the man who can't be moved » jjk x pjm (jikook)

tmwcbm • chapter 3

'Cause if one day you wake up and find that you're missing me...

~*~

JIMIN

“Jungkook-ah! Hahaha--- tama na kasi--- Hahaha. Oy tama na kasi!” sabi ko habang kinikiliti nya ako.

Ang kulit talaga nito.

“Yah. Nah. Unless you call me babe.” kumindat pa siya habang sinasabi yun.

“La? Ayoko nga---Hahahahaha. Tama na hahaha!” tuloy pa rin siya sa pagkiliti sa bewang ko.

“Call me babe first. Haha!” ang lakas talaga ng topak nitong ilong na to.

“Babe!” sigaw ko.

Tumigil siya at tumingin sa kin ng nakakaloko.

“Haha. I love you Jiminnie~” niyakap niya ko sa likod at pinatong ang baba niya sa balikat ko.

“I love you too, Jungkookie~” sagot ko.

“Jimin-ah...” tawag niya sakin.

“Hmm?” sagot ko at hinarap niya ako sakanya.

“I want to be with you forever. I love you more than myself. You are my life and you are my everything.” pagkatapos niyang sabihin yun ay tuluyan ng nagdikit ang mga labi namin.

Kasabay ng pagsabog ng fireworks sa puso ko. Mahal na mahal ko ang lalaking to.

Mahal na mahal kita, Jungkook at hinding-hindi ako magsasawang mahalin ka kahit pa umabot hanggang habangbuhay.

JUNGKOOK

Lumabas ako ng bahay para magtapon ng basura.

Nakita ko nanaman yung lalaking kasama ni Jimin nung umuwi ako nung isang araw.

Nagdodoorbell siya at halata mo sa mukha niya na masaya siya. May dala siyang roses. At alam ko na kung para kanino yun.

Bumukas na ang gate nila at doon, lumabas na siya. Lumabas na si Jimin.

Inabot ng lalaki sa kanya ang mga rosas na dala-dala ng lalaki.

Bakas sa mukha ni Jimin na masaya siya.

Na dapat ako ang may dahilan.

Na dapat ako ang may gawa.

May parang tumutusok nanaman sa puso ko.

Naunang pumasok ang lalaki bago si Jimin.

Isasara na niya ang gate ng bahay nila ng tumingin siya sa may direksyon ko.

At sa pangalawang beses,

Nagtama nanaman ang paningin namin.

Hindi tulad kagabi na sinara niya agad ang bintana niya, ngayon ay para siyang nanigas sa kinatatayuan niya.

May bigla nalang tumulong luha sa mata ko at ako na ang umiwas ng tingin tsaka ko pinunasan ang luha ko at pumasok na ako sa loob ng bahay namin.

Dumiretso ako sa kwarto ko at doon na tuluyang lumabas lahat ng luha ko.

“Wala na ba talagang pag-asa, Jimin?”

~*~
A6UST_D
date updated: 160821