ik een hand op mijn schouder. Ik keek achter me, en zag Liam dichtbij me staan.

"Who did this too you?" vroeg hij bezorgd.

"Why do you care?!" zei ik boos.

"Maybe you don't like us, but that doesn't mean I don't care about you."

Misschien zijn ze toch wel wat aardiger dan dat ik dacht. Nou ja, alleen Liam dan. Ik heb een hekel aan Lou.

"Who did this too you?" vroeg hij weer.

"Louis." zie ik, en keek naar de grond.

"When..?"

"When he find me..." zei ik. "But please, don't tell him I said this too you!"

"Why?" vroeg hij.

"I don't wanna get in more trouble..."

"Okay."

"Liam, come back!" werd er opeens geschreeuwd van uit een andere kamer.

"Okay Harry!" riep Liam. "Tess, stay here... don't leave us again." fluisterde hij in mijn oor.

Hij liep de kamer uit, en deed de deur achter zich dicht.

Ik keek weer in de spiegel, en kon het gewoon niet geloven. Ik was ontvoerd door de vijf jongens die ik haat. En nu word ik ook nog door een van hun in elkaar geslagen.

Ik liep weer uit de badkamer, en zag een groot raam, dus ik liep daar heen.

Ik keek naar buiten.

Deze keer zat ik op iets van de derde verdieping, geen mogelijkheid om te ontsnappen dus. Voor de rest zag ik alleen een klein boeren dorpje met bijna niemand op straat, en omringt door weilanden. Voor de rest zag ik echt helemaal niets.

Dus een perfecte plek voor vijf wereld beroemde jongens om zich te verstoppen voor de paparazzi. En een onmogelijke plek om te ontsnappen als een klein meisje zoals ik...