Time's POV
Grabeh..
.
Tumagal ng ilang buwan na halos lagi kaming magkasama ni Rizette.
Ni hindi ko magawang sabihin sa kanya na hindi talaga interesado sa mga malalanding aso.
.
Hindi na ko nakakasabay sa pag-uwi kila Chim...
Tsaka Velvet.
.;
Aray.
.
Ang sakit talaga...
Parang may butas tong puso ko oh.!
.
Nakakainis.! Sobra.! Napakatanga ko diba?!
.
.
Hindi ko na nakakasama yung dalawa. Lagi nalang si Rizette.
Dun ko napatunayan kung gaano kawalang-kwentang tao itong si Rizette. Porket anak ng may-ari ng school, akala mo kung sino.
Lahat ng gusto, nakukuha nya.
.
Pano nalang kung sabihin kong nagkamali ako at hindi ko sya gusto?
Edi napatalsik ako sa school na toh..
At mas masakit, pano kung malaman nyang si Velvet ang....
Mahal ko...
.
.
Baka mapahamak siya.
Ayoko.
Ayoko ng mag isip.
Bahala na.
.
.
---------------------------------
Hindi na ko masyadong maagang pumapasok sa school. Madalas nga nale-late ako eh.
Pano, wala ng dahilan.. Hindi na ko nagsusulat sa locker..
At nandidiri ako kapag naaalala ko yun.
.
Hindi pala si Velvet yung kasulatan ko..
Ang laki kong tanga.!
.
.
.
.
-------------------------------
Lunch break.
Pero parang ayoko paring magkwento.
Parang ayoko na ngang mabuhay eh.
Kasi, hindi ko na talaga alam ang gagawin ko...
.
.
Tumayo na ko mula sa desk.
Maya-maya, darating na sa room si Rizette para sabay kaming mag lunch.
.
Nakakaasar na,,
.
Nagbuntong hininga ako.
Malalim.
.
Isang malalim na buntong hininga, para kahit sandali, maibuhos ko lahat ng nararamdaman ko.
BINABASA MO ANG
Doll house
Teen FictionVelvet's life has been tragic ever since her parents died. She thinks nobody cares, and nothing matters anymore. But what if there's someone who really does, but she's just too numb to feel it? And what if that someone is also too foolish to admit i...
