FISILDA

"YASAK"

İki gün geçmişti.Tek dayanağımdan tek dert arkadaşımdan , canım annemden ayrılalı tam iki gün olmuştu.

Korkuyorum artık bu cehennem gibi evde yalnız kalmaktan...

İki gündür dışarı adımı mı atmayışım annemi anımsatıyordu oda benim gibi şuan dört duvar arasında ve yalnız...

Bir kaç komşu ziyaretinden sonra neşe gelmişti yanıma . Desteğini eksik etmemişti benden

Tabi haberleride vardı bana benim okulda iki gündür olmamımın yanı sıra Can ın da okula uğramadığını çekinerek olsada söylemişti. Bu kadar derdimin arasında aklımdan çıkmamasıda çok saçmaydı.

Neşenin gitmesiyle tekrar ben ve dört duvar kalmıştık! Bu gün annemin duruşması vardı . Şiddet nihayetiyle cezası hafife alındı 3 yıl 8 ay kararı verilmişti.Onu tekrar görmeye gitmeliydim. Hızlıca giyindikten sonra yola koyulmak için dış kapıyı açtım. Kapıyı açmamla Fatma Hanımla gözgöze gelmemiz bir oldu ! Yalan yok tabikide çok şaşırmıştım . Yanıma gelip bana sıkıca sarıldı. O zaman gözlerim doldu Allah 'ım ! Annemi ne kadarda çok özlemişim. Seni almaya geldim demişti usulca Fatma Hanım. Ağzımı açıcak gibi oldum ama sözüne devam etti..

- Merak etme annenle görüştüm ortak kararımız dedi.

- Onu görmem gerek dedim. Dolan gözlerime karşılık hafif bir gülümsemeyle onayladı ve yola koyulduk.

Çok karanlık,soğuk,kirli,yabancı..
Burası çok farklı çok yalnız..
Annem bunları sevmezdi ki burası korkutucu ve boğucuydu.. Biraz ileriye gidince masa da oturup bizi bekleyen annemi gördüm . Koşup sıkıca sarıldım.Hiç aşina olmadığım bir ses yükselti.

"Dokunmak Yasak"

İkimizinde gözlerinde birkaç damla aktı..

-Özür dilerim meleğim, hiçbir zaman iyi bir anne olamadım

-Sen her zaman benim tek sığınağımdın

Annem Fatma Hanım ın gözlerine baktı büyük bir minnetle "ona iyi bak".. Kendimi tutamadım tekrar sıkıcı sarılıp göz yaşlarıma boğulu verdim ve yine aynı ses yankılandı boş soğuk koridorlarda...

" Dokunmak Yasak"

Bir kaç dakka geçtikten sonra beni hayattan soğutan o ses tekrar yükseldi görüşme bitmiştir...

Annemi usulca aldılar . Herşeyi almışlar gibi hissediyorum..

Fatma hanım beni tekrar sıkıca sardı.Hadi gidelim.. Dışarı çıktığımızda Fatma Hanım istersen önce eve uğrayıp eşyalarını alabilirsin.. Ama ben o evden bir iğne bile almak istemiyordum...Başımla onaylayıp arabaya bindim. Eve geldiğimizde sadece okul eşyalarımı ve gerekli birkaç parça elbise aldıktan sonra gözüm masada duran çerçeveye kaydı canım annemle çektiğim fotorafıda aldıktan sonra hazırdım.Fatma hanımın evine geldiğimde daha huzurlu hissediyordum. En azından o dört duvardan daha iyidi. Bana üst katı işaret ederek yukarı çıkmamız gerektiğini gösterdi.Yukarı çıktığımızda daha hiç tanımadığım oğlunun odasına ilerledik.

Sanırım küçük beyle tanışma vakti gelmişti.

İçeri girdiğimizde odanın boş oluşu hayal kırıklığı yaşatmıştı bana... Fatma hanım gülümseyerek bana döndü.Henüz odan hazırlanmadı canım. Oğlum bir süreliğine yok zaten bu odayı kullanabilirsin.Başımla onaylayıp eşyalarımı odaya bıraktıktan sonra fatma hanım yemek için aşağıda beklediğini söylemişti.Aşağıya indiğimde Fatma Hanım yoktu.Cılız çıkan sesimle Fatma hanım diye seslendim .Biraz ilerlediğimde telefonla konuştuğunu fark ettim.

"Merak etme ! herşey yolunda burda iyi olucak" dediğini duydum.

Bir anlam yüklemesemde tekrar "Fatma hanım"dedim. Beni görür görmez telefondaki kişiye daha sonra konuşalım bu konuyu telefonu kapatıp bana döndü, gülümseyip bana yaklaştı.

Fatma hanım yerine Fatma abla iyi olurdu aslında göz kırpıp mutfağı işaret etti.....