The Bite - Teen Wolf #Netties2017

Hoofdstuk 11

Na de volle maan gingen Kayleigh en Isaac naar huis en bleef ik alleen over met Derek. Hij gaf me een kus en kreeg toen een serieuze uitdrukking op zijn gezicht.

'Wat is er?' vroeg ik hem.

'Ik moet je iets vertellen, iets heel belangrijks,' reageerde hij en toen ging hij van wal. 'Je kent me pas een paar weken, maar daarvoor is er heel wat gebeurd. Zoals je ongetwijfeld al zult weten ben ik een weerwolf door geboorte. Er was een hele familie van mij. Om te beginnen moet ik je iets laten zien. Je krijgt wat familiegeschiedenis te horen.'

'O, oké?' zei ik met een vragende ondertoon.

Hij pakte mijn hand vast en we stapten in zijn auto. Hij reed richting het bos en stopte toen voor een huis dat nog maar half overeind stond. Wat hadden we hier te doen? Hij stapte uit en ik volgde zijn voorbeeld waarna ik naast hem ging staan. Toen ging Derek weer verder.

'Dit was het huis waar mijn familie en ik woonden. Vele jaren geleden is het in de fik gestoken door weerwolfjagers, de jagers waarvoor ik je gewaarschuwd heb. Mijn zus en ik waren op school toen het gebeurde. Mijn familie was levend verbrand. Alleen mijn oom - Peter Hale - wist uit de brand te ontsnappen met als gevolg dat hij in een zes jaar langdurige coma terecht kwam. Hij was flink toegetakeld en de helft van zijn gezicht was verbrand. Het was vrij rustig in de weerwolvenwereld totdat een zestienjarige jongen veranderd werd. Dat gebeurde vorig jaar. Ik zal je nog niet zeggen wie het is, want ik vermoed dat je daar snel genoeg achter zal komen. Maar goed, zoals je ongetwijfeld ook wel zult weten kan alleen een alfa een nieuwe weerwolf creëren, mits de bijt je niet dood. Destijds was ik nog geen alfa. Ik was een omega, een packloze alfa.' Hij stopte even om bij te komen van zijn verhaal.

'Ik snap niet waar je heen wilt,' zei ik verward.

'Dat komt wel,' zei hij en toen ging hij verder met zijn verhaal. 'Het betekende dus dat er een andere alfa was. Ik wist alleen nog niet wie. Ik hielp de jonge weerwolf om zichzelf te beheersen terwijl de alfa vele mensen vermoordden, waaronder mijn zus. Haar bovenlichaam was gescheiden van haar onderlichaam en ik had haar bovenlichaam begraven onder een spiraal die voor weerwolven betekend dat we niet zullen stoppen totdat we wraak hebben genomen. Uiteindelijk bleek mijn oom de alfa te zijn. Hij had mijn zus per ongeluk gedood omdat hij gek was geworden aangezien hij al zes jaar niet meer veranderd was. Ik zocht er niets achter, want zoiets gebeurde wel eens bij weerwolven. Maar toen liet die jonge weerwolf me een afbeelding zien van een hert waar dezelfde spiraal op getekend was als die waar ik mijn zus onder begraven had. Het was een politieformulier en er stond op dat Peters verpleegster dat had gedaan, ongetwijfeld uit opdracht van Peter. Mijn oom had mijn zus dus hiernaartoe gelukt om haar te kunnen vermoorden en zelf alfa te worden. Toen vocht ik samen met die jonge weerwolf tegen hem en heb ik hem gedood waardoor ik alfa werd. En dat is ongeveer het punt waar jij er betrokken bij werd.'

'Dus als ik het goed begrijp was jouw oom een doorgedraaide moordenaar en heb jij hem vermoord waardoor jij alfa werd?'

'Ja.'

'Maar waarom vertel je me dit?'

'Omdat ik nog niet klaar ben met mijn verhaal. Het zal dadelijk allemaal duidelijk worden. Peter had Lydia aangevallen en gebeten, maar Lydia leek niet te veranderen. Daar snap ik nog steeds niets van, want je kan niet immuun zijn voor een weerwolvenbeet. Of de beet doodt je of de beet verandert je. Jackson wilde zo graag een beet dat ik hem die uiteindelijk gegeven heb. Ik kan niet ontkennen dat ik hoopte dat de beet hem zou vermoorden. In eerste instantie leek dat het geval, want zijn lichaam stootte de beet af. Maar hij overleefde en hij zei dat er niets gebeurd was tijdens de volle maan. Isaacs vader werd echter vermoord door een monster dat geen weerwolf was. Het was een ander wezen maar wel een gedaanteverwisselaar als de weerwolf. En dat beest heeft meerdere mensen vermoord. Het is gevaarlijk en we moeten het zien te stoppen, maar om dat te doen moeten we eerst weten wie het is.'

'Dus je denkt dat het óf Lydia óf Jackson is die mensen vermoordt?'

'Dat is precies wat ik bedoel.'

'En nu wil je dus mijn hulp om te achterhalen wie het is en die uit te schakelen?'

'Ja. En we moeten uitzoeken wat het beest precies is voordat we het kunnen uitschakelen. Ik weet alleen dat het gele, reptielachtige ogen heeft net zoals die van een slang. Het heeft een staart en een geschubde huid en draagt slijmerig spul bij zich dat je lichaam tijdelijk verlamt. Het is sneller en sterker dan een weerwolf en het wordt een hele klus om het beest te vermoorden.'

'Dus als ik het goed begrijp wil je dat ik Lydia in de gaten ga houden om erachter te komen of zij het is?'

'Ja.'

'Oké, dat moet wel lukken. Ik ben immers met haar bevriend.'

Daarna nam ik afscheid van Derek en vertrok ik naar school. Kayleigh wachtte daar al op me samen met Isaac. Ik veronderstelde dat we voort altijd met z'n drieën op zouden trekken. Ik liep naar ze toe en begon te praten.

'Hey, ik wil jullie kennis laten maken met mijn andere vrienden.'

Ze stemden er een beetje argwanend mee in en liepen me toen achterna terwijl ik naar Lydia toe liep.

'Hey Lydia,' begroette ik haar.

'Hey Samirah. Wie zijn dat?' vroeg ze doelend op de personen achter mij.

'O, dat zijn andere vrienden van me. Je hebt me vast al wel eens gezien met Kayleigh en hij is Isaac,' stelde ik ze aan haar voor.

Daarna liepen we naar de kantine waar het nieuwe meisje genaamd Allison al zat te wachten. Zij was bevriend met Lydia en ik wist zeker dat ik nu ook een hoop tijd met haar door zou moeten brengen. Ze zag er aardig uit, dus dat leek me wel gezellig. Allison had een relatie met Scott en Stiles was Scotts beste vriend, dus die twee zaten ook aan de tafel. Lydia had een relatie met Jackson en Danny was Jacksons beste vriend, dus ook die twee zaten aan de tafel. Ik begroette de rest van het vriendengroepje en ging toen naast Lydia zitten terwijl ik Kayleigh en Isaac aan ze voorstelde. Ik probeerde mijn gezicht in de plooi te houden, maar er klopte iets niet. Er was hier een andere weerwolf, ik rook het. Had Derek niet gezegd dat het een jongen was? Er zaten maar vier jongens aan de tafel, dus hoe moeilijk kon het zijn? Jackson was het niet, want hij was misschien dat rare beest. Dan bleven er alleen Danny, Scott en Stiles over. Zo moeilijk kon het toch niet zijn? Vrijwel meteen trok Scott mijn aandacht. Hij leek ook te merken dat er iets was en hij leek niet blij met het nieuwe gezelschap. En dus probeerde ik zo voorzichtig mogelijk aan hem te ruiken. Ik ging iets naar voren hangen en deed alsof ik volledig opging in het gesprek en toen drong zijn geur mijn neusgaten binnen. Het was hem, ik wist het zeker. Scott was de weerwolf. Onze blikken kruisten elkaar en ik wist onmiddellijk dat hij ook wist dat ik een weerwolf was en toen hij Kayleigh en Isaac aankeek, kreeg hij een begrijpende blik in zijn ogen. Hij herkende ze, dat was zeker. En dat kon ook niet anders als hij soms met Derek optrok. Waarschijnlijk had Derek hem eerst in zijn pack gewild totdat hij besefte dat dat niet ging lukken waardoor hij Isaac had veranderd. Scott keek mij weer aan en ik wist dat hij wist dat ook ik bij Derek hoorde. Hij kreeg een vijandige blik in zijn ogen. Hoe ging ik dit oplossen?