Impossible |Dutch|

Isa

Het geluid van haar wekker galmde door haar slaapkamer, Isa zuchtte. Dit haat ik dus aan school... vroeg opstaan, dacht ze terwijl ze uit haar bed stapt. Beneden eet Isa haar ontbijt op. Langzaam maar zeker gaat ze terug naar boven, poetst haar tanden en doet een beetje make-up op. Isa haar ochtendhumeur is nog lang niet verbeterd en ze neemt chagrijnig haar rugzak mee die ze de dag ervoor had gemaakt. 'Doei moeder en vader!' Roept Isa nog net voor ze de deur uit gaat. Eigenlijk heeft ze helemaal geen zin om met de fiets te gaan maar haar scooter moet nog gemaakt worden, vandaar. Ze had gevraagd aan haar ouders of dat mocht, want Brooke had gezegd dat een scooter super handig is en dat is ook echt zo, bedacht Isa. Ze stapt op haar fiets en gaat op een redelijk snel tempo naar school. Aangekomen zwaait ze al naar Brooke en Michelle. 'Heey meiden', zegt ze terwijl ze aan komt. 'Waar is Alex?' Vraagt Isa en met dat ze de vraag stelde verzonk ze in haar gedachten. Waar zou Alex nu weer zijn? Onbewust begint ze rond te kijken, Brooke en Michelle beginnen te lachen. 'Wat?' Vraagt Isa en ze trekt een wenkbrauw op. 'Alex is bij zijn nieuwe liefje. Maak je niet zo een druk over hem joh', zegt Brooke en begint te lachen. Michelle lacht vrolijk mee en Isa glimlacht maar een beetje verlegen. Ik ben gewoon vaak bezorgd over de mensen waar ik om geef, menselijk toch? peinst Isa. 'Wil je hem zien? Hij is echt wel schattig.' zegt Michelle en ze glimlacht naar Isa. 'Lorens lijkt niet zoals de jongens die hij daarvoor had. Deze is echt aardig.' vervolgt Michelle haar verhaal. Isa knikt instemmend en geeft Michelle ook gelijk. Ze kende die nieuwe vriend van Alex niet, maar de meeste jongens waarmee hij een relatie had waren echt klootzakken en niet aardig tegen de vriendinnen van Alex. Dat vond Isa jammer, want in de pauzes zat Alex altijd bij haar, en zijn vriend dus automatisch ook. Hopelijk is deze jongen wel aardig. 'Hopelijk is het waar wat jullie zeggen.' zegt Isa met een glimlach op haar gezicht en ze gaan naar Alex.

Isa ziet hem al van ver en loopt naar hem toe . Alex was gisteren namelijk nog afwezig omdat hij ziek was. Alex is altijd de eerste dag van school ziek door de zenuwen. Vanbinnen moest Isa een beetje lachen. Ze knuffelde hem stevig en zijn lach klinkt over het plein. Hij voelt als een broer voor Isa, een broer die zij als meisje nooit heeft gehad. Haar ouders keurden hun vriendschap eerst niet goed, tot ze hoorden dat hij homo was. Haar ouders waren vast bang dat Isa verkering met hem kreeg, maar toen ze hoorden dat hij niet op meisjes viel leken ze hun vriendschap een "uitstekend" idee te vinden. 'En hoe gaat het met mijn toren van Pisaatje?' terwijl Alex dat vroeg keek hij Isa aan met een twinkeling in zijn ogen. isa gaf antwoord door te rollen met haar ogen. Ze haatte die bijnaam, maar ze zei er niks van. 'Ik weet dag je die bijnaam niet leuk vind maar daarom vind ik het juist zo leuk.'  zegt Alex en laat Isa los. 'Ja je pest me nog al graag.' zegt Isa  en ze houd haar armen gekruist. Ze ziet een jongen naast Alex staan en deinst terug. Ze krijgt rillingen over haar rug en het liefst wilt ze nu wegrennen. Ze was er nog niet aan toe om met hem ze praten, ze kent hem toch nog  helemaal niet? Paniekerig kijkt Isa om zich heen. Toch probeert ze zich sterk te houden, maar kruipt dan toch heel dicht tegen Michelle aan en haar ademhaling word onregelmatiger. De jongen lijkt het te begrijpen en fluistert iets in Alex' oor. Alex knikt, neemt Isa bij haar hand en sleurt haar mee naar een bankje in een hoekje op het plein. Haar ademhaling word rustiger en ze slikte nog even voor dat Alex begint te praten. 'Ik vertel je wel even wat over mijn nieuw vriendje, Tom.' zegt Alex en hij ademt diep in en uit. Isa ziet twijfeling in zijn ogen al weet ze niet goed wat hij er mee bedoelt. Gaat hij nu een groot geheim onthullen? Vraagt Isa zich af. 'Tom heeft een zusje met hetzelfde "probleem" 'zegt Alex en een zucht ontsnapt uit zijn lippen. Ik zie dat hij het moeilijk heeft met mijn angst en dat vind ik raar. Dat meisje kan er toch ook niets aan doen of wel? Isa wilt opstaan en terug naar Brooke en Michelle lopen maar Alex houd haar tegen door haar pols vast te nemen. Isa verstijfd even van de angst maar herpakt haar zelf dan. 'Wat Alex?' Vraagt Isa streng en ze keek hem expres niet aan. Ze wilt helemaal niet praten over iemand met diezelfde angst maar dat snapt Alex gewoon niet. Hij is Isa's beste vriend maar soms gaat hij gewoon te ver. 'Laat me uitpraten Isa Rollings.' zegt hij. Een rilling ging door haar rug, ze haat het zo erg als hij haar volledige naam gebruikt. Ze kon er nu even niet goed tegen, maar gaat dan gewoon terug zitten en kijkt Alex verveeld en bedrukt aan. Alex slikt en gaat dan verder met zijn verhaal. 'Isa, ze kreeg die angst omdat ze iets vreselijks heeft meegemaakt. Iedereen zegt dat je iets vreselijks moet hebben meegemaakt en de meesten verbannen dat dan ook uit hun leven. Isa, probeer je te herinneren wat er is gebeurt. Dat was het enige wat ik wou zeggen. Denk er maar eens over na' Alex keek haar aan met een blik die ze niet kon doorgronden en hij liep terug naar de groep.

Isa sloot haar ogen en dromerig verzonk ze in haar gedachten. Wat heeft die jongen toch? Ik heb helemaal niets meegemaakt ofzo. Ik ben een normaal vrolijk meisje dat altijd nette jurkjes of rokjes draagt. Ze moest aan zichzelf toegeven dat die angst soms echt aan haar vreet soms maar daar had ze mee leren leven. Mensen ergeren zich vaak aan me, dat ik bijvoorbeeld niet mee naar de stad wil maar gewoon thuis blijf en mijn klusjes ga doen. School vind ik al heel moeilijk en spannend. Sinds de middelbare school was het erger geworden, dan had ze iedere les een andere docent. Op de basisschool had je in ieder geval één docent voor alles. De schrik ging door haar lijf toen ze bedacht dat ze vandaag ook nog naar de schoolpsycholoog moest.

Uiteindelijk komt Michelle naar Isa toe en neemt haar mee naar de les. Ze is er nog altijd niet bij met haar gedachten en ze staart maar een beetje voor zich uit . 'Isa, aarde aan Isa, ben je er nog?' Vraagt Michelle lachend aan Isa en ze schudt haar helemaal door elkaar. Isa komt uit haar trance en vraagt zichzelf nu ook af wat er is gebeurd. 'Kom, we moeten naar de volgende les.' Michelle zei het met een keurig toontje 'Mevrouw Rollings wil vast niet te laat komen.' vervolgde ze met tranen in haar ogen van het lachen. 'Jaja, ik ben er weer bij hoor je hoeft me niet helemaal door elkaar te schudden.' stottert Isa omdat haar hele lichaam beweegt. Michelle laat haar los maar sleurt haar toch met haar arm mee naar het lokaal. Waarom is dat stomme lokaal zo ver? Kreunt Isa in zichzelf. Ze is nu al moe maar ze moet klaarwakker zijn voor de les. Isa moet namelijk hele hoge cijfers halen. Bij het lokaal aangekomen gaan Isa en Michelle samen naar binnen en claimen de tafeltjes op de tweede rij.

A/N
Yes! Ik heb gewoon de 1000 woorden bereikt hahahahaha. :).

Grts Schrijverkex