Impossible |Dutch|

Isa

Het namenrondje begint en Isa is nu al bang. Waarom moeten ze ook alles van haar weten? Kan de leraar niet gewoon een NORMALE les beginnen. Een zucht rolt over haar lippen en ze begint naar de leerkracht te luisteren. 'Ik ben Mike, ik ben 26 jaar. Ik heb mijn hele leven nog maar één vriendin gehad.' De klas begon zachtjes een beetje te lachen. Isa kijkt de leerkracht aan hij ziet er eigenlijk echt goed uit. Snel schud ze haar hoofd en kijkt gewoon weer terug naar meneer Collins. Isa ziet lichte paniek in zijn ogen en vraagt zich af waarom? Voor dat er verdere vragen in haar hoofd rond kunnen spoken begint meneer Collins weer te praten. ' Verder heb ik natuurlijk ook hobby's, ik hou heel veel van tekenen, en jullie raden het al, ook van wiskunde. Ik heb een hond en hij heet Rufus.' Isa houd enorm veel van honden en begint na te denken over hoe de hond eruit ziet. Een golden retvriever of? 'We gaan het rijtje af. Begin jij maar eerst', zegt een stem voor haar. Het zweet breekt haar al een beetje uit. Wat als Isa moet. Snapt niemand dan dat ze het echt niet wil?

Gelukkig hoeft ze niet als eerste. 'Oke dan, mijn naam is Alex. Ik hou van jongens.' hij knipoogde even naar een paar meisjes waaronder Isa,' ik houd ook veel van basketballen en uitgaan met vrienden', Alex haalde zijn schouders op en keek de leerkracht, meneer Collins, recht aan. Na een paar mensen is Brooke aan de beurt. Bij haar hoeft Isa niet echt opletten en ze kijkt maar een beetje naar haar handen. Nerveus begint ze met haar vingers te spelen. Als ze ogen op haar voelt branden kijkt ze snel op maar ze ziet niemand naar haar kijken. Ze let weer op en hoort dat er net een meisje klaar is met praten. Nu kijken ze allemaal naar Isa en ze raakt in paniek. Michelle pakt haar hand vast maar Isa haar ademhaling word onregelmatiger met de seconden die verstrijken. Ze voelt ook tranen in haar ogen opwellen en wil niets zeggen,maar het moest. Dat wist ze. Anders is ze zo een stille kleuter die niks durft... Ze begint heel snel en zacht te praten. Er komt geluid uit haar mond. Goed genoeg dus. 'Ik ben Isa Rollings, ik hou van klassieke muziek. Mijn hobby's zijn paardrijden en tennis en ik ben 18 jaar.' Zegt ze en ze haalt opgelucht adem. Het is Isa gelukt om iets te zeggen. Grenzen verlegd dus, denkt Isa en ze doet haar ogen even dicht. 'Goed gedaan Isa.' Zegt Michelle en ze glimlacht lief.

De rest van de les verloopt rustig. Isa's ogen worden de hele tijd naar meneer Collins getrokken alsof hij een magneet is, wel van vlees en bloed. Wat is er toch mis met me? Waarom heeft hij zo'n invloed op me? Hij is een LEERKRACHT Isa, een leerkracht en jij bent een leerling. Terwijl ze dat dacht keek ze naar de tafel voor haar. De leraar haalde Isa weer uit haar gedachten 'Ik moet even een telefoontje plegen, gaan jullie maar even op je mobiel. Geen foto's in de klas maken.' Zei hij vermoeid en strompelde de klas uit. Wat zou er met hem zijn? Isa wat is er toch aan de hand met je? dacht ze en ze telde even tot tien. Na vijf minuten kwam meneer Collins terug en sleepte zich weer in de bureau stoel. Ze wist niet wat er was, maar Isa had het vaak door als mensen pijn hadden, en dat leek nu zo te zijn. 'Jullie mogen eerder de klas uit.' De ademhaling van meneer Collins ging snel en ze hoorde dat hij met moeite de woorden wist uit te spreken, Isa werd vrij bezorgd door zijn stemgeluid. Het klinkt echt niet goed.

Isa zucht, ze was nog maar alleen in het lokaal. Omdat Isa al haar boeken uit haar tas had gehaald moest ze alles er ook weer in doen. Als ze bijna klaar is hoort ze meneer Collins nog iets zeggen 'Isa onze afspraak word verzet naar vrijdag als je het niet erg vindt?' Ze keek hem sprakeloos aan en slikte even moeilijk. Wat wil hij van haar? Isa haalde diep adem en keek hem nog altijd met grote ogen aan. Ze dacht even na en knikte verlegen en zo snel als ze kon sprintte ze het lokaal uit. Hij is dus blijkbaar de schoolpsycholoog? Dit gaat nog leuk worden, Isa slaakte een zucht. Hij maakt haar nu al gek vanbinnen. Ze sluit voor een moment haar ogen. Als Isa haar ogen weer opent gaat ze opzoek naar Michelle, Brooke en Alex. Ze kon het maar niet tegenhouden om aan meneer Collins te denken. Waarom is hij zo speciaal? Zijn grijze ogen of zijn haar dat warrig maar sexy zit? Isa stop deze gedachten nu!! Zegt ze tegen zichzelf, een zucht rolt over haar lippen. De bel gaat en ze heeft haar vrienden nog altijd niet gevonden. Dan maar alleen naar de les.

Isa loopt gefrustreerd door de gang en wijkt niet echt uit voor mensen die voorbij komen. Ze was geërgerd, omdat ze niet begreep wat er in haar hoofd gebeurde. Door haar onoplettendheid botste ze tegen iemand op, meteen keek ze angstig naar boven. Gelukkig het is meneer Collins maar. Eigenlijk was het helemaal niet "gelukkig" want bij hem werd ze heel erg nerveus, nog erger dan anders. Ze zucht en haar ademhaling wordt onregelmatiger. Haar hart bonste zo hard dat de leraar het waarschijnlijk ook kon horen. 'Gaat het Isa?' Vraagt de man met grijze ogen voor haar. De ogen boren in die van haar, het lijkt als of hij in Isa's ziel kan kijken. Isa knikt snel en wilde snel weglopen maar hij hield haar tegen. 'Je hoeft niet bang te zijn. Ik ben je leerkracht maar' , zegt hij rustig en ze zag dat hij zijn hand op haar schouder wilde leggen. Ze voelde dat zijn vingers over haar schouder gleden. Paniek overheersde bijna al het gevoel in haar lijf, en ze deinsde snel achteruit. Wat wilde hij van haar? Wilde hij haar gerustellen? Isa slikte nogmaals en liep door zonder nog iets te zeggen. Ze vond het al erg genoeg dat ze naar hem, de psycholoog ,moest vrijdag. De rillingen liepen over haar rug toen ze er aan dacht. Nu maar snel naar de les gaan voordat ik te laat ben, dacht ze

De rest van de dag spookte Mike Collins steeds door haar hoofd. De hele dag bleef ze zichzelf verward vragen stellen. Ze zei haar vrienden zachtjes gedag en ging naar huis. Op een moordend tempo fietste ze naar huis. Ze is nu al twee minuten te laat. Hopelijk is mama niet zo boos... dacht ze angstig

'Hallo moeder en vader', roept Isa door het huis en ze liep meteen naar boven toen ze geen reactie krijgt.

Na haar taakjes en huiswerk keek ze op haar telefoon. Drie gemiste oproepen. Ze zag een onbekend nummer staan, Isa slikte en verwijderde snel de meldingen. Wie zou haar nu bellen? En dan nog een onbekend nummer? Ze schud haar hoofd en zet de muziek op.