One Against Five (One Direction Dutch Fanfiction)

Daddy Direction

Liam stond op en zette een stap achteruit. Ik greep mijn kans en ik stond ook op en probeerde weer weg te rennen.

Maar Liam hield me tegen. Hij greep me vast van achteren.

"Where do you think you are going to?" zei hij.

"Back home! Leave me alone!" schreeuwde ik en probeerde weer los te komen.

"Tessa, calm down!"

"Noway!"

Liam bleef stil maar hield me nog steeds stevig vast.

"I'm gonna help you." zei hij.

Ik stopte met tegen stribbelen en stond dood stil.

"What?" zei ik.

"Tessa, I'm gonna help you. I'm gonna bring you home."

Liam liet me los, maar in plaats van weer weg rennen draaide ik me om en keek hem aan.

"Why that?"

"I know that you miss home."

"...yes I do."

"So I'm gonna help you."

"Thanks Liam."

"It's okay. Now come with me."

Liam liep recht door op de weg weer van het dorpje af.

"Where are we going to?" vroeg ik en liep achter hem aan.

"We are going to the rest of the boys."

"Wait, I was running in this way."

"Haha, yes you were running back home."

"...okay. But why are we going back? They are gonna notice that you are trying to help me."

"Don't worry. I already thought about that."

Liam en ik liepen samen over de weg richting een ander dorpje. We liepen ongeveer een half uur zwijgend. Maar toen we weer terug in het dorpje kwamen stond Liam stil.

"What's your plan?" vroeg ik.

"Tessa, you need to hide around that corner. I'm going back home and pick up the car. I will say to the boys that I'm going to see the sea, alone. And when they let me go I will pick you up on the place where you are hiding. Okay?"

"Okay."

"See ya right there." Liam wees een steegje aan en ik knikte.

"Bye." zei ik.

"Bye."

Liam liep de hoek om en ik ging naar het steegje.

Ik kan het echt niet geloven dat Liam me weer terug naar huis gaat brengen. Yes! Ik kan niet wachten om weer thuis te komen, en gewoon weer naar school te gaan. Met al mijn vriendinnen, en familie.

Ik leunde tegen de muur aan en verdween in mijn fantasie.

Totdat ik opeens Niall zag lopen met Zoë. Ik verstopte me en bleef dood stil.

"I think we're lost Nialler." zei Zoë.

"No we aren't. Look I still can see my home." zei Niall.

"But do you know where we need to go?"

"...no."

"We are lost Niall."

Ze kwamen steeds dichter bij, en ik hield me adem in zodat ze me niet zouden op merken.

"How hard can it be to find a restaurant?" zei Niall weer.

"Why are we even going to a restaurant?"