Voice In My Head || Vkook

√19

Taehyung yüksek bir kırılma sesiyle uyandı.Hava hala karanlıktı,Jungkook'un yatağına baktığında sevgilisini göremeyince hızla yatağından kalkıp terliklerini giydi.Işığı yanan banyoya ilerledi.

Kapıyı hızla açtı.Jungkook sırtını küvete yaslamış,dizlerini kendine çekerek hızla nefes alıp veriyordu.

"Gelme Taehyung."

Onun dediğini umursamayarak yanına gitmek için banyoya adımını attı fakat ayağının altındaki kırılma sesleri dikkatini yere topladı.

"Lanet olsun SANA GELME DEDİM!"

Taehyung korkuyla geri çekildi.Kafasını kaldırıp sevgilisine baktı. Gözleri kızarmış,saçları dağılmış ve elleri belli belirsiz titriyordu.

Ellerinde...Kan mı vardı?

"N-neler oluyor Jungkook?"

Jungkook yöneltilen soruya karşı kahkaha attı.

"Neler mi oluyor?"

Jungkook bir kahkaha daha patlattı.

"Neler olmuyor ki Taehyung?"

Taehyung banyoya tekrar girdi ve yanına ilerledi.

"Taehyung... lütfen gelme."

Taehyung ne dediğini umursamadan yanına ilerledi.Önüne çömelip ellerini tutacaktı ki elindeki kırmızı lekenin kan olduğuna emin oldu.

"J-jungkook?"

Tekrar banyoya göz gezdirdiğinde aynanın eski yerinde olmadığını,yere dağılmış olduğunu gördü.

"Jungkook ne yaptın sen?!"

Hızla tekrar kolunu tutup kaldırdığında Jungkook sarsılarak ağaya kalktı.

"Kendine zarar verecek kadar ne oldu Jungkook?"

Taehyung Jungkook'u banyodan çıkardı ve kendi yatağına oturttu.

"Burada bekle.Yardım çantasını alıp geleceğim."

Taehyung vereceği cevabı beklemeden tekrar banyoya gitti ve ilk yardım çantasını alıp geri döndü.

"Elini uzat."

Jungkook isteksiz bir şekilde elini uzattı.Taehyung eline bir parça pamuk alarak üzerine tentürdiyot döktü ve kesik yerlere sürmeye başladı.

"Ne olduğunu anlatır mısın sevgilim?"

O kadar kızması ve vahdettin hmiu kadar sakin sorması Jungkook'u korkutuyordu.

"Taehyung...Sana hiç ailemden bahsettim mi?"

Taehyung bir süre düşündü...Gerçekten de hiç bahsetmemişti.

Kafasını hayır anlamında salladı.

"Konu...Ailemle ilgili...Tabi 'aile' dersek..."

Jungkook buruk bir şekilde gülümsedi. Gözlerini yere sabitleyerek konuşmaya başladı.

"Babam...Alkoliğin tekiydi...Sayısız geceler boyunca içip içip ablamı ve annemi döverdi..."

Taehyung sesli bir şekilde yutkundu ve ağladığının farkında olmayan Jungkook'u izlemeye devam etti.

"Bir gün yine içip gelmişti eve...O gün anneme tam elini kaldıracakken annenin önüne geçtim..."

Jungkook eliyle akan göz yaşını hızla sildi.Derin bir nefes alıp sözüne devam etti.

"Ve sırtıma değen kemer,bir hafta boyunca doğru düzgün yürüyememe sebebim olmuştu."

Taehyung dudaklarını birbirine bastırdı ve hıçkırıklarını yuttu.

"Ama emin ol Taehyung...Annemi kurtarmak için o kemer darbelerinden saygısızca yerdim...Çünkü o benim bu hayattaki tek tutunacak dalımdı.."

Acı bir şekilde gülümsedi.

"Ablam her ne kadar zor şartlar altında olsak bile kendini kurtarıp başka şehire gitti okumak için...

...Ben de bu liseye gelirken anneme söz verdim.Onu kurtaracağıma dair.Onu o pislik heriften kurtaracağıma dair söz verdim..."

Cebinden telefonunu çıkarttı ve parmaklarının arasından döndürmeye başladı.

"Bir saat önce,ablam aradı."

Taehyung giderek daha da meraklanıyordu.

"Yaklaşık bir yıldır beni aramayan ablam... Aradı Taehyung."

Taehyung hala onu bu kadar üzen ve kriz geçirmesinin sebebini anlayamamıştı.'Ne dedi?' bakışlarının cevabını Jungkook verdi.

"Annem...İntihar etmiş."

Sonlara doğru gözleri tekrar kısılmaya başlamıştı ve hıçkırıkları duyulur haldeydi. Çaresizlik içinde kafasını Taehyung'un göğsüne yasladı ve hıçkırarak ağlamaya başladı.

"O-o adam y-yüzünden i-in-intihar etmiş-ş  T-taehyung...O-onun suçu..."

Hıçkırıkları konuşmasına izin vermeden devam ediyordu.Ne yapabilirdi ki?

Taehyung Jungkook'a sarıldı.Sımsıkı sarıldı asla bırakmamak adına.

"İstediğin kadar ağla sevgilim...Sonsuzuma kadar seninle olacağım."

————————

Lanet olsun Çok geç kaldım!

Ah... Daha dikkatli olacağım beni bağışlayın 🙏🙏

Sizleri seviyorum ❤

(Umarım bir hatam yoktur acele yazdım >.<)