DÜŞLERİMİN KIYISINDA

3. BÖLÜM

"Alo Arya! Ne oldu anlat çabuk."

"Öykü ben... Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum...Gerçekten.."

"Beni bu saatte oraya getirtme de söyle işte!"

"Belki de bunu sana söylemem doğru olmaz."

"Arya var ya Hamdi Bey'in teklifini açıklayan Acun gibisin söylesene artık şunu!"

Arya'nın susmasıyla bir süre sessizlik oldu.

"Arya iyi misin? Arya?"

Keskin bir kahkaha koptu.

"Öyküüü inandın dimi?"

"NE?"

"Nasıl inandın ama ya?"

"Şaka mısın kızım sen böyle bir şeyle dalga geçilir mi?"

"Güzel rol yaptım ama kabul et!"

"Mimarlık yerine oyunculuk yapıp zengin olmalıydın."

"Neyse hadi uyu sen. Yarın okulun açılıyor. İyi geceler."

"Keşke ben de senin kadar eğlenebilseydim. Hala yok mu bir haber?"

"Yok maalesef."

"Peki iyi geceler."

"Sana da"

"Aaa Aryaa bir dakika kapatma."

"Dinliyorum?"

"Rüyanda beni gör."

*Arya güldü*

"Tamam sen de beni.."

"..."

"..."

"..."

"Kapatsana hadi. Ne bekliyorsun sevgilim gibi."

"Tamam be kapatıyorum."

Telefonu kapattım. Bir süre sağa sola döndükten sonra gözlerim daha fazla direnemedi ve uykuya daldım.

Alarmın çalmasına yarım saat olmasına rağmen uyandım. Çantamda eksik bir şey var mı diye kontrol ederken 'umarım bu sene anlaşabileceğim birileri çıkar' diye düşündüm.

Lisede şanssızlığımla ün yapmıştım. Şanssız olmam yetmiyormuş gibi hayatın bana bir elma verip on kilo mango istiyor olması işleri zorlaştırıyordu.

Üzerime rahat bir şeyler giyip aşağı indim. Anlaşılan uyuyamayan sadece ben değildim. Annem kim bilir kaç saat öncesinden uyanmış, kahvaltı hazırlamıştı. Şimdi de televizyonun karşısında domates yiyerek magazin seyrediyor, eminim daha önce bir kere bile görmediği ünlüler hakkında kendince yorumlar yapıyordu.

"Günaydın anne! Yine kim boşanmış?"

Annem güldü.

"Sana da günaydın, öyle uyanmanı beklerken izliyordum işte. Kahvaltı hazır otur da bir şeyler ye."

İştah düzeyim yerlerde sürünse de zafiyet geçirmemek için sofraya oturdum. Bir dilim peyniri on dakika da çiğneyip yuttuktan sonra tamamen doymuştum.

"Bugünü bir atlatsan gerisi kolay. Her sene ilk gün aynı şey oluyor."

"Zaten bugünü atlatırsam benim için okul bitmiştir."

Biraz oyalanarak gideceğimi düşünerek evden çıkmaya karar verdim.

"Ben çıkıyorum. Hadi görüşürüz."

"Hadi bakalım kolay gelsin. Karşıdan karşıya geçerken dikkat et. O kulaklığı da takma arabaların sesini duymuyorsun sonra!"

"Tamam." diyerek güldüm.